به گزارش خبرگزاری بسیج،روز گذشته آئین رونمایی از کتاب «جنگ آخر»
با حضور محمد سلطانی‌فر رئیس پژوهشگاه عالی رسانه، ماکان عیدی پور نویسنده
و جمعی از اساتید دانشگاه و اهالی رسانه در اندیشگاه کتابخانه ملی ایران
برگزار شد.
سلطانی‌فر اولین سخنران آئین رونمایی بود. او گفت: بیست سال است که عیدی پور را می‌شناسم و نگاه او را متفاوت با نگاه‌های مرسوم یافتم. ماکان خصوصیتی چند وجهی دارد. حوزه تخصصی او سیاست و جنگ است اما در رسانه هم متبحر است. اینها باعث شده تا او نگاه متفاوتی داشته باشد.
این استاد دانشگاه با اشاره به کتاب «جنگ آخر» گفت: نگاهی که به جنگ در این کتاب شده است، نگاه متفاوتیست که تاکنون از بیان آن پرهیز داشتیم و آن ماهیت جنگ بعنوان یک عنصر بازدارنده است. جنگ علیرغم همه بدی‌هایش، دارای نقاطیست که به منافع پشت پرده اشاره می‌کند. این نگاه نویسنده را مخصوصا در روایت اتفاقات هند و پاکستان و وجود سلاح هسته‌ای بعنوان عنصر بازدارنده جنگ بوضوح می‌بینیم. حوزه جنگ مخصوصا از منظر صلح آمیز و توان بازدارندگی آن جزو تخصص‌های عیدی پور است.
رئیس پژوهشگاه عالی رسانه در پایان گفت: امیدوارم که نویسنده در این نگاهش موفق باشد چون دنیای امروز درحالی اتفاقات بد جنگ را تقبیح می‌کند که خود عامل و دامن زننده به آن است. امیدوارم که یک روز به صلح پایدار در دنیا برسیم.
ماکان عیدی پور نویسنده «جنگ آخر» سخنران دیگر مراسم بود. او گفت: سعی کردم کتابم را طوری بنویسم که برای همه گویا و قابل استفاده باشد.
وی افزود: وقتی در لندن مشغول تحصیل رشته جنگ بودم، سوالات متعددی برایم پیش آمد که جریان تحصیلم را رقم زد. بعد از اتمام تحصیل متوجه شدم که این سوالات برای مردم ما هم مشترک است؛ البته این ابهامات و سوالات برگرفته از فرهنگ ما است. انگیزه من برای نگارش «جنگ آخر» پاسخ به این پرسش‌ها بود. تصمیم گرفتم این آموزش عمومی را در قالب یک کتاب منتشر کنم و معتقد بودم که این رسالت را باید انجام دهم.
نویسنده «جنگ آخر» تصریح کرد: نگاه به جنگ در ایران یک نگاه سخت افزاری و ماقبل مدرن است. جنگ را همیشه اتفاقی دیدیم که برنامه‌ریزی برای مقابله با آن لازم بوده اما هیچگاه آنرا بعنوان یک سرفصل در علوم انسانی وارد نکردیم. در دانشگاه‌های ما چنین رشته‌ای و حتی رشته‌ای نزدیک به آن وجود ندارد؛ البته در علوم ارتباطات خیلی راحت‌تر توانستم به جنگ بپردازم.
عیدی پور در یکی از صفحات اولیه کتابش نوشته است «تقدیم به مقام معظم رهبری که فراتر از زمان خود اندیشید». او در این خصوص معتقد است: احساس کردم تنها شخصی که می‌توان کتاب را به او تقدیم کرد، شخص رهبری است چون منطقی‌ترین مواضع را در ایشان می‌بینم. این تقدیم نسبتی با جایگاه رهبری ایشان ندارد و حتی اگر اینطور هم نبود، لازم بود تا کتابم را بخاطر نوع نگاه و نظراتی که دارند به ایشان تقدیم کنم. من رئال پلیتیک را فقط در نظریات ایشان دیدم.
وی با اشاره به جریان هسته‌ای شدن ایران گفت: مردم ما سهم مهمی در هسته‌ای شدن کشور دارند چون پس از آن نحوه تعامل، مناسبات و جایگاه کشور بسیار متفاوت خواهد شد. موضوع هسته‌ای هرچند پرطرفدار نیست اما همه‌گیر است و قرار است همه ملت به این تصمیم مشترک برسند. فکر می‌کنم باید این مسئولیت کوچک را باید به بهترین شکل انجام می‌دادم.
عیدی پور در پایان تاکید کرد که کتابش را درباره ایران ننوشته و خواسته یک واقعیت جهانی را مطرح کند. او درباره نامگذاری کتابش گفت: «جنگ آخر» کنایه‌ای از اینست که اگر روزی احتمال جنگ اتمی را متصور بدانیم، طبیعتا آن نبرد، جنگ آخر خواهد بود و پس از آن باید به دوران تیر و کمان برگردیم البته اگر انسانی باقی بماند.
