دوکوهه نام آشنای همه رزمنده هاست. ردپای همه شهیدان را می توانی توی دوکوهه پیدا کنی.
کد خبر: ۸۵۰۳۹۲۸
|
۱۹ اسفند ۱۳۹۳ - ۰۸:۲۱

به گزارش خبرگزاری بسیج از زنجان، حاج احمد متوسلیان، حاج ابراهیم همت، رضا چراغی، عباس کریمی، رضا دستواره، مهدی زین الدین، حاج حسین خرازی، حاج احمد کاظمی، عمو حسن و... ساختمان گردان های مالک، مقداد، سلمان و... نام هایی است که هیچ گاه از ذهن دو کوهه پاک نمی شود.

این پادگان در فاصله 7کیلومتری شمال شهر اندیمشک و 160کیلومتری شهر اهواز قرار دارد. قبل از انقلاب یکی از بزرگترین پادگانهای ارتش بود که در اختیار یکی از تیپ های لشکر92 زرهی ارتش قرار داشت. اما پس از انقلاب و با شروع جنگ تحمیلی در شهریورماه 1359 و در نتیجه افزایش تعداد یگانهای نظامی سپاه، با توجه به موقعیت مناسب آن مورد توجه مسئولین نظامی قرار گرفت و اولین بار بصورت جدی قبل از عملیات فتح المبین به عنوان عقبه نیروها مورد توجه قرار گرفت و به ترتیب تیپ های 7ولی عصر(عج)، تیپ14 امام حسین(ع)، تیپ تازه تأسیس محمد رسول الله(ص) و چند روز بعد تیپ های17 قم و 8 نجف اشرف در آن مستقر شدند.

نخستین اعزام در اسفند ماه1360 به دنبال حمله ارتش عراق به چزابه از دوکوهه صورت گرفت.

اما اگر چه پادگان دوکوهه به نوعی با نام لشکر 27 محمد رسول الله(ص) گره خورده است، اما این پادگان به عنوان یکی از پادگانهای مهم دوران دفاع مقدس که محل آموزش، سازماندهی و اعزام نیروها بوده است و با توجه به ظرفیتهای مهمی که در خود داشته است نماد پادگانهای دوران دفاع مقدس است که الهام بخش آمادگی و انتظار پادگانی امام زمان(عج) است و در واقع نماد انتظار مقدسی است که نیروهای جهادگر امام زمان(عج) باید داشته باشند و در یک کلام نماد پادگان آرمانی است که سیدمرتضی آوینی خطاب به آن گفت: این ساختمان های خالی هر کدام حکایتی هستند برای خودشان. گوش ات را روی دیوار هر کدام که بگذاری، صدایی می-شنوی. صدای یکی که روضه قاسم میخواند، صدای کسی که روضه علی اکبر...، اینجا دیوارها هم چون بچه ها زخمی‌اند هنوز.

انتهای پیام/

ارسال نظرات