به گزارش خبرگزاری بسیج، محمد محمودی نورآبادی، نویسنده کتاب «رنج» و برگزیده جشنواره داستان انقلاب، با اشاره به آثار جدیدی که در دست نگارش دارد، گفت: «مهرنجون» از جمله آثار در دست انتشار من است که دربردارنده خاطراتم از جنگ تحمیلی‌ست. این اثر در حقیقت خاطرات اهالی یک‌روستا از جنگ تحمیلی است.
وی ادامه داد: بخشی از خاطرات برگرفته از یادداشت‌های روزانه‌ای است که طی این مدت در جنگ نوشته بودم و بخش دیگر با مراجعه به حافظه و با یادآوری وقایع نوشتم. مهمترین ویژگی این اثر این است که در این کتاب علاوه بر خاطرات خودم، خاطرات چندتن از رزمندگانی که از روستای محل تولدم، مهرنجون، به جنگ آمده بودند نیز روایت شده است. در حقیقت این کتاب، کتاب خاطرات یک روستا در جنگ است. اگر آثاری مثل «بوشهر در جنگ» به فعالیت‌های یک استان در دوران دفاع مقدس می‌پردازد، در این اثر تلاش یک روستا با همان سادگی اهالیش برای بیرون کردن دشمن از خاک کشورشان به تصویر کشیده شده است.
محمودی نورآبادی با اشاره به چرایی انتخاب داستان‌هایش از فضای روستا افزود: سعی کرده‌ام که در داستان‌هایم نگاهی رئالیستی به مسائل داشته باشم، نه نگاه پست مدرن. به همین دلیل تصمیم گرفته‌ام از فضایی بنویسم که از آنجا آمده‌ام و آنجا را درک کرده‌ام. می‌خواهم ادای خودم را در بیاورم و نه دیگران را.
وی ادامه داد: برخی از نویسندگان هستند که از روستا آمده‌اند، اما از شهر می‌نویسند. به نظر می‌رسد برای اینکه داستان‌ها فضای جدیدی را تجربه کنند، باید از جایی نوشت که هویت خود نویسنده در آنجا شکل گرفته و آنجا را درک کرده است. برخی از نویسندگان با وجود داشتن هویتی این‌چنینی، درک فضاهای روستا و شهرستان‌ها و توانایی نگارش در این زمینه، به سراغ شهر می‌روند، چون می‌ترسند که انگ روستایی بودن به آنها بچسبد.
محمودی نورآبادی به فضاهای تکراری در داستان‌های انقلاب اشاره کرد و یادآور شد: برخی از نویسندگان نیز در شهر بزرگ شده‌اند و مسلماً نوشتن از فضای شهری برای آنها ساده و مطلوب‌تر از فضای روستا و شهرستان است، اما تکرار این فضاهای تکراری به یک‌دست شدن موضوعات، فضای داستان، گاه شخصیت‌ها و ... انجامیده است. این در حالی است که انقلاب بستر داستان‌های ناگفته بسیاری است که تک‌تک آنها تنها از دل شهرها و کلان‌شهرها بیرون نمی‌آید، باید آنها را در روستاها و شهرستان‌ها هم جست.
