خرمشهر، موزه ای که لباس نو پوشید- آمنه صارمی

خرمشهر می توانست موزه دفاع مقدس باشد ولی جز جای چند تیرو ترکش در برخی محلات چیزی برای نشان دادن به کاروان های راهیان نور ندارد.
کد خبر: ۸۵۲۱۴۳۰
|
۰۳ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۲:۱۵
به گزارش سرویس راهیان نور خبرگزاری بسیج، همیشه دیدن خرمشهر برایم آرزو بود، بارها حماسه ها و ایستادگی مردان و زنان این دیار را از رسانه ها شنیده بودم و اکنون پس از گذشت سالها از آزادیش دوست داشتم آبادان و خرمشهر را از نزدیک ببینم، نخل های سوخته و بی سرش را، مسجد و کوچه های غریبش و جمله ای که عراقی ها بر دیوار این شهر نوشتند که آمده ایم تا بمانیم. 
 
بعد از سال ها وقتی پا به خرمشهر گذاشتم گمان می کردم وقتی وارد این شهر تاریخی که پایتخت غیرت و شهامت ایرانیان محسوب می شود وارد شوم اگر نخل های بی سر را نبینم حداقل جای زخم ها و گلوله ها بر در و دیوار شهر را خواهم دید. 
 
حماسه خرمشهر را همواره با نام مسجد جامعش می شناسیم همان مسجدی که قریب به دوسال در زیر آتش و گلوله های دشمن ایستاد و گلوله های وارد شده بر قلبش را با ذکر یا حسین تسکین داد. 
 
برای دیدن مسجد جامع که روزی پناهگاه زخمی ها بود، سر از پا نمی شناختم، اما با دیدن این شهر و مسجد هر آنچه در ذهنم بود به یکباره فرو ریخت، دلم گرفت انتظار داشتم اگر خرمشهر، مسجد و دیوارهایش را بازسازی کرده اند جای گلوله ها را نگه می داشتند. 
 
ای کاش در طول سال های پس از جنگ همه آثار به جامانده از این دوران به گونه ای به عنوان یک ارزش به جا مانده از هشت سال دفاع مقدس و ماه ها اسارت برای نسل بعد به جا می ماند.
 
ای کاش همانگونه که زخم های خرمشهر همیشه در دل زنان و مردان این دیار تازه است بر در و دیوارش نیز تازه می ماند تا نسل من و بعد از من زمانی که در امنیت و آرامش هستند با ورق زدن هر صفحه از شهر خرمشهر به یاد ریخته شدن خون شش هزار شهید و 24 هزار زخمی آزادسازی این شهر می افتادند. 
 
ای کاش مسجد جامع استوار را به گونه ای بازسازی می کردند که وقتی از حماسه عظیم خرمشهر برای فرزندانمان چیزی می گویم و کاروان راهیان نور را در کنار اروند رود که قتلگاه عزیزان بی شماری است، می برم و بصره را می بینند، اسنادی از آن دوران بود تا بهتر و بیشتر با واقعیت های جنگ آشنا می شدند، اما افسوس به جز جای چند گلوله بر برخی از دیوارهای شهر چیز دیگری ندیدم. 
 
دیگر در خرمشهر که خونین شهرنام گرفت اثری از زجر کشیدن زنان و دختران نبود، اثری از جان کندن نوزاد سه روزه در آغوش مادر، خانه های تخریب شده به هنگام هجوم و اشغال نیروهای بعث و مشق های ناتمام نوشته با خون نبود. 
 
دلم گرفته بود و به یاد شهدا و زخمی هایی که آن روزهای سخت در مسجد جامع نگهداری می شدند نمازی خواندم و با دلی پر درد و گلویی بغض آلود این شهر را ترک کردم و در طول مسیر با نوای آهنگران به هنگام آزادسازی خرمشهر و جمله امام که 'خرمشهر را خدا آزاد کرد' اشک ریختم. 
 
حراست و پاسداری از ارزشهای به دست آمده از هشت سال دفاع مقدس در حوزه های مختلف یکی از وظایف اصلی همه ما است و ای کاش خرمشهر و مسجد جامعش به عنوان نماد مقاومت ملت ایران درطول هشت سال ایستادگی در برابر دشمنان به عنوان موزه ای از جنگ به همان شکل باقی می ماند و برای رفاه مردمش خرمشهری دیگر در جوارش ساخته می شد.
 
تا نسل آینده کتابها و انشاهایشان را با گذر در این شهر و دیدن واقعیت ها می نوشتند و ازنزدیک می دیدند که چه خونها که برای ایجاد و تداوم این نظام بر زمین نریخته است.
 
آری آزادسازی خرمشهر آزدسازی یک شهر با جمعیت محدود نبود، آزادی ایران با جمعیت 36 میلیونی و نیشخند به عراقی هایی بود که بر دیوار مسجد جامع ما نوشته بودند آمده ایم تا بمانیم و بنازم فرمانده جوان خرمشهری به نام بهروز مرادی را که به جای این جمله چند روز پس از آزادی خرمشهر، تابلویی در آستانه ورودی خرمشهر نصب می کند و روی آن می نویسد، ' خرمشهر، جمعیت 36 میلیون نفر' . 
 
شاید اگر جمله شهید بهروز مرادی را سرآغاز دیگری برای ادبیات پایداریمان قلمداد کنیم بیراهه نرفته ایم. او با این زبان به دنیا و حتی به خودمان فهماند که این جنگ، جنگ اراضی و رودخانه های مرزی نیست، جنگ تفکری است علیه آرمان های مردم ایران و حساب تفکر و اندیشه از شعار و هیاهو جداست. 
 
آری آزادی خرمشهر، بیش از آنکه آزادی یک بندر باشد، نمایشی زیبا از وحدت ملی یک ملت است؛ وحدتی که می تواند به همه مشکلات این مردم غلبه کند و راه های یک زندگی شریف و سربلند را پیش پایشان بگستراند. 
 
آری در جریان فتح خرمشهر 19 هزار نیروی عراقی افسر، درجه دار و سرباز به اسارت نیروهای ایرانی درآمدند و حدود 16 هزار نیروی عراقی کشته و زخمی شدند. 
 
آزادسازی خرمشهر در روز سوم خرداد 1361 پس از 578 روز اشغال به عنوان مهم ترین هدف عملیات بیت المقدس در دوره جنگ ایران و عراق توسط ارتش جمهوری اسلامی ایران به فرماندهی علی صیاد شیرازی و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به فرماندهی محسن رضایی انجام گرفت. 
 
این آزادسازی در پی مرحله چهارم عملیات بیت المقدس که از یکم تا چهارم خرداد ماه 1361 انجام شد، محقق گردید. 
 
امام خمینی(ره) در سوم خردادماه 1361 به مناسبت آزادسازی خرمشهر بیانیه ای خطاب به ملت ایران صادر کرد. 
 
در اولین بخش این بیانیه آمده است: با تشکر از تلگرافاتی که در فتح خرمشهر به اینجانب شده است، سپاس بی حد بر خداوند قادر که کشور اسلامی و رزمندگان متعهد و فداکار آن را مورد عنایت و حمایت خویش قرار داد و نصر بزرگ خود را نصیب ما فرمود. 
 
شورای عالی انقلاب فرهنگی سوم خرداد را در تقویم رسمی ایران به عنوان روز مقاومت، ایثار و پیروزی نامگذاری کرده است. 
 
انتهای پیام /د
ارسال نظرات