به گزارش سازمان بسیج مهندسین کشاورزی و منابع طبیعی، کشاورزی به علت درجه کاربری نسبتا بالا در مقایسه با بخش های صنعت و معدن، توان اشتغال زایی، امکان کسب درآمد ارزی از طریق صادرات، صرفه جویی در مصارف ارزی بخصوص کاهش واردات محصولات کشاورزی از طریق افزایش تولیدات داخلی، استراتژیک بودن برخی محصولات آن و فراهم آوری برخی داده های مورد نیاز به ویژه برای بخش های صنعت و خدمات به عنوان یک بخش مهم در اقتصاد مقاومتی است. در یک جمله کوتاه، کشاورزی را می‌توان مادر تمام فعالیت‌ها و صنایع مورد نیاز ملت‌ها دانست.
سهم کشاورزی در تولید ناخالص ملی
بخش کشاورزی در ایران که شامل موارد ذکر شده می‌باشد، حدود 9 تا 15 درصد تولید ناخالص داخلی اقتصاد را به خود اختصاص می دهد. بر مبنای آخرین آمارهای بانک مرکزی ایران، تولید ناخالص داخلی کشور به قیمت ثابت سال 1383 برابر با 1972853 میلیارد ریال است که ارزش افزوده بخش کشاورزی (به عنوان یکی از چهار بخش اقتصاد کشور در کنار نفت، صنایع و معادن، و خدمات) برابر با 130952 میلیارد ریال است. این بدین معنی است که مطابق آخرین آمارها در سال 1392، حدود 9 درصد از تولید ناخالص داخلی کشور را بخش کشاورزی به خود اختصاص داده است.
ضرورت سرمایه‌گذاری بیشتر در بخش کشاورزی
بخش کشاورزی و منابع طبیعی در ایران، از ویژگی های منحصر به فردی برخوردار است. تامل در این ویژگی‌ها، هر سیاستگذار منصفی را نسبت به توجه بیش از پیش به این بخش و اولویت بخشیدن به آن و انجام اصلاحات در رویکردهای اقتصاد کلان کشور به نفع آن بر می انگیزاند. این خصیصه ها شامل «نقش کشاورزی در امنیت ملی»، «قابلیت ممتاز بخش کشاورزی در اشتغال زایی به صورت مستقیم و غیرمستقیم»، «پتانسیل این بخش در تحقق توسعه فقرزدا و عدالت محور»، «زودبازده تر بودن سرمایه گذاری و بالاتر بودن بهره‌وری سرمایه در بخش»، «قابلیت پیوند بخش کشاورزی و منابع طبیعی با بخش خدمات و صنعت »، «ارائه کارکردهای چندگانه اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی»، «کنترل مهاجرت»، «مزیت نسبی جهانی» و «اهمیت ایدئولوژیک کشاورزی» می‌شوند.
با وجود همه پتاسیل‌هایی که بخش کشاورزی و نقش آن در تحقق اقتصاد مقاومتی دارد، در حال حاضر، نقش واقعی بخش کشاورزی و منابع طبیعی در آمارهای ملی محاسبه نشده و ارقام کنونی مربوط به نقش بخش مذکور در تولید ناخالص داخلی، کمتر از حد واقعی است. همچنین توانمندی بخش کشاورزی و منابع طبیعی به طور مناسب مورد استفاده قرار نگرفته و استعدادهای آن شکوفا نشده است.
از سوی دیگر، در حال حاضر آمار ارزش افزوده بخش کشاورزی و نقش آن در شکوفایی اقتصاد ملی، در شرایطی است که باید زمینه مناسب برای پیوند بخش کشاورزی با سایر بخش‌ها (صنعت و خدمات) به خوبی فراهم شود. در نتیجه، تبعیض مضاعفی در حال حاضر علیه بخش کشاورزی وجود دارد، به گونه‌ای که در عین عدم احتساب نقش واقعی آن، فضای مناسب به منظور شکوفایی نقش مذکور وجود ندارد. بنابراین، برای استفاده از فرصت‌های عظیم بخش کشاورزی و نیز تضمین امنیت غذایی کشور بایستی این بخش در اولویت‌های سرمایه‌گذاری کشور قرار بگیرد.
