به گزارش خبرگزاری بسیج، سیاوش صابری با بیان اینکه سازمان میراث فرهنگی باید برنامه روشن‌تری در باره بافت‌های تاریخی داشته باشد اظهار داشت: یک سری تکالیف در این باره در برنامه چهارم توسعه برای سازمان میراث فرهنگی دیده شده بود که این تکالیف با آن قوت در قانون برنامه پنجم نبود و نمایندگان مجلس باید دقت کنند که این موضوع را در لایه‌های قانونی بیاورند.
وی با اشاره به تخریب های بافت تاریخی شیراز اضافه کرد: یک فاصله محتوایی در نوع نگاه ما به شهرسازی و معماری ایران با آنچه ما اجرا می‌شود وجود دارد که اگر برای این فاصله فکری توجه نشود این اتفاقات بعید نیست و بستگی دارد که مجری چه قالب نظری دارد و و آن مبانی نظری را در قالب معماری پوشش می‌دهد یا خیر؟
صابری با بیان اینکه مبانی نظری از طریق ماده مثل در و دیوار جنبه عینی می‌یابد ادامه داد: مثلاً در میدان نقش جهان اصفهان حسی از ساختمان‌های موجود در میدان به شما دست می‌دهد لذا تصورم این است که ابتدا باید در این مبانی نظری و مواجهه در توسعه فضاهای مذهبی شهرهای اسلامی توافق علمی حاصل شود و بعد مشخص شود اقداماتی که انجام می‌شود چقدر با آن فاصله دارد.
این استاد دانشگاه یادآور شد: در کمیته شورای عالی معماری شهرسازی در وزارت راه و شهرسازی جلساتی راجع به اتفاقات بافت تاریخی شیراز برگزار و محصول آن مطالعات به تصمیماتی در شورای عالی شهرسازی منجر شد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا از نظر شما امکان اینکه در شیراز هم بافت تاریخی حفظ شود و هم توسعه حرم اتفاق بیفتد وجود دارد یا خیر گفت: صدردصد، این اتفاق امکان دارد؛ اما به شرط اینکه این توسعه حرم، پایدار و متوازن باشد.
مدیرکل پیشین دفتر حفاظت از محوطه‌ها و بناهای تاریخی گفت: پایدار و متوازن یعنی اینکه انبوهی از وجوهی که در توسعه بدون پایدار و توازن به آن توجه نمی‌شود نسبت توسعه به لحاظ کمی با ظرفیت مورد نیاز و ظرفیت شهر و نسبت آن با تاریخ توسعه فضای مذهبی در شهر مشخص شود؛ در تایخ معماری‌مان، معماران وقتی با اثر مذهبی مواجه می‌شدند چیزهایی را حفظ و چیزهایی را حذف می‌کردند مثل مسجد جامع اصفهان که تمام حکومت‌هایی که آمدند اثرا ت خود را روی مسجد گذاشته‌اند؛ یکی تعداد ایوان‌ها را افزایش داده است، یکی ستون‌ها را حذف کرده است و غیره؛ لذا این مسجد مثل یک موجود زنده گسترش می‌یافته اما این گسترش با قاعده است.
صابری خاطرنشان کرد: بنابراین در پاسخ به این سوال که توسعه فضای مذهبی آیا امکان وقوع دارد باید گفت که بله، حتما امکان دارد، ولی با شرط پایداری و باید در نظر داشت که یک بخش از این پایداری، پایداری فرهنگی و موضوعات مربوط به میراث فرهنگی است، یک بخشی پایداری اجتماعی است که گسترش این فضاها چه اثراتی در موضوعات محلی و اجتماعی خواهد گذاشت و یک بخش هم پایداری بین‌المللی است و البته پایداری‌های دیگر هم وجود دارد که اگر همه اینها لحاظ شود امکان پایداری همه‌جانبه ایجاد می‌شود و به همین دلیل توسعه در فضاهای مذهبی سخت‌ترین نوع توسعه است چون تاثیری که دارد مستقیماً با اعتقادات مردم مرتبط است.
