احتمال جایگزینی رژیم صهیونیستی با آمریکا در جنوب آسیا

  به گزارش خبرگزاری بسیج به نقل از تسنیم، با بررسی تحولات اخیر در منطقه در رابطه با نزدیکی هند به رژیم صهیونیستی، نزدیکی پاکستان به آمریکا، اختلاف هند و پاکستان نوشت که واشنگتن برای حفظ منافعش با بهره برداری از اختلافات دهلی‌نو- اسلام‌آباد، احتمال دارد که رژیم صهیونیستی را جایگزینی برای خود در جنوب آسیا قرار دهد.

متن کامل این مطلب در ادامه آمده است:

نزدیکی هند به رژیم صهیونیستی

در حالی که روابط هند با رژیم صهیونیستی در نزدیک به شش دهه گذشته فراز و نشیب بسیاری را به طور محرمانه طی کرده اما پایگاه «اسرائیل دیفنس» چندی پیش در گزارشی با اشاره به دیدار اخیر «موشه یعلون» وزیر جنگ اسرائیل با نخست وزیر هند از تغییرات راهبردی در روابط  دو کشور خبر داده که دیگر به صورت محرمانه نیست و کاملا به شکل علنی پیگیری می‌شود.

این پایگاه رژیم صهیونیستی با اشاره به انتشار تصاویری از بازدید «نارندرا مودی» از نمایشگاه صنایع نظامی «اورو ایندیا» در شهر «بنگلور» هند، از حضور نخست وزیر هند در غرفه تولیدات نیروی هوایی این رژیم و دیدار وی با موشه یعلون نیز گزارش کرده است.

دیدار نخست وزیر هند با وزیر جنگ رژیم صهیونیستی دومین دیدار «نارندرا مودی» با یک مقام بلند پایه این رژیم بود که یعلون در این دیدار، بر نقش رژیم صهیونیستی در بازسازی و مدرن سازی برنامه‌های نظامی هند تاکید کرد.

همچنین نارندرا مودی نخست وزیر هند در نشست اخیر مجمع عمومی سازمان ملل، با «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل نیز در نیویورک دیدار و گفت‌وگو کرد.

به نظر کارشناسان، رژیم صهیونیستی قصد دارد تا روابط تجاری خود با آسیا را گسترش دهد تا از این طریق به بازارهای صادراتی خود تنوع ببخشد.

این راهبرد تل آویو از یک‌طرف در پاسخ به تحریم های احتمالی اروپا خواهد بود و از سوی دیگر نیز هند به دنبال دستیابی به فناوری های جدید نظامی برای ارتقای سطح قدرت خود است.

رژیم صهیونیستی با معامله‌های 10 میلیارد دلاری با هند طی 15 سال گذشته، از بزرگترین تامین کنندگان سلاح هند شده است که بر اساس آن، تل‌آویو طیف وسیعی از هواپیماهای بدون سرنشین، موشک‌های پیشرفته و سیستم رادار و ضد رادار را برای دهلی‌نو فراهم می‌کند.

اسرائیل در سیاست هند جایی نداشت و دولت های مختلف گذشته از گروه ها و احزاب متفاوت هندی به دلیل حمایت افکار عمومی از فلسطینیان و لزوم توجه به خواسته‌های اقلیت مسلمان، از برقراری روابط با اسرائیل دور بودند.

این در حالی است که هند برای رقابت با پاکستان و نفوذ بیشتر در منطقه تلاش می‌کند تا روابط حسنه‌ای با کشورهای جهان داشته باشد. «سوشما سوراج» وزیر امور خارجه هند چندی پیش در حالی از سفر خود و نخست وزیر این کشور به رژیم صهیونیستی برای تقویت روابط دوجانبه در سالجاری خبر داد که تاکنون هیچ نخست وزیر و رئیس جمهور این کشور از فلسطین اشغالی دیدار نکرده‌اند.

از سوی دیگر، برخی کارشناسان بین‌المللی با بررسی روابط رژیم صهیونیستی و پاکستان می‌گویند که این رژیم از رشد هسته‌ای این کشور هراس دارد بنا بر این با دهلی‌نو، رقیب همیشگی اسلام‌آباد رابطه تنگاتنگی برقرار کرده است.

پاکستان تاکنون از به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی به عنوان کشوری مستقل تاکنون امتناع کرده است.

به ادعای روزنامه اسرائیلی، پاکستان و رژیم صهیونیستی در گذشته در برخی موارد از سفارت‌خانه‌های خود در استانبول برای ارتباط و مبادله اطلاعات با یکدیگر استفاده می‌کردند. اما با پیوستن سازمان‌های جاسوسی پاکستان و اسرائیل در سال 1980 میلادی به «عملیات طوفان» علیه اتحاد شوروی سابق پس از اشغال افغانستان، می‌توان گفت اوج همکاری‌های آنها محسوب می‌شده است.

خصومت‌های پاکستان و مقامات اسرائیلی از آنجایی رغم خورد که اسرائیل، پاکستان را کشوری «ضد یهودی» نامید و در مقابل پاکستان نیز رژیم اسرائیل را کشوری «صهیونیست و نژادپرست» نامید.

اما با توجه به ارتباطات دو دهه گذشته، نزدیکی هند به رژیم صهیونیستی از جمله در بخش نظامی افزایش یافته که برای اسلام‌آباد نگران کننده است.

نزدیکی پاکستان به آمریکا

آمریکا پس از جنگ سرد، برای حفظ نفوذ در جنوب آسیا به دنبال یک متحد قابل اعتماد بود و دو گزینه هند و پاکستان را داشت. در حالی که تمایل هند در دوران جنگ سرد بیشتر به سمت شوروی بود و در مقابل، اسلام‌آباد به عنوان یکی از متحدین اصلی واشنگتن در مقابله با کمونیسم در قالب پیمان «سنتو» نقش مهمی ایفا کرده بود، در نتیجه به عنوان متحد منطقه‌ای انتخاب شد.

آمریکا پس از آزمایش سلاح هسته‌ای پاکستان در سال 1998، کمک های خود را به این کشور که در سال 1954 میلادی بر اساس توافقنامه نظامی دوجانبه آغاز کرده بود، به کمترین میزان کاهش داد.

درحالی که منافع آمریکا در منطقه پس از حادثه 11 سپتامبر از سوی برخی گروه‌ها با تهدید مواجه شد، پاکستان را به متحد کلیدی این کشور در جنگ علیه تروریسم تبدیل کرد. آمریکا پس از این حادثه، میلیاردها دلار کمک مالی برای مبارزه با تروریسم به پاکستان اختصاص داد اما این کشور بیشتر از این کمک‌ها را برای رقابت تسلیحاتی با هند مورد استفاده قرار داد.

حفظ ثبات در پاکستان و دریافت کمک‌های مالی و همچنین تقویت نیروهای دفاعی و ارتش  با بهره‌گیری از تجهیزات نظامی آمریکا، مهمترین اهداف اسلام‌آباد در رابطه با روابط با واشنگتن بوده است.

اتحادیه اروپا و عربستان نیز مانند آمریکا به پاکستان کمک‌های مالی کرده‌اند. این کمک‌ها و حمایت‌ها به پاکستان نیز  تحت تأثیر امریکا صورت می گیرد. اما باید توجه داشت که حمایت های عربستان، چین و برخی از دولت های خلیج فارس، در کل کمتر از حمایت واشنگتن برای پاکستان اهمیت دارد و این کشور بدلیل تهدیدات امنیتی و فقر، همواره به کمک های اقتصادی آمریکا چشم دارد.

همچنین نفوذ انگلیس، پس از استقلال پاکستان را نیز نمی‌توان در این کشور رد کرد و حمایت اسلام‌آباد از واشنگتن در این رابطه نیز بیشتر با اشاره لندن در منطقه صورت می‌گیرد.

در حالی که برخی کارشناسان معتقدند که روابط اسلام‌آباد- واشنگتن پس از کشته شدن «اسامه بن لادن» رهبر القاعده در عملیات آمریکا در «ایبت‌آباد» و همچنین حملات پهپادی این کشور در خاک پاکستان دچار تنش شده و نمایندگان پارلمان این کشور تاکنون بارها تاکید کردند که دولت در این خصوص اقدام جدی انجام دهد اما تاکنون علاوه بر بیانات مقامات دولتی، واکنش مناسبی در این خصوص صورت نگرفته است.

همچنین نزدیکی موجود چین به پاکستان در رابطه با سرمایه‌گذاری 46 میلیارد دلاری در «راهرو اقتصادی پکن- اسلام‌آباد» نشان می‌دهد که نگرانی آمریکا به این دلیل در منطقه افزایش یافته و سبب دوری پاکستان از این کشور شده است.

آمریکا باوجود روابط حسنه‌ و طولانی مدت با پاکستان، نگاه خود را با صرفنظر از این کشور، بسوی هند تغییر داده است. اکنون پاکستان در نظر آمریکا در موقعیتی قرار ندارد که در زمان جنگ سرد قرار داشت.

سیاست آمریکا در قبال پاکستان در حالی بسوی حمایت از هند تغییر یافته که این کشور ثبات بیشتر سیاسی نسبت به پاکستان دارد و همچنین بدنبال نفوذ بیشتر در منطقه است بنابراین، تمایل اسلام‌آباد بسوی چین افزایش یافته تا از بی‌توجهی آمریکا پیشگیری کند.

برخی کارشناسان بر این باورند که وفاداری کشورهای جنوب آسیا در حال تغییر است و در مدت طولانی مدت کشورهایی که در گذشته رفقای سنتی بودند در آینده با یکدیگر دشمن خواهند شد.

اما با توجه به حضور پاکستان در منطقه، باید در نظر داشت که حمایت این کشور از آمریکا مطمئنا در موفقیت یا شکست واشنگتن در رسیدن به اهداف خود در منطقه نقش بسزایی خواهد داشت.

پاکستان از بزرگترین متحدین آمریکا در منطقه است که در مورد همه امور منطقه‌ای و بین‌المللی حتی اطلاعات سازمان‌های اطلاعاتی را نیز با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند.

همچنین آمریکا بدون همکاری پاکستان نمی تواند در افغانستان فعالیت‌های خود را ادامه دهد و امنیت نیروهای خود را تأمین کند. پاکستان کشوری است که توسط آن هشتاد درصد سوخت و کالاهای مورد نیار نیروهای نظامی واشنگتن به افغانستان انتقال می‌یابد.

به گفته برخی کارشناسان، فرافکنی رسانه‌ها در مورد تنش بین پاکستان و آمریکا برای تغییر افکار عمومی است و روابط این دو کشور در طول تاریخ هرگز دچار تنش نشده و نخواهد شد.

اختلاف هند و پاکستان

اختلاف طولانی مدت هند و پاکستان از استقلال این دو کشور در سال 1947 میلادی بدلیل مسائل مختلف از جمله مسأله «کشمیر» محرمانه نیست و با مرور زمان گاهی دچار تشدید حتی سبب درگیری بین دو کشور می‌شود و گاهی نیز در حال جنگ سرد ادامه می‌یابد.

هند و پاکستان پس از استقلال شاهد سه جنگ بوده‌اند که تلفات جانی و مالی زیادی درپی داشته است.

هند و پاکستان بر سر مسأله کشمیر در سال 1965 میلادی برای نخستین بار درگیر شدند و پس از سه هفته جنگ با دخالت سازمان ملل پایان یافت.

رهبران هند و پاکستان در سال 1966 به دعوت نخست‌وزیر شوروى سابق در تاشکند گرد آمدند و با انتشار اعلامیه تاشکند تعهد کردند که نیروهاى خود را به خطوط قبل از جنگ منتقل نمایند و وضعیت موجود در کشمیر را بپذیرند.

روابط هند و پاکستان پس از انتخابات سال 1970 میلادی باردیگر تشدید شد. حزب «عوامی ملی» به رهبری «مولانا بهاشانی» که از «بنگلادش» بود، اکثریت کرسی‌ها را بدست آورد و دولت مرکزی در قبال مردم این کشور روش خشن را در پیش گرفت.

این در حالی بود که مردم پاکستان شرقی (بنگلادش) با جاری شدن سیل روبرو شدند و میلیون‌ها نفر مجبور به هجرت به هند شدند.

درگیری نظامیان پاکستان با بنگالی‌ها ادامه داشت تا اینکه جنگ میان این کشور با هند با همکاری چریک‌های بنگالی که به «موکتی باهینی» معروف بودند، آغاز شد. در نتیجه ارتش پاکستان در مدت کوتاهى شکست خورد و 93 هزار نفر از نظامیان این کشور در پاکستان شرقى تسلیم ارتش هند شدند.

«ایندرا گاندی» و «ذوالفقار علی بوتو» نخست وزیران هند و پاکستان در سال 1972 میلادی قرادادی با نام «شمله» امضا کردند و آتش بس کشمیر را در این قرارداد مورد تاکید قرار دادند.

هند در سال 1974 میلادی با آزمایش موفقیت آمیز سلاح اتمی، رقابت هسته‌ای را با پاکستان آغاز کرد. تلاش‌های پاکستان برای سلاح هسته‌ای با آزمایش موفقیت آمیز در سال 1998 میلادی پایان یافت. پاکستان معتقد است که سلاح هسته‌ای این کشور صلح آمیز و برای دفاع از این کشور  است.

پس از حمله 11 سپتامبر و اعزام نیروی خارجی در افغانستان، هند و پاکستان همزمان علاوه بر رقابت تسلیحاتی، برای نفوذ در منطقه نیز تلاش کردند.

تلاش‌های دو کشور در رابطه با نفوذ در منطقه از جمله در دوران دهه گذشته، محرمانه نیست.

کارشناسان پاکستانی می‌گویند که هند از برخی از گروه‌های غیر پشتون در افغانستان حمایت می‌کند که سبب توجه پاکستان و نیروهای امنیتی این کشور شده است بنابراین اگر دهلی‌نو در افغانستان نفوذی به دست آورد، منافع پاکستان بین هند و افغانستان با خطر مواجه خواهد شد. این یکی از دلایل اصلی است که نظامیان پاکستان با اینکه متحد آمریکا در جنگ علیه تروریسم در افغانستان بودند، اما همچنان از گروه‌های مخالف دولت افغانستان حمایت می‌کنند.

درگیری‌های لفظی مقامات هند و پاکستان همواره از دهه‌های گذشته تاکنون ادامه دارد.

مقامات هند و پاکستان در حالی یکدیگر را متهم به عملیات تروریستی می‌کنند که هر دو کشور دارای سلاح هسته‌ای هستند.

دولت اسلام‌آباد سازمان اطلاعات هند «RAW» را متهم به گسترش عملیات تروریستی در پاکستان می‌کند و هند نیز اتهام در مورد عدم پیگرد قانونی علیه عاملان حمله بمبئی در سال 2008 میلادی را همواره مطرح کرده است.

در مهمترین و تازه‌ترین درگیری‌های لفظی می‌توان به سفر ماه گذشته نخست وزیر هند به بنگلادش اشاره کرد، نارندرا مودی در گفت‌وگو با دانشجویان در «داکا» علاوه بر اتهام گسترش تروریسم به پاکستان اظهار داشت که این کشور در جدایی بنگلادش از پاکستان در سال 1971 میلادی نقش داشته است. وزیر اطلاع رسانی هند نیز پس از آن اعلام کرد که «نارندرا مودی» نخست وزیر این کشور در مناطق مرزی با پاکستان دستور عملیات نظامی علیه تروریست‌ها را صادر کرده است.

از سوی دیگر، «قاضی خلیل الله» سخنگوی وزارت امور خارجه پاکستان در واکنش به اظهارات «نارندرا مودی» در بنگلادش گفت که اعتراف نخست وزیر هند مبنی بر کمک به «داکا» برای جدایی از پاکستان در سال 1971 میلادی، موضع اسلام‌آباد را تایید کرده که دهلی‌نو در حاکمیت کشورهای همسایه نقش منفی ایفا می‌کند.

با این حال، تنش هند و پاکستان پایان یافتی نیست و گاهی به در گرفتن جنگی بین دو کشور نیز تمام می‌شود.

احتمال حضور رژیم صهیونیستی در شبه قاره (هند و پاکستان)

هر چند که پاکستان تاکنون رژیم صهیونیستی را به رسمیت نشناخته اما روابط پیچیده این دو رژیم احتمال است در رابطه با منافع آمریکا جنبه های بسیاری داشته باشد.

اول این که هر دو این کشورها متحدین آمریکا هستند اما در عین حال رابطه دیپلماتیک با یکدیگر ندارند.

دوم این که پاکستان نسبت به کشورهای اسلامی دیگر پایبندی بر اصول اسلامی کمتر دارد و دلیلی برای ضد اسرائیلی بودن ندارد. اما به دلیل این که بخشی از گروه کشورهای اسلامی است تصمیم گرفته که اسرائیل را به رسمیت نشناسد.

وقتی پاکستان اسرائیل را به رسمیت بشناسد آمریکا در شکستن این دیواری که کشورهای اسلامی در مقابل اسرائیل ساخته‌اند، به موفقیت رسیده است.

از سوی دیگر تقویت روابط اسرائیل و پاکستان بعضی مشکلات جدی واشنگتن در شبه قاره هند را پایان می‌دهد.

این در حالی است که اسرائیل قبل از سال 1992 حضوری در شبه قاره هند نداشت اما این کشور در همین سال اسرائیل را به رسمیت شناخت و روابط ویژه از جمله در حوزه سلاح و مهمات را با رژیم صهیونیستی برقرار کرد.

اما واقعیت آن است که هند و پاکستان که سال ها برای فلسطینی‌ها دل می سوزانند، همزمان مخفیانه و تحت نظارت واشنگتن با اسرائیل تماس برقرار کرده‌اند.

اگر پاکستان دوست اسرائیل شود، آمریکا منافع زیادی در این خصوص خواهد داشت که مهم‌تر این است که تسلیحات دفاعی و تکنولوژی اسرائیل از این به بعد به پاکستان خواهد رفت و کاخ سفید نیز دیگر لازم نیست در مورد تعادل تسلیحاتی در شبه قاره هند به کنگره جواب بدهد.

به گفته برخی کارشناسان، اسرائیل این کار را برای واشنگتن انجام می‌دهد و همزمان با تجهیز کردن هند به طور علنی، پاکستان را نیز محرمانه تجهیز می‌کند.

با توجه به همه این موارد در رابطه با نزدیکی هند به رژیم صهیونیستی، نزدیکی پاکستان به آمریکا و اختلاف هند و پاکستان، احتمال است بازی سیاسی و دفاعی شبه قاره نیز تغییر یابد و رژیم صهیونیستی جایگزین آمریکا در منطقه شود.