به گزاررش خبرگزاری بسیج از اصلاندوز, ایلات و عشایر اصلاندوز به مانند سی و دو قبیله ایل سون به روزه داری اهمیت فوق العاده ای قایل هستند و مردانی پاک ،ساده ،وطن پرست ،غیور،متعصب به امور دینی و مذهبی و موطن ایران اسلامی و بدون گرفتن اجر و مزد به دفع تجاوزات بیگانگان بارها در تاریخ ایران اسلامی حماسه ساز بودند.
از روز های حساس و مهم این
ماه مبارک 19 و 21 و 23 رمضان در میان تمام ملیتهای ایرانی بخصوص در میان ایلات و
عشایر آذربایجان که از آن تحت عنوان شب های قدر یاد می شود می باشد.مردم عشایر این
منطقه نسبت به این شبها احترام خاصی به خاطر ضربت و شهادت حضرت امام علی (ع)قایل
هستند و همیشه در طول تاریخ شیعه این روزها از تقدسات خاصی برخوردار است.
مردم عشایر منطقه در این روزها مشغول
راز و نیاز و مناجات با خدای متعال هستند.نظر و افطاری در این روزها در بین ایلات
و عشایر این منطقه مرسوم می باشد.آخرین شب ماه رمضان ،شب کنار گذاشتن فطریه هست که
سرپرست خانوار برای هر نفری 3 کیلو گندم (پول به نرخ روز)محاسبه و اگر مهمان شب هم
داشته باشدفطری او را نیز حساب می کند.
از رسومات دیگر این ماه در
عید سعید فطر ،صله ارحام ،دید و بازدید با فرد مریض الحال روستا و ادای تسلیت برای
فردی که عزادار است ،باجمع شدن در مکان تجمع روستا نسبت به این کار اقدام می کنند
و هرخانوار عشایر این منطقه در عید سعید فطر به پختن نان سنتی (فطیر)فرنی ،آش شعله
زرد و دیگر آشهای محلی اقدام می کنند.»
کریم عباسی در مصاحبه با
خبرنگار واحد مرکزی خبرگفت:کار واژه ای عجین شده با زندگی زنان و مردان عشایر است
طوری که آنها در یک فضای کاملا معنوی و 17 ساعت روزه داری با تولید روزانه خود روی
آفتاب و گرما راهم کم کردند.
وی یکی از خصوصیات بارز زنان ومردان
عشایر را سخت کوشی مقاومت و دفاع از سرحداد جمهوری اسلامی عنوان کرد و افزود:نه
تنها روزه داری بلکه هیچ شرایط سخت مانع کم کاری مادر تولید نمی شود بلکه در کنار
یکدیگر و در سنگر تولید سرسختانه مشغول کار بوده ودر جهت ابادی کشور تلاش خواهیم
کرد.
او گفت طبق یک سنت دیرینه و به ارث از
پدران و گذشتگانمان هر صبح همه اشنایان و همسایگان را برای خوردن سحری بیدارو در
کنار جوانان نماز را به جماعت اقامه کرده و برای یک روز پرتلاش آماده می شویم .
محمدی نیز با اشاره به مساحت طولانی
فاصله بین آلاچیق تا مرتع گفت:خداوند متعال چنان عنایتی در این ماه بربنده هایش
دارد که علی رغم پیمودن روزانه فاصله 3 کیلومتری چادر تامرتع برای چرای گوسفندان
اما هیچگونه تشنگی و خستگی در خود احساس نکرده وبه شغل دامداری نیز ادامه میدهد.
زنان عشایر بیشتر به کار ریسندگی
بافندگی پخت نان محلی دوشیدن شیر گوسفندان و تهیه لبنیات مورد نیاز جامعه عشایر
وشهری مشغول بوده وهمچنین در زمینه تولید صنایع دستی و ارائه ان به بازارهای ملی و
فراملی نیز فعال هستند.
علی پاشایی نیز از سختی فراوان کار
همسرانشان در این روزهای طولانی سخن گفت وافزود:آنچه که موجب موفقیت جامعه عشایر
شده است همکاری واتحاد زنان این قشر دوشادوش مردان در یک فضای صمیمی است.
با نزدیک شدن غروب آفتاب زنان در تدارک سفره افطار می شوند و هنگام غروب با بوی نان محلی وقت بازگشت همه به آلاچیق هاست.
آنچه که در این جامعه پرتلاش به چشم می خورد، سادگی و صمیمیت است و آنها در یک فضای کاملا پرنشاط بر سر سفره ساده افطاری خود آماده شده و بزرگترین فرد خانواده با خواندن ذکر و دعای روز اعضای خانواده را برای خوردن افطاری دعوت می کند.
