به گزارش خبرگزاری بسیج از خراسان رضوی، الگوبرداری از
سبک زندگی علمای برجسته و شخصیت های بزرگ دینی و ملی می تواند نقش بسزائی در
پیشرفت و تعالی فردی و اجتماعی جامعه امروز ایران داشته باشد. در این میان،
بازخوانی اندیشه ها و سبک زندگی آقا نجفی قوچانی در حوزه اقتصادی بسیار حائز اهمیت
است؛ زیرا این عالم ربانی در حدود یک قرن پیش، توصیه هایی در بخش تقویت اقتصاد ملی
و ارتقاء معیشت فردی و اجتماعی داشته اند که ما امروزه از آن بعنوان اقتصاد
مقاومتی یاد می کنیم.
سید محمد حسن حسینی، ملقب به آقا نجفی قوچانی در سال ۱۲۵۷ هجری شمسی در روستای خسرویه قوچان چشم به جهان گشود، وی پس از تحصیل علوم دینی در حوزه علمیه قوچان، مشهد، سبزوار و اصفهان به نجف اشرف عزیمت نمود و نزد آخوند خراسانی، آخوندکاشانی، شریعت اصفهانی و محمدباقر اصطهباناتی تلمذ نمود. وی برای دیدار پدر بیمارش، به قوچان بازگشت و با درخواست مردم قوچان در این شهر ساکن شد. وی در سال ۱۳۲۲ هجری شمسی به دیار حق شتافت و در محل منزل مسکونی خود به خاک سپرده شد.
از این عالم پرآوازه قرن چهاردم، آثار زیادی برجا مانده است که کتاب های سیاحت شرق و سیاحت غرب این عالم ربانی بسیار مشهور است.
وی در کتاب سیاحت شرق، با در نظر گرفتن اقتضائات زمانی، اقتصاد را یکی از مهمترین ابزارهای ارتقا کیفیت زندگی و جزء لاینفک زندگی انسان عنوان و موضوع « اقتصاد مقاومتی و معیشتی» را برای اولین بار مطرح می کند.
وی ضمن مردمی دانستن اقتصاد، معتقد بوده که تک تک افراد جامعه در نظام اقتصادی وظیفه و مسولیت دارند، و پیشرفت اقتصادی بصورت مستقیم با اراده مردم در ارتباط است.
آیت الله آقا نجفی قوچانی، اقتصاد مبتنی بر تولید به ویژه در عرصه کشاورزی را یکی از عوامل اصلی خودکفایی و استقلال ملی دانسته و قناعت، صرفه جویی، توجه به تولیدات داخلی، فاصله گرفتن از ربا را از مهمترین ابزارهایی عملی شدن اقتصاد مقاومتی معرفی می کند.
وی در زمان حکومت قاجار به دلیل شرایط اقتصادی نابسامان جامعه، بصورت علمی و عملی به تبین نقش مردم در توسعه اقتصادی می پرداخت و مصرف کالاهای داخلی را یکی از مجاهدات های ضروری عنوان می کرد و معتقد بود که تولید کنندگان نیز باید با افزایش کیفیت و مرغوبیت کالاهای ایرانی به این مجاهدت مردمی پاسخ مثبت دهند.
آقا نجفی قوچانی فرهنگ سازی درجهت افزایش تولید ملی و استفاده از کالاهای داخلی را نیز بسیار ضروری می دانست و معتقد بود؛ اقتصاد و فرهنگ مکمل یکدیگر می باشند و نهادینه کردن اقتصاد مقاومتی به ویژه در عرصه افزایش تولید و استفاده از کالاهای داخلی نیازمند عزم ملی است.
وی نزدیک بینی و سادگی را بعنوان یک بیماری فرهنگی و عادت ناپسند می پنداشت و معتقد بود؛ عوارض ناشی از این آسیب فرهنگی، همچون دلبستگی به کالاهای خارجی و بی توجهی به تلاش کارگر ایرانی گریبانگیر اقتصاد ایران نیز شده است که برای تغییر این عادات، می بایست « سبک زندگی اسلامی» را به « اقتصاد مقاومتی » گره زد؛ همچنین از نظر این عالم فرزانه، فرهنگ سازی اولین گام در مسیر تثبیت و توسعه اقتصاد مقاومتی بوده و می بایست با تعمیق روح خودباوری و تکیه بر توان داخلی ضمن کاهش آثار تحریم های اقتصادی زمینه اشتغال و حمایت از کارگر و کارآفرینان را فراهم نمود.
اقا نجفی قوچانی تکیه بر تولید داخلی (درون زا بودن اقتصاد) را یکی از مهمترین فاکتورهای اقتصاد مقاومتی می دانست؛ زیرا معتقد بود که خداوند تمامی نیازهای یک ملت را در همان سرزمین قرار داده و توجه به تولیدات داخلی و عدم دلبستگی به کالاهای خارجی، رمز عملی شدن اقتصاد مقاومتی و بسترساز توسعه و استقلال کشور است.
