به این واقعیت در عرف بین الملل که تعرض به جان توریست اقدامیست علیه امنیت ملی چه برای کشور میزبان و چه کشوری که توریست، شهروند مطبوع آن می باشد و لاجرم زمینه ساز پذیرش مسئولیت بین المللی خواهد بود استناد ننماییم.
به گزارش خبرگزاری بسیج از کرج، بیائید همین ابتدا اصل پذیرفته شده در قانون بین الملل که ناظر است بر پذیرش مسئولیت جان و امنیت توریست از جانب دولت قانونی کشور میزبان را مبنای بحث قرار ندهیم.
به این واقعیت در عرف بین الملل که تعرض به جان توریست اقدامیست علیه امنیت ملی چه برای کشور میزبان و چه کشوری که توریست، شهروند مطبوع آن می باشد و لاجرم زمینه ساز پذیرش مسئولیت بین المللی خواهد بود استناد ننماییم.
به روی خود نیاوریم که به واسطه ی شیطنت آل سعود می بایست برای یافتن قبله در مکه ی شریف از آنجا که این بنای توحیدی در سایه ی برجهای مرتفع نظیر ابراج البیت با 601 متر ارتفاع محصور شده، نا خواسته به دنبال برج شیطان! باشیم تا مکان کعبه ی شریف را بیابیم.
و هیچ سخنی از نقض قوانین سازمانهای بین الملل نظیر یونسکو مبنی بر ممنوعیت ساخت سازه هایی که خط آسمانی بناهای تاریخی را می شکنند و صرفنظر از قداست بنا؛ آن را تحت الشعاع خود قرار می دهند نرانیم.
بیایید دردمندانه و نه از سر مسئولیت ناپذیری از وقایع سالهای 54 و 58 که مجموعا بالغ بر 350 حاجی بر اثر حوادث آتش سوزی چادرهای اسکان و گروگانگیری در مسجدالحرام جان باختند عبور نمائیم.
از جنایت سال 66 که حرمت زائران حرم امن الهی محترم شمرده نشد و قریب به 400 زائر که حدود 300 نفرشان ایرانی بودند و در خون خود غوطه خوردند، هیچ دم نزنیم.
سخنی در خصوص ناتوانی آل سعود در دفاع و محافظت از مسجدالحرام به زبان نیاوریم که در سال 68 بر اثر حمله به این حریم محترم بالغ بر 17 کشته و زخمی بر جای گذاشت.
جان باختن قریب به 1700 حاجی در سالهای 69 و 73 نیز در نتیجه ی نقصان عملکرد دستگاه تهویه در تونل مسیر منتهی به رمی جمرات و عدم مدیریت تراکم جمعیت نیز که عقلاً نمی تواند مسئولیتی را متوجه آل سعود سازد!! تا ما بخواهیم پیرامونش بحثی نمائیم.
در آتش سوختن قریب به 350 حاجی و مجروح شدن بالغ بر 1550 نفر در چادرهای منی در سالهای 74 و 76 نیز محلی از اعراب نداشته و بر عهده ی خود حجاج است، چرا نبایست حواسشان را جمع می نمودند و با آتش بازی نمی کردند!!
در سالهای 77، 80، 82 تا 85 هم که چه اهمیتی دارد نزدیک به 900 انسان در مراسم رمی جمرات و ریزش هتل جان بدهند و صدها نفر مصدوم شوند!! هرچه باشد حجاج عزیز به قصد نبرد با شیطان در مراسم رمی جمرات حضور یافته اند و شرکت در هر نبردی مستلزم پرداخت هزینه های جانی و مالی است!!! لذا بر سر چنین مباحث بی اهمیتی! که ناظر است بر جان انسانها، آن هم افرادی که خارج از مسلک وهابیسم هستند وانسان بودنشان نیز محل تردید است نباید وقت عزیز را باطل نمود!!
اگر بر اساس منطق آل سعود از این سالهای پر مصیبت عبور کنیم و تمام آنها را ناشی از بی کفایتی و یا عدم توانایی آل سعود در مدیریت بحران قلمداد نمائیم و در یک جمله بگوئیم "آل سعود نه آنکه نخواست؛ بلکه نتوانست از بروز چنین پیش آمدهایی خود داری نماید" دو رخداد امسال(سال 94 شمسی) را با چه بهانه ای می توان نادیده پنداشت:
نخست حادثه ی سقوط جرثقیل در مکه معظمه به تاریخ بیستم شهریور که منجر به کشته و مصدوم شدن بیش از 300 نفر شد، باز هم بیائید نادیده بگیریم که این روز مقارن بود با تاریخ 11سپتامبر و این تاریخ مسلمانان را به یاد هیچ حادثه ای نظیر فرو پاشی برجهای دوقولوی تجارت جهانی در آمریکا نمی اندازد و این تقارن کاملا بر حسب تصادف است!!
اینکه نظارت بر طرح توسعه ی حرم بر عهده ی شرکت "بن لادن"! بود و چند هفته پیش از وقوع سقوط جرثقیل اخباری مبنی بر تلاش "محمد بن سلمان" پسر پادشاه و جانشین ولیعهد در حذف شرکت "بن لادن" با هدف در اختیار گرفتن تمامی امور طرح های توسعه ای حرمین شریفین منعکس گردیده و حال که این حادثه کاملا تصادفی!! رخ داده و با صدور فرمان "سلمان بن عبدالعزیز" فعالیت شرکت بن لادن متوقف شده، فضا برای ورود فرزند و به جیب زدن تمام سود های اقتصادی ناشی از طرح های توسعه ای فراهم می آید را نیز ناشنیده بگیریم و از اقبال جناب "محمد بن سلمان" بدانیم!!
اما این " دمهای خروس بیرون زده" را چگونه به روی خود نیاوریم؟!
اینکه بعد از پیش آمد مذکور رسانه های عربستان علت آن را وقوع طوفان و تند بادی با سرعت 65 کیلومتر بر ساعت بیان نمودند، در حالیکه مدیر مرکز علمی تحقیقات آب و هوای دانشگاه ملک عبد العزیز، سرعت آن را 40 تا 55 کیلومتر تخمین زد و جالبتر آنکه "سی ان ان عربی" سرعت آن را 95 کیلومتر بر ساعت گزارش داد. مگر یک پدیده ی تند باد در یک نقطه چند سرعت می تواند داشته باشد؟!
شگفت آنکه بر اساس سایت مرجع و معتبر" ودر" سرعت باد در آن روز از 22 کیلومتر بر ساعت هیچگاه تجاوز نکرد. و باز خارق العاده اینکه بر اساس گزارشهای معتبر در ارتباط با جهت وزش باد، راستا و جهت سقوط جرثقیل کاملا خلاف جهت وزش باد صورت گرفته!!
حال می توان پذیرفت که حادثه ی رخ داده بر اثر بی کفایتی و بی مدیریتی مقامات سعودی بوده و آنها نتوانستند از وقوع پیش آمد جلوگیری نمایند و یا آنکه باید گفت "آل سعود" عزمی مبنی بر این امر داشتند؟!
حادثه ی دیگر؛ جنایت رخ داده در مراسم رمی جمرات امسال(94) است، آنچه که داغ مردم را تازه می کرد فرافکنی های مسئولین عربستانیست، آنها مثل همیشه افکار عمومی را چون خود ابله پنداشته، گرمای هوا و یا برخورد دو جریان حرکت مخالف حجاج را عامل این فاجعه بیان نمودند.
گویی عربستان در قطب قرار گرفته! و با موج گرمایی پیش بینی نشده روبرو گردیده است، و یا آنکه مسئولیت ذاتی و ابتدایی آنها در منی که بیشترین حجم زائران را در کل مناسک به خود اختصاص میدهد امری غیر از کنترل حرکت حجاج است!
حال چند پرسش:
1/ اگر مییزان جان باختگان در مناسک حج به جهت جمعیت کمتر از دومیلیونی حجاج امری طبیعیست! پس چرا در راهپیمایی میلیونی اربعین با جمعیتی بالغ بر 25میلیون نفر، آن هم در نزدیکی گروه های تروریستی نظیر داعش چنین حوادثی رخ نمی دهد؟
2/ چرا مقامات مسئول مربوطه ناگهان اقدام به بستن مسیر تردد حاجیان در خیابان 204 نمودند در حالیکه پیش از آن طبق برنامه ی قبلی مسیری بود که حجاج موظف به عبور از آن بودند.
3/ چرا مسیر مسدود شده ی ناگهانی باید خیابانی تعیین شود که از قضا محل عبور حجاج ایرانی در نظر گرفته شده بود؟
4/ چرا بر اساس اظهارات مقامات سعودی، مسیر عبور حجاج ایرانی و آسیایی از حاجیان عربی تفکیک گردید؟ آیا خون حاجیان عربی از حجاج ایرانی رنگین تر است؟
5/ چرا مقامات ارتشی و امنیتی از امداد رسانی پزشکان و نیروهای کار بلد ممانعت نمودند؟
و...
مجموعه ی اتفاقات روی داده چند گمانه را مطرح می سازد:
1/ تصویری که از اسلام و مسلمانان در رسانه های بین المللی به جهانیان مخابره می شود؛ همواره توام است با قتل، تجاوز، ذبح وحشیانه انسانها، افراطی گری و خشونت. گویی مسلمانان جز خونریزی و تعدی یکدیگر رسم و مسلک دیگری ندارند، تنها دو برهه ی زمانیست که میتوان سلطه ی رسانه ای را مغلوب ساخته و چهره ای از صلح طلبی، همگرایی و مدنیت مسلمانان برای جهانیان به نمایش گذارد. یکی کنگره ی بین المللی حج و دیگری بزرگترین تجمع صلح آمیز جهان در اربعین حسینی صلوات الله علیه.
از آنجا که حمایت عربستان از تکفیریون و گروهک های تروریستی بر اساس مستندات غیر قابل انکار در راستای ارائه ی چهره ای خشن و به دور از تعقل و انسانیت به جهان تعبیر می شود، بر هم زدن تابلوی غرورآفرین، با شکوه و صلح طلبانه ی حج ( که در حالت اهرام حتا نمی توان به مور و حشره و گیاه نیز تعدی نمود) و ارسال تصاویر پشته هایی از کشته والقا این احساس که مسلمانان حتا نمی توانند در صلح کنار یکدیگر راه بروند به گونه ای که ناگذیر به کشتار هم می شوند، درست همان قطعه ایست که پازل تصنعی و نمایشی وحشی گری و خونریزی مسلمانان را کامل می کند.
در این صورت باز نمی توان گفت آنچه پیش آمده حاصل بی کفایتی سعودیهاست بلکه باید ظنین بود آیا نتیجه ی اراده و تعمد آنها در ارائه ی چنین تصویری از اسلام نیست؟
2/ جنگ قدرت در عربستان چنان بالا گرفته که اعتقاد به آن نقل محفل تمام سیاسیون و کارشناسان مربوطه است، به همین دلیل برخی صاحب منصبان و متنفذینی که از قدرت کنار زده شده اند سعی در ناکار آمد جلوه دادن طبقه ی حاکمه دارند، لذا در زمانی که نگاه ها به جهت برگذاری حج معطوف به عربستان است با انجام چنین جنایاتی مدعای خود را مبنی بر عدم کفایت رقیب و ضعف او به اثبات می رسانند.
بر همین اساس باز نمی توان فرضیه ی بی کفایتی مدیران مسئول مناسک را پذیرفت بلکه تعمدی بر انجام این جنایات محتمل است.
3/ یکی از عمده محورهای همگرایی مسلمانان برپایی همین کنگره ی بین المللی می باشد که اهل اسلام را از آمریکا تا چین گرد هم می آورد. امری که در تضاد با سیاست های آل سعود و وهابیسم است و برای مقابله با این همگرایی از ابزار خلوت کردن حج بهره می برند.
شاهد این ادعا کاهش سهمیه های اعزام کشورها و یا ممنوعیت از پذیرش شهروندان سوری و یمنی به شکل مطلق است. حرمت شکنی های زائران در فرودگاه، عدم اجازه ی فرود هواپیماهای زوار و تعدی و تجاوز به زائران؛ همگی در همین راستا قلمداد می شوند.
در نتیجه میبینیم که همچنان تعمدی در کار است.
در انتها پیشنهاداتی برای مقابله با این سیاستها می توان تقدیم نمود:
1/ تشکیل گروهی بین المللی شامل تمام کشورهای اسلامی موثر با هدف برسی تمام ابعاد ماجرا و ارجاع شکایت به سازمانهای اسلامی و همچنین دادگاه های بین المللی به منظور بازتاب فاجعه و تعقیب گسترده ی جهانی
2/ تشکیل کمپین مردمی ازبین تمامی بازماندگان کشته شدگان و مصدومان کشورهای مختلف با هدف تحت فشار گذاشتن مسئولان سعودی و القاء این باور به آنها که باید نسبت به عملکرد و قصورات خود در برابر افکار عمومی پاسخگو باشند.
سید حسینعلی مومنی
به این واقعیت در عرف بین الملل که تعرض به جان توریست اقدامیست علیه امنیت ملی چه برای کشور میزبان و چه کشوری که توریست، شهروند مطبوع آن می باشد و لاجرم زمینه ساز پذیرش مسئولیت بین المللی خواهد بود استناد ننماییم.
به روی خود نیاوریم که به واسطه ی شیطنت آل سعود می بایست برای یافتن قبله در مکه ی شریف از آنجا که این بنای توحیدی در سایه ی برجهای مرتفع نظیر ابراج البیت با 601 متر ارتفاع محصور شده، نا خواسته به دنبال برج شیطان! باشیم تا مکان کعبه ی شریف را بیابیم.
و هیچ سخنی از نقض قوانین سازمانهای بین الملل نظیر یونسکو مبنی بر ممنوعیت ساخت سازه هایی که خط آسمانی بناهای تاریخی را می شکنند و صرفنظر از قداست بنا؛ آن را تحت الشعاع خود قرار می دهند نرانیم.
بیایید دردمندانه و نه از سر مسئولیت ناپذیری از وقایع سالهای 54 و 58 که مجموعا بالغ بر 350 حاجی بر اثر حوادث آتش سوزی چادرهای اسکان و گروگانگیری در مسجدالحرام جان باختند عبور نمائیم.
از جنایت سال 66 که حرمت زائران حرم امن الهی محترم شمرده نشد و قریب به 400 زائر که حدود 300 نفرشان ایرانی بودند و در خون خود غوطه خوردند، هیچ دم نزنیم.
سخنی در خصوص ناتوانی آل سعود در دفاع و محافظت از مسجدالحرام به زبان نیاوریم که در سال 68 بر اثر حمله به این حریم محترم بالغ بر 17 کشته و زخمی بر جای گذاشت.
جان باختن قریب به 1700 حاجی در سالهای 69 و 73 نیز در نتیجه ی نقصان عملکرد دستگاه تهویه در تونل مسیر منتهی به رمی جمرات و عدم مدیریت تراکم جمعیت نیز که عقلاً نمی تواند مسئولیتی را متوجه آل سعود سازد!! تا ما بخواهیم پیرامونش بحثی نمائیم.
در آتش سوختن قریب به 350 حاجی و مجروح شدن بالغ بر 1550 نفر در چادرهای منی در سالهای 74 و 76 نیز محلی از اعراب نداشته و بر عهده ی خود حجاج است، چرا نبایست حواسشان را جمع می نمودند و با آتش بازی نمی کردند!!
در سالهای 77، 80، 82 تا 85 هم که چه اهمیتی دارد نزدیک به 900 انسان در مراسم رمی جمرات و ریزش هتل جان بدهند و صدها نفر مصدوم شوند!! هرچه باشد حجاج عزیز به قصد نبرد با شیطان در مراسم رمی جمرات حضور یافته اند و شرکت در هر نبردی مستلزم پرداخت هزینه های جانی و مالی است!!! لذا بر سر چنین مباحث بی اهمیتی! که ناظر است بر جان انسانها، آن هم افرادی که خارج از مسلک وهابیسم هستند وانسان بودنشان نیز محل تردید است نباید وقت عزیز را باطل نمود!!
اگر بر اساس منطق آل سعود از این سالهای پر مصیبت عبور کنیم و تمام آنها را ناشی از بی کفایتی و یا عدم توانایی آل سعود در مدیریت بحران قلمداد نمائیم و در یک جمله بگوئیم "آل سعود نه آنکه نخواست؛ بلکه نتوانست از بروز چنین پیش آمدهایی خود داری نماید" دو رخداد امسال(سال 94 شمسی) را با چه بهانه ای می توان نادیده پنداشت:
نخست حادثه ی سقوط جرثقیل در مکه معظمه به تاریخ بیستم شهریور که منجر به کشته و مصدوم شدن بیش از 300 نفر شد، باز هم بیائید نادیده بگیریم که این روز مقارن بود با تاریخ 11سپتامبر و این تاریخ مسلمانان را به یاد هیچ حادثه ای نظیر فرو پاشی برجهای دوقولوی تجارت جهانی در آمریکا نمی اندازد و این تقارن کاملا بر حسب تصادف است!!
اینکه نظارت بر طرح توسعه ی حرم بر عهده ی شرکت "بن لادن"! بود و چند هفته پیش از وقوع سقوط جرثقیل اخباری مبنی بر تلاش "محمد بن سلمان" پسر پادشاه و جانشین ولیعهد در حذف شرکت "بن لادن" با هدف در اختیار گرفتن تمامی امور طرح های توسعه ای حرمین شریفین منعکس گردیده و حال که این حادثه کاملا تصادفی!! رخ داده و با صدور فرمان "سلمان بن عبدالعزیز" فعالیت شرکت بن لادن متوقف شده، فضا برای ورود فرزند و به جیب زدن تمام سود های اقتصادی ناشی از طرح های توسعه ای فراهم می آید را نیز ناشنیده بگیریم و از اقبال جناب "محمد بن سلمان" بدانیم!!
اما این " دمهای خروس بیرون زده" را چگونه به روی خود نیاوریم؟!
اینکه بعد از پیش آمد مذکور رسانه های عربستان علت آن را وقوع طوفان و تند بادی با سرعت 65 کیلومتر بر ساعت بیان نمودند، در حالیکه مدیر مرکز علمی تحقیقات آب و هوای دانشگاه ملک عبد العزیز، سرعت آن را 40 تا 55 کیلومتر تخمین زد و جالبتر آنکه "سی ان ان عربی" سرعت آن را 95 کیلومتر بر ساعت گزارش داد. مگر یک پدیده ی تند باد در یک نقطه چند سرعت می تواند داشته باشد؟!
شگفت آنکه بر اساس سایت مرجع و معتبر" ودر" سرعت باد در آن روز از 22 کیلومتر بر ساعت هیچگاه تجاوز نکرد. و باز خارق العاده اینکه بر اساس گزارشهای معتبر در ارتباط با جهت وزش باد، راستا و جهت سقوط جرثقیل کاملا خلاف جهت وزش باد صورت گرفته!!
حال می توان پذیرفت که حادثه ی رخ داده بر اثر بی کفایتی و بی مدیریتی مقامات سعودی بوده و آنها نتوانستند از وقوع پیش آمد جلوگیری نمایند و یا آنکه باید گفت "آل سعود" عزمی مبنی بر این امر داشتند؟!
حادثه ی دیگر؛ جنایت رخ داده در مراسم رمی جمرات امسال(94) است، آنچه که داغ مردم را تازه می کرد فرافکنی های مسئولین عربستانیست، آنها مثل همیشه افکار عمومی را چون خود ابله پنداشته، گرمای هوا و یا برخورد دو جریان حرکت مخالف حجاج را عامل این فاجعه بیان نمودند.
گویی عربستان در قطب قرار گرفته! و با موج گرمایی پیش بینی نشده روبرو گردیده است، و یا آنکه مسئولیت ذاتی و ابتدایی آنها در منی که بیشترین حجم زائران را در کل مناسک به خود اختصاص میدهد امری غیر از کنترل حرکت حجاج است!
حال چند پرسش:
1/ اگر مییزان جان باختگان در مناسک حج به جهت جمعیت کمتر از دومیلیونی حجاج امری طبیعیست! پس چرا در راهپیمایی میلیونی اربعین با جمعیتی بالغ بر 25میلیون نفر، آن هم در نزدیکی گروه های تروریستی نظیر داعش چنین حوادثی رخ نمی دهد؟
2/ چرا مقامات مسئول مربوطه ناگهان اقدام به بستن مسیر تردد حاجیان در خیابان 204 نمودند در حالیکه پیش از آن طبق برنامه ی قبلی مسیری بود که حجاج موظف به عبور از آن بودند.
3/ چرا مسیر مسدود شده ی ناگهانی باید خیابانی تعیین شود که از قضا محل عبور حجاج ایرانی در نظر گرفته شده بود؟
4/ چرا بر اساس اظهارات مقامات سعودی، مسیر عبور حجاج ایرانی و آسیایی از حاجیان عربی تفکیک گردید؟ آیا خون حاجیان عربی از حجاج ایرانی رنگین تر است؟
5/ چرا مقامات ارتشی و امنیتی از امداد رسانی پزشکان و نیروهای کار بلد ممانعت نمودند؟
و...
مجموعه ی اتفاقات روی داده چند گمانه را مطرح می سازد:
1/ تصویری که از اسلام و مسلمانان در رسانه های بین المللی به جهانیان مخابره می شود؛ همواره توام است با قتل، تجاوز، ذبح وحشیانه انسانها، افراطی گری و خشونت. گویی مسلمانان جز خونریزی و تعدی یکدیگر رسم و مسلک دیگری ندارند، تنها دو برهه ی زمانیست که میتوان سلطه ی رسانه ای را مغلوب ساخته و چهره ای از صلح طلبی، همگرایی و مدنیت مسلمانان برای جهانیان به نمایش گذارد. یکی کنگره ی بین المللی حج و دیگری بزرگترین تجمع صلح آمیز جهان در اربعین حسینی صلوات الله علیه.
از آنجا که حمایت عربستان از تکفیریون و گروهک های تروریستی بر اساس مستندات غیر قابل انکار در راستای ارائه ی چهره ای خشن و به دور از تعقل و انسانیت به جهان تعبیر می شود، بر هم زدن تابلوی غرورآفرین، با شکوه و صلح طلبانه ی حج ( که در حالت اهرام حتا نمی توان به مور و حشره و گیاه نیز تعدی نمود) و ارسال تصاویر پشته هایی از کشته والقا این احساس که مسلمانان حتا نمی توانند در صلح کنار یکدیگر راه بروند به گونه ای که ناگذیر به کشتار هم می شوند، درست همان قطعه ایست که پازل تصنعی و نمایشی وحشی گری و خونریزی مسلمانان را کامل می کند.
در این صورت باز نمی توان گفت آنچه پیش آمده حاصل بی کفایتی سعودیهاست بلکه باید ظنین بود آیا نتیجه ی اراده و تعمد آنها در ارائه ی چنین تصویری از اسلام نیست؟
2/ جنگ قدرت در عربستان چنان بالا گرفته که اعتقاد به آن نقل محفل تمام سیاسیون و کارشناسان مربوطه است، به همین دلیل برخی صاحب منصبان و متنفذینی که از قدرت کنار زده شده اند سعی در ناکار آمد جلوه دادن طبقه ی حاکمه دارند، لذا در زمانی که نگاه ها به جهت برگذاری حج معطوف به عربستان است با انجام چنین جنایاتی مدعای خود را مبنی بر عدم کفایت رقیب و ضعف او به اثبات می رسانند.
بر همین اساس باز نمی توان فرضیه ی بی کفایتی مدیران مسئول مناسک را پذیرفت بلکه تعمدی بر انجام این جنایات محتمل است.
3/ یکی از عمده محورهای همگرایی مسلمانان برپایی همین کنگره ی بین المللی می باشد که اهل اسلام را از آمریکا تا چین گرد هم می آورد. امری که در تضاد با سیاست های آل سعود و وهابیسم است و برای مقابله با این همگرایی از ابزار خلوت کردن حج بهره می برند.
شاهد این ادعا کاهش سهمیه های اعزام کشورها و یا ممنوعیت از پذیرش شهروندان سوری و یمنی به شکل مطلق است. حرمت شکنی های زائران در فرودگاه، عدم اجازه ی فرود هواپیماهای زوار و تعدی و تجاوز به زائران؛ همگی در همین راستا قلمداد می شوند.
در نتیجه میبینیم که همچنان تعمدی در کار است.
در انتها پیشنهاداتی برای مقابله با این سیاستها می توان تقدیم نمود:
1/ تشکیل گروهی بین المللی شامل تمام کشورهای اسلامی موثر با هدف برسی تمام ابعاد ماجرا و ارجاع شکایت به سازمانهای اسلامی و همچنین دادگاه های بین المللی به منظور بازتاب فاجعه و تعقیب گسترده ی جهانی
2/ تشکیل کمپین مردمی ازبین تمامی بازماندگان کشته شدگان و مصدومان کشورهای مختلف با هدف تحت فشار گذاشتن مسئولان سعودی و القاء این باور به آنها که باید نسبت به عملکرد و قصورات خود در برابر افکار عمومی پاسخگو باشند.
سید حسینعلی مومنی
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۱
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
