علم و ایمان دو بال اصلی برای پرواز جامعه به سوی ترقی و پیشرفت و سعادت دنیوی و اخروی هستند. لذا دشمنان بشریت و بخصوص مستکبرین جهانی ودشمنان اسلام و مسلمین همواره تلاش کرده اند بین این دو مرکز اصلی تولید علم و ایمان جدایی انداخته و میان هر دو قشر و ملت نیز فاصله بیفکنند.
بنیانگذار جمهوری اسلامی امام خمینی(ره)، حدود بیست سال قبل از آغاز نهضت اسلامی ایران با تیزبینی و ژرف نگری خاصی متوجه این مهم شده و با تکیه بر آیات و روایات به طور مکرر ضرورت وحدت علم و ایمان و به تبع آن وحدت حوزه و دانشگاه و خطر جدائی آنها را گوشزد کرده (چهل حدیث،صص۳۰۹و310) و نقشه دشمنان در جدا کردن این دوقشر را افشا می کردند؛ بنابراین می فرمودند:« حوزه و دانشگاه دو قطب حساس و دو مغز متفکر جامعه هستند که جدا کردن این دو قشر بزرگترین فاجعه های عصر است که منجر به تباهی می شود».(31/6/1358)
بنابر این پس از ترور شهید راه وحدت حوزه ودانشگاه، یعنی آیت الله دکتر محمد مفتح که به دست ایادی استکبار (سازمان منافقین) صورت گرفت، امام خمینی(ره) با ابتکار عمل و اعلام این روز به عنوان روز وحدت حوزه و دانشگاه، وحدت این دو قشر حساس را بزرگترین پیروزی دانستند. (صحیفه امام،ج6،ص21)
امام خمینی(ره) معتقد بودند که اصلاح و فساد این دو قشر، اصلاح و فساد جامعه را در پی دارد؛ چراکه «اذا فَسَدَ الْعالِمُ فَسَدَ الْعالَمُ» (صحیفه امام، ج 16، ص: 495- 507). لذا مقصد نهایی این وحدت باید اسلام و توحید کلمه و کلمه توحید باشد. در این صورت است که وحدت جسمی و ظاهری به وحدت روحانی و عقلانی که همانا وحدت حقیقی است منتهی می شود. (همان، ج13، ص412و413)
همچنین تداوم بخش راستین راه امام خمینی(ره) یعنی امام خامنه ای(مدظله العالی) ضمن تاکید مکرر بر این مهم، معتقدند که حوزه و دانشگاه بایستی در اهد اف کلی وحدت داشته باشند و این اهداف هم عبارتند از ایجاد یک جامعه الگو، پیشرفته، مستقل و پیشاهنگ و سازندگی برای ملت.(۶۹/۹/۲۸)لذا می فرمایند :«وحدت حوزه و دانشگاه، يعني وحدت در اهداف كلى، وحدت در كامل ساختن اين ملت و اين كشور و حركت با يكديگر و عبور در دو خط موازى، بدون اصطكاك با هم؛ يعنى هر دو، كار خودشان را بكنند؛ اما براى يك هدف و آن هدف، ساختن و كامل كردن ملت و كشور ايران ...و تكميل زندگى مردم است.» 24/9/1372
بنابر این وحدت حوزه ودانشگاه بدین معنا نیست که این دو مرکز علمی، تخصص های خود را در با هم ادغام کنند، بلکه بایستی امتیازات خود را با هم تبادل کنند؛ یعنی« امتيازات حوزه و دانشگاه بايد تبادل شود، اخلاص، صفا، ايثار، معنويت، زهد، احترام به سنت‌هاى اصيل و ارزشمند، از يك سو و توجه به واقعيات، ديد باز و گسترده، وسعت بينش، نوگرايى مفيد، نگرش سازنده و پويا و استفاده از روش هاى جديد و كارساز از سوى ديگر، مى‌تواند و بايد كه مكمل هم شوند...دانشگاه بايد يك محيط دينى باشد. در دانشگاه بايد متديّنين احساس كنند كه فضاى عمومى آنجا به آنها كمك مى كند..حوزه هم به اينكه خود را به روز كند احتياج دارد. » (24/9/1372) و (19/7/1391)
در پایان توجه همه دانشگاهیان و حوزویان عزیز را به وصیت نامه سیاسی، الهی امام خمینی (ره) جلب می کنیم، آنجا که می فرمایند: « توصیه این جانب آن است که نسل حاضر و آینده غفلت نکنند و دانشگاهیان و جوانان برومند عزیز هر چه بیشتر با روحانیون و طلاب علوم اسلامی پیوند دوستی و تفاهم را محکمتر و استوارتر سازند و از نقشه ها و توطئه های دشمن غدار غافل نباشند و به مجرد آنکه فرد یا افرادی را دیدند که با گفتار و رفتار خود در صدد است بذر نفاق بین آنان افکند، او را ارشاد و نصیحت نمایند؛ و اگر تأثیر نکرد از او روگردان شوند و او را به انزوا کشانند و نگذارند توطئه ریشه دواند که سرچشمه را به آسانی میتوان گرفت و مخصوصاً اگر در اساتید کسی پیدا شد که میخواهد انحراف ایجاد کند، او را ارشاد و اگر نشد، از خود و کلاس خود طرد کنند. و این توصیه بیشتر متوجه روحانیون و محصلین علوم دینی است. توطئهها در دانشگاه ها از عمق ویژهای برخوردار است و هر(دو) قشر محترم که مغز متفکر جامعه هستند باید مواظب توطئهها باشند.» (صحیفه امام ، ج 21، ص 414)
والسّلام علی عبادالله الصّالحین
دفتر مرکزی تشکل های اسلامی دانشجویی وفارغ التحصیلان استان لرستان
