در مراسم افتتاح یک پروژه در روستای درسون آباد شهرری، مسئولان آموزش و پرورش دانش آموزان را از سر کلاس درس به سطح خیابان آوردند تا در مراسم افتتاح ایستگاه آتش نشانی روستا با تکان دادن پرچم ها جلوه زیبا تری به مراسم افتتاحیه بدهند؛ اینکه این برنامه به چه منظور صورت گرفته است، کاری نداریم، ما در تخیلات خوشبینانه خود فرض را بر این می گیریم که بچه های نسل جدید باید با دهه مبارک فجر و انقلاب آشنا شوند و بدانند که ایران بر مدار پیشرفت و ترقی حرکت می کند؛ اما مردم روستا که بناهایی با عظمت تر از این ساختمان ها را ساخته اند، بنابر این برای بچه ها موضوع تازه و شق القمر نیست؛ ای کاش به جای یکی دو ساعت علاف کردن بچه ها در خیابان برای تماشای قیچی زدن فرماندار و مسئولان استان بر روبان، یک نصفه روز اردوی علمی می گذاشتیم و آنها را به یکی از مراکز علمی، بازدید از تاسیسات مهم هسته ای، کارخانه های تولیدی و غیره می بردیم تا بیشتر به عظمت انقلاب پی ببرند؛ یا لااقل کمی انصاف به خرج می دادیم و به جای اینکه به ظاهر امر توجه کنیم و برای یکدست و همانگ بودن ظاهر بچه ها با یک قطعه پیراهن فرم در سرمای صبحگاهی زمستان، به آنها اجازه می دادیم حداقل با کاپشن در مراسم حضور پیدا کنند تا از سرما مثل بید نلرزند، به کسی و چیزی هم بر نمی خورد؛ اگر به ردیف عقب تصویر دقت کنید، ملاحظه خواهید فرمود پر بیراه نگفته ام، ماموران آتش نشانی با کاپش های پشم شیشه ی تنوری در صف استقبال قرار دارند و دانش آموزان مظلومانه با یک تا پیرهن، گوش به فرمان مدیر مدرسه سرما را تحمل می کنند تا مسئولان از این استقبال لذت ببرند.
علی اشرف خانلری
