جانباز 70 درصد شیمیایی در گفتگو با «بسیج»:
این رزمنده هشت سال دفاع مقدس گفت: استکبار جهانی باید جوابگوی قربانیان سلاح های شیمیایی ایران باشد چرا که همین کشورهای مستکبر بودند که باعث تشویق صدام برای استفاده از سلاح های شیمیایی علیه ایران شدند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری بسیج، "محمد صادق طیرانی" در سال 1330 در مشهد چشم به جهان گشود وی یکی از هزاران قربانی سلاح های شیمیایی در کشور است, در دوران جنگ بیش از 10 بار مجروح شد و به دلیل عوارض مصدومیت شیمیایی و موج انفجار مدت ها در بیمارستان های مختلف کشور بستری گردید و آنگونه که خودش می گوید؛ بیش از 60 بار مورد عمل جراحی قرار گرفته است. این جانباز شیمیایی حالا که وارد سن 64 سالگی می شود از همسرش قدردانی می کند که همیشه پرستار و سنگ صبور دردهای بی شمارش بوده است.
محمد صادق طیرانی از اولین اعزامش به جبهه می گوید: در زمان جنگ از اعضای کمیته «مسجد کرامت» در مشهد بودم. یک هفته بعد از شروع جنگ تحمیلی، به اندیمشک اعزام شدم و به گروه شهید چمران پیوستم و به همراه همرزمانم در دانشگاه جندی شاپور مستقر شدم شهید دکتر چمران مدارس اهواز را به پایگاه نظامی تبدیل کرده بود.
وی در ادامه به عملیات آزاد سازی بستان و مجروحیتش اشاره کرد و افزود: سال 60 در این عملیات مجروح شدم. در لشگر 16 زرهی بودم که در حال هدایت گردان ها به سوی دشمن، ازناحیه پا ترکش خوردم. مرا به پشت جبهه بردند. با رشادت های رزمندگان، بستان آزاد شد و توانستیم قلب امام (ره) را شاد کنیم.
این رزمنده در سال 61 در عملیات فتح المبین دچار موج انفجارشد و یک سال بعد در عملیات خیبر حضور پیدا کرد و این بار به شدت شیمیایی شد. خودش در این رابطه می گوید: در جزیره مجنون بودیم و من در واحد اطلاعات عملیات خدمت می کردم و برای شناسایی منطقه، زودتراز رزمنده های دیگر، به خط مقدم جبهه می رفتیم. بعد از ما گروه تخریب شروع به کار می کرد و سپس رزمنده های گردان ها می آمدند. چند ساعت بعد از حضورمان در جزیره مجنون، دشمن از سلاح های شیمیایی استفاده کرد. تا آن زمان با بمباران شیمیایی آشنا نبودیم و این اولین حمله گسترده شیمیایی علیه رزمندگان بود. بوی سیرو سبزی تندی در فضا پیچیده بود. چند ساعت بعد دچار حالت تهوع شدم.اول فکر کردم که مسموم شدم اما وقتی به بیمارستان اهواز رفتم، پزشکان گفتند که شیمیایی شدم.
محمد صادق طیرانی که معجزه زندگی دوباره را در آن سال ها تجربه کرده است، می گوید: بعد از عملیات خیبر، مدتی در خانه تحت درمان بودم و بعد از بهبود نسبی ام، دوباره به جبهه برگشتم. در عملیات والفجر1 در گردان «ولی الله» بودم که ترکش به سرم اصابت کرد. همه تصور می کردند که به شهادت رسیده ام. مرا با آمبولانس به سردخانه بردند و پلاستیکی رویم کشیدند. ساعتی بعد آنها از روی حرارت روی پلاستیک فهمیدند که هنوز نفس می کشم و مرا به بیمارستان فرستادند.
این جانباز شیمیایی در مورد عملیات والفجر8 گفت: سال 64 درفاو بودم. در این عملیات، بسیاری از رزمنده های لشگر ثارالله کرمان شیمیایی شدند. من درلشگر 21 رمضان بودم و زیاد در معرض شیمیایی قرار نگرفتم. فاو آزاد شده بود. عراق در این عملیات، از نیروهای خارجی هم استفاده کرده بود اما دوباره ناکام ماند. به همین دلیل باز هم دست به جنایت زد و از سلاح های شیمیایی استفاده کرد. رزمنده ها تا چندین روز در فاو در شرایط سختی بودند و در این مدت از ماسک یا دستمال نم دار استفاده می کردند.
این جانباز 70 درصد از دوست و همرزم شهیدش هم یادی کرد و افزود: "شهید ناصر طیرانی"، پسرعمویم بود که سال 61 در درگیری با نیروهای ضد انقلاب در سنندج به شهادت رسید. من و او در دوران نوجوانی به باشگاه کشتی می رفتیم. ما دوران نوجوانی را با هم گذراندیم و در جبهه هم در عملیات رمضان، همرزم هم بودیم. او لیاقت شهادت را داشت و مرا تنها گذاشت و رفت.
وی ادامه داد: در حال حاضر اثرات شیمیایی روی ریه و کلیه هایم تاثیر گذاشته است. ا ز سال 67 تا 80 چندین بار متوالی عمل جراحی کرده ام. تا به امروز پزشکان 60 بار عمل جراحی روی ناحیه سر و ریه ام انجام دادند.
محمد صادق طیرانی به دلیل عوارض شیمیایی دو سال را در شمال کشور زندگی کرده است و در این باره می گوید: آب و هوای مشهد برای وضعیت جسمانی ام مناسب نبود. به پیشنهاد دکترم، یک سال در نوشهر و یک سال در چالوس زندگی کردم. در این مدت، وضعیتم بهتر شد. بعد هم ساکن تهران شدم تا موقعی که حالم بد می شود، در کمترین وقت، خودم را به یکی از بیمارستان های تهران برسانم.
این جانباز شیمیایی به نقش موثر همسرش در زندگی اش اشاره می کند و می گوید: در دوران دفاع مقدس، همسرم نقش ویژه ای در زندگی ام داشت. همسرم همیشه تشویقم می کرد تا برای حفظ کشورم تلاش کنم.همین دلگرمی ها بود که باعث شد تا آخر جنگ، در جبهه بمانم و بعد از پایان جنگ نیز ، همسرم با صبر وعطوفت، از من مراقبت کرد.
وی افزود: استکبار جهانی باید جوابگوی قربانیان سلاح های شیمیایی ایران باشد چرا که همین کشورهای مستکبر بودند که باعث تشویق صدام برای استفاده از سلاح های شیمیایی علیه ایران شدند.
محمد صادق طیرانی از اولین اعزامش به جبهه می گوید: در زمان جنگ از اعضای کمیته «مسجد کرامت» در مشهد بودم. یک هفته بعد از شروع جنگ تحمیلی، به اندیمشک اعزام شدم و به گروه شهید چمران پیوستم و به همراه همرزمانم در دانشگاه جندی شاپور مستقر شدم شهید دکتر چمران مدارس اهواز را به پایگاه نظامی تبدیل کرده بود.
وی در ادامه به عملیات آزاد سازی بستان و مجروحیتش اشاره کرد و افزود: سال 60 در این عملیات مجروح شدم. در لشگر 16 زرهی بودم که در حال هدایت گردان ها به سوی دشمن، ازناحیه پا ترکش خوردم. مرا به پشت جبهه بردند. با رشادت های رزمندگان، بستان آزاد شد و توانستیم قلب امام (ره) را شاد کنیم.
این رزمنده در سال 61 در عملیات فتح المبین دچار موج انفجارشد و یک سال بعد در عملیات خیبر حضور پیدا کرد و این بار به شدت شیمیایی شد. خودش در این رابطه می گوید: در جزیره مجنون بودیم و من در واحد اطلاعات عملیات خدمت می کردم و برای شناسایی منطقه، زودتراز رزمنده های دیگر، به خط مقدم جبهه می رفتیم. بعد از ما گروه تخریب شروع به کار می کرد و سپس رزمنده های گردان ها می آمدند. چند ساعت بعد از حضورمان در جزیره مجنون، دشمن از سلاح های شیمیایی استفاده کرد. تا آن زمان با بمباران شیمیایی آشنا نبودیم و این اولین حمله گسترده شیمیایی علیه رزمندگان بود. بوی سیرو سبزی تندی در فضا پیچیده بود. چند ساعت بعد دچار حالت تهوع شدم.اول فکر کردم که مسموم شدم اما وقتی به بیمارستان اهواز رفتم، پزشکان گفتند که شیمیایی شدم.
محمد صادق طیرانی که معجزه زندگی دوباره را در آن سال ها تجربه کرده است، می گوید: بعد از عملیات خیبر، مدتی در خانه تحت درمان بودم و بعد از بهبود نسبی ام، دوباره به جبهه برگشتم. در عملیات والفجر1 در گردان «ولی الله» بودم که ترکش به سرم اصابت کرد. همه تصور می کردند که به شهادت رسیده ام. مرا با آمبولانس به سردخانه بردند و پلاستیکی رویم کشیدند. ساعتی بعد آنها از روی حرارت روی پلاستیک فهمیدند که هنوز نفس می کشم و مرا به بیمارستان فرستادند.
این جانباز شیمیایی در مورد عملیات والفجر8 گفت: سال 64 درفاو بودم. در این عملیات، بسیاری از رزمنده های لشگر ثارالله کرمان شیمیایی شدند. من درلشگر 21 رمضان بودم و زیاد در معرض شیمیایی قرار نگرفتم. فاو آزاد شده بود. عراق در این عملیات، از نیروهای خارجی هم استفاده کرده بود اما دوباره ناکام ماند. به همین دلیل باز هم دست به جنایت زد و از سلاح های شیمیایی استفاده کرد. رزمنده ها تا چندین روز در فاو در شرایط سختی بودند و در این مدت از ماسک یا دستمال نم دار استفاده می کردند.
این جانباز 70 درصد از دوست و همرزم شهیدش هم یادی کرد و افزود: "شهید ناصر طیرانی"، پسرعمویم بود که سال 61 در درگیری با نیروهای ضد انقلاب در سنندج به شهادت رسید. من و او در دوران نوجوانی به باشگاه کشتی می رفتیم. ما دوران نوجوانی را با هم گذراندیم و در جبهه هم در عملیات رمضان، همرزم هم بودیم. او لیاقت شهادت را داشت و مرا تنها گذاشت و رفت.
وی ادامه داد: در حال حاضر اثرات شیمیایی روی ریه و کلیه هایم تاثیر گذاشته است. ا ز سال 67 تا 80 چندین بار متوالی عمل جراحی کرده ام. تا به امروز پزشکان 60 بار عمل جراحی روی ناحیه سر و ریه ام انجام دادند.
محمد صادق طیرانی به دلیل عوارض شیمیایی دو سال را در شمال کشور زندگی کرده است و در این باره می گوید: آب و هوای مشهد برای وضعیت جسمانی ام مناسب نبود. به پیشنهاد دکترم، یک سال در نوشهر و یک سال در چالوس زندگی کردم. در این مدت، وضعیتم بهتر شد. بعد هم ساکن تهران شدم تا موقعی که حالم بد می شود، در کمترین وقت، خودم را به یکی از بیمارستان های تهران برسانم.
این جانباز شیمیایی به نقش موثر همسرش در زندگی اش اشاره می کند و می گوید: در دوران دفاع مقدس، همسرم نقش ویژه ای در زندگی ام داشت. همسرم همیشه تشویقم می کرد تا برای حفظ کشورم تلاش کنم.همین دلگرمی ها بود که باعث شد تا آخر جنگ، در جبهه بمانم و بعد از پایان جنگ نیز ، همسرم با صبر وعطوفت، از من مراقبت کرد.
وی افزود: استکبار جهانی باید جوابگوی قربانیان سلاح های شیمیایی ایران باشد چرا که همین کشورهای مستکبر بودند که باعث تشویق صدام برای استفاده از سلاح های شیمیایی علیه ایران شدند.
این رزمنده دوران دفاع مقدس در پایان اظهار کرد: در طول دوران دفاع مقدس، رزمنده ها به رهنمودهای امام خمینی (ره)عمل می کردند. آنها علاقه خاصی به ایشان داشتند و همین موضوع، یکی از دلایل پیروزی ما بود و یکی از تلخ ترین خاطراتم را روز وفات امام (ره) می دانم. نفسمان با نفس های ایشان گرم بود. من مدت ها طول کشید تا توانستم درد فراغ ایشان را تحمل کنم. امیدوارم با ترویج فرهنگ ایثار وشهادت و رهنمودهای امام(ره) در میان نسل های جوان، بتوانیم از انقلابمان در مقابل هجوم فرهنگی بیگانگان حفاظت کنیم.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
