بهگزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی، چنان سبکبال در آسمان بندگی اوج گرفتتند و در افق سیر الی الله هیچ شدند که گویا هیچ جاذبهای در زمین ماندگارشان نکرد، آنان که در دام دنیا گرفتار نیامدند و اوج گرفتند.
شهادت "عند ربهم یرزقون" است، حیات جاودان در نزد حضرت دوست و چه خوب آنان که اوج گرفتند این حقیقت را دریافتند.
شهید "علی پورکاووسی" در سال 1347 در خانوادهای متدین و زحمتکش دیده به جهان گشود، خانهای پر از شعلههای محبت در روستای حصار شازند، شهید "علی پورکاووسی" پس از گذران دوران ابتدایی عزم خود را برای کمک به پدر جزم کرد.
در کار کشاورزی و مزرعه همدوش پدر شد تا باری از دوش خانواده بر داشته و مرهمی بر مشکلات و خستگی روح پدر و مادر باشد.
زمانی که اولین شعلههای انقلاب اسلامی شروع به افروختن کرد او نیز گویی روحش تشنه دانستن و حقیقت بود همراه با آنانی که پیشرو در این مسیر بودند به پا خواست.
پس از به ثمر نشستن نهال انقلاب اسلامی او که احساس میکرد هنوز فرصت برای آموختن را غنیمت دانسته بود عضو پایگاه ثارالله روستا شد تا از چشمه علم و دانش سیراب شود، سه سال گذشت و او فعالیت در هیئات مذهبی را آغاز کرد.
او هرگز از مسیر حق و حقیقت جدا نشد و آنچه را در دین مبین اسلام سفارش شده بود پیروی میکرد و در راس تمام دستورات الهی احترام به والدین خود بیش از پیش عمل مینمود و همواره نسبت به سایر اعضاء خانواده و بستگان مهربان بود و به فرایض دینی و واجبات در حد تکلیف عمل مینمود.
با آغاز شعلههای جنگ تحمیلی فرمان امام خویش را لبیک گفت و عازم جبهههای نبرد حق علیه باطل شد تا از کیان اسلام و نظام حراست کند و سرانجام این سرباز دلیر اسلام در تاریخ 10 تیرماه 1369 در منطقه سردشت کردستان به دیدار معشوق شتافت.
این شهید والامقام در آخرین نامهای که به خانواده خود نوشته چنین آورده است:
مرگ سرنوشت ماست و چه بهتر که انسان در راه مکتب وهدف شهید شود.
خطاب به مادر خود چنین گفته است: م دانم که از مرگ من ناراحت خواهید شد, اما این را بدانید که هر کسی در راه خدا کشته شود زنده است و از عنایات خدا بهرهمند میشود امیدوارم خدا مرا از شهدا قرار دهد.