در خصوص وظایف و مسئولیت‌های حکومت در قبال مسائل دنیایی و زندگی روزمره مردم و تأمین نیازمندی‌های اساسی مانند رفاه، امنیت و آزادی، هیچ اختلاف نظری در میان عالمان علم سیاست و صاحبان اندیشه سیاسی وجود ندارد. اساساً فلسفه شکل‌گیری دولت در هر جامعه، پاسخ به چنین نیازهای اولیه می‌باشد. براساس همین نگاه در جمهوری اسلامی، مسئولان و خصوصاً دولتمردان در قوه مجریه، همواره در تلاش برای رونق‌بخشی به سفره مردم، تأمین امنیت، فراهم کردن امکانات برای رفاه و آسایش و تأمین دیگر حقوق شهروندی هستند. اکنون کارآمدی و موفقیت هر دولت، هر رئیس‌جمهور، هر وزیر و یا هر مسئول دیگری در دولت، بر اساس همین ملاک پاسخگویی به نیازها و پیشبرد امور مورد سنجش قرار می‌گیرد.
اما در این میان، یک موضوع مهم و اساسی مورد غفلت واقع شده است و آن مسئولیت دولت و دولتمردان و کارگزاران نظام در قبال سعادت و آخرت مردم و تک‌تک افراد جامعه است.
به عبارت صریح‌تر، آنچه امروز مورد غفلت واقع شده، مسئولیت دولتمردان در قبال بهشت و جهنم مردم است. برای روشن شدن این موضوع، باید اول به این پرسش مهم پاسخ داد که آیا حکومت و دولت به معنای عام و قوه مجریه و دولت به معنای خاص، در قبال سعادت، کمال و آخرت مردم، مسئولیتی دارند یا در این خصوص فاقد مسئولیت می‌باشند؟ این سؤال و موضوع، یکی از مهم‌ترین مباحث در اندیشه سیاسی از دیرباز بوده و پاسخ‌های متفاوت، مکتب‌های سیاسی متفاوت را شکل داده است. در دنیای امروز، نظام‌های سکولار و لائیک، هیچ نوع مسئولیتی را در قبال آخرت مردم و سعادت اخروی نمی‌پذیرند و خود را تنها عهده‌دار پاسخگویی به نیازهای شهروندان در امور دنیایی می‌دانند. امروز دولت‌های مدرن، فقط برای زندگی دنیایی مردم جامعه خود، سیاستگذاری، طرح‌ریزی راهبردی بلندمدت، میان‌مدت، کوتاه‌مدت و برنامه‌ریزی برای اجرای این سیاست‌ها و طرح‌ها می‌نمایند. در این دولت‌ها، از ابتدا پذیرفته شده است که خدا، آخرت، دین، بهشت و جهنم را نباید در حیطه سیاست وارد ساخت و این امور، نباید در سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها دخالت داده شوند. آیا دولت و دولتمردان در جمهوری اسلامی، باید به همین سبک عمل نمایند؟ آیا هم و غم رئیس‌جمهور کشور اسلامی و تک‌تک وزرای دولت و دیگر مسئولان کشور، باید بر تهیه آب، نان، امنیت، رفاه، آسایش و اموری از این جنس متمرکز گردد و بگویند آخرت مردم به ما ارتباطی ندارد؟ بگویند: ما در قبال بهشت رفتن یا جهنم رفتن مردم هیچ مسئولیتی نداریم؟ بگویند، ما در قبال سعادت و کمال اخروی مردم وظیفه‌ای نداریم؟
باید گفت، متاسفانه امروز بخش قابل توجهی از دولتمردان و کارگزاران نظام اسلامی، در عمل هیچ‌کاری به آخرت مردم ندارند و در خصوص بهشتی شدن یا جهنمی شدن مردم هم هیچ دغدغه‌ای ندارند. این مسئولان در نظام اسلامی، اساساً فراموش کرده‌اند که با انقلاب اسلامی که دارای ماهیت دینی بود، یک نظام و حکومت با ماهیت دینی در ایران تأسیس شد و اکنون آنان، کارگزاران و مسئولان در یک نظام سیاسی دینی هستند. اکنون در این کشور، رئیس‌جمهور و رئیس دولت رئیس یک دولت اسلامی و رئیس یک دولت دینی است. در نظام سیاسی مبتنی بر دین، حکومت و دولت، هم باید پاسخگوی نیازهای دنیایی مردم به بهترین شکل ممکن باشد و هم باید نهایت تلاش را برای تأمین سعادت و کمال اخروی آحاد جامعه به عمل آورد. در حکومت اسلامی و دولت مبتنی بر دین، مسئولان و کارگزاران، همانطور که به فکر آب و نان، امنیت و رفاه، آزادی‌های مدنی و دیگر حقوق شهروندی هستند، باید فکر هموار کردن مسیر مردم برای رفتن به بهشت و مسدود کردن راه‌های جهنم باشند. چگونه است که با ریزش کوه، پلیس‌راه بسیج می‌شود، راه را برای حفظ امنیت شهروندان می‌بندد و برای تردد مردم مسیرهای فرعی باز می‌کند؛ لکن اگر انتظار بود که پلیس در خصوص راه‌های منتهی به بهشت و جهنم هم ایفای نقش کند، عده‌ای به مخالفت برمی‌خیزند و بحث قانون را مطرح می‌کنند. آیا در این خصوص ما مشکل قانون داریم؟ رئیس‌جمهوری سوگند یاد کرده پاسدار قانون اساسی باشد. قانون اساسی در این خصوص چه می‌گوید؟ در اصل سوم قانون اساسی، بخشی از وظایف دولت جمهوری اسلامی برشمرده شده است. طبق بند اول این اصل، دولت جمهوری اسلامی موظف است همه امکانات خود را برای ایجاد محیط مساعد برای رشد فضائل اخلاقی براساس ایمان و تقوی و مبارزه با کلیه مظاهر فساد و تباهی به کار گیرد. آیا امروز دولت جمهوری اسلامی طبق این اصل عمل می‌کند. اکنون رشد فساد و بی‌بند و باری در جامعه که در پشت آن، باندهای سازمان‌یافته قرار دارند و دست‌های بیگانه هم در کار است، آینده جامعه دینی و کشور اسلامی را به صورت جدی تهدید می‌کند، آیا دولتمردان ما نسبت به این روندهای مخاطره‌آمیز، دغدغه‌ای دارند؟ آیا احزاب و گروه‌های سیاسی و کسانی که هم و غم آنان رسیدن به این صندلی یا آن صندلی قدرت است، نگران آخرت مردم هم هستند؟
به نظر می‌رسد در این خصوص، خیلی‌ها دچار غفلت و گرفتار بازی‌های سیاسی و جنگ قدرت براساس همان معادلات در نظام‌های سکولار شده‌اند. این مسئولان باید بدانند مردم ایران دست به یک انقلاب دینی زدند و یک نظام دینی را برگزیدند و برای تأسیس و تحکیم پایه‌های این نظام اسلامی، بهای سنگینی پرداختند. مردم انقلاب کردند تا در پرتو جمهوری اسلامی، هم دنیای آنان و هم آخرت آنان تأمین شود. بنابراین مسئولان در جمهوری اسلامی، باید بدانند در قبال سعادت و آخرت تک‌تک مردم و خصوصاً جوانان این مملکت، مسئولیت دارند و روزی از آنان سؤال خواهد شد که در قبال این مسئولیت چه کردند.
