به گزارش خبرگزاری بسیج، هر انسانی در زندگی خود با موضوعات ضد و نقیضی مواجه می شود. دیروز ششمین یادواره ملی شهدای عشایر برگزار شد که دست بر قضا قرعه بنام لرستان افتاده بود و شهید شاخص جامعه عشایری سردار قاسم مدهنی زینت بخش این محفل و مجلس بود.
انبوهی از جمعیت زن و مرد با لباس های محلی حضور داشتند زنانی که محجبه گلونی بر سر بسته بودند و سردارانی چون قاسم مدهنی ها را در دامان خود پرورش داده بودند.
ناخودآگاه افکارم به یکسال پیش برگشت، به جشن گلونی 26 اردیبهشت 94. چه روز تأسف باری بود، چه نکاتی قابل تأمل و در خور تأسف داشت. امروز زنانی را دیدم که گلونی برازنده آنها بود. مردانی را نظاره گر بودم که چه پرهیبت بودند در لباس شال و ستره. دیروز را در خاطرم مرور کردم یک همایش فرهنگی، یا نه بهتر است نامش را یک همایش ضد فرهنگ و ضد ارزش بگذارم. دیروز گلونی که نمادی از عزت و استقامت زن لر بود به سخره کشیده شد و امروز زنانی با هیبت تر از مردان مرد، با گلونی بر سکوهای محل برگزاری یادواره نشسته بودند که هیبت در برابرشان زانو زده بود.
دیروز را به خاطر آوردم در حالی که باید روز گلونی نمایشگر همه داشته های فرهنگی و بومی ما و سرآغازی برای دیگر گام های مثبت در این زمینه باشد به آغازی برای انحطاط افتخار زنان لر تبدیل شده بود و امروز را می دیدم که شیرزنان لر همگی با گلونی این نماد پاکی و صداقت با مویه های مداح به یاد غریبی شهدا وسالار شهدا اشک می ریختند. با دلنوشته دختر سردار قاسم مدهنی دیدگان مهربان شان گریست و با گوشه ی گلونی اشک های خود را پاک می کردند. دیروز رقص مختلط در جشن گلونی فلک الافلاک را شرمگین این همه وقاحت کرده بود. امروزاین متعصبین به نظام جمهوری اسلامی ایران و پشتیبانان با غیرت ولایت فقیه در دیار مردان مرد و شیر زنان لر پا به عرصه گذاشته بودند.
اینان از دیاری برخاسته اند که اسبی کو(سفیدکوه) در برابرشان سر تعظیم فرود می آورد و تنگه «ملهو» هنوز که هنوز است آوای برنوی دلیر مردان شان را در گوش خود به یادگار دارد. اینان مردمانی هستند که «توپولف» هنوز که هنوز است بر جنازه عزیزان شان هی رو هی رو می کند. و پادگان امام علی (ع) بر نعش شیر مردان شان وشت(شیون). اینان مردمانی هستند که عملیات حاج عمران هنوز هم هوره خوان شیر های زردشان است. اینان مردمانی هستند که شنگ قطار دلیران شان در جبهه های فکه و شلمچه، هویزه و طلائیه و ... به یادگار مانده. اینان مردمانی هستند که بر غیرت عشایری خود پا برجا مانده اند و سوگندشان همان گلونی دالکه است. امروز پا به عرصه نهاده اند تا غیرت را به تماشا بگذارند و تعصب را به جولانگاه بفرستند. فلک الافلاک به نظاره نشسته و طاق پیل دعاگرشان شده ....
مریم نظری
