در گفتگوی "بسیج" با خواهر شهیدان احمدی:
قیاس کنندگان «برجام» با «فتح خرمشهر» چه پاسخی برای ملت دارند؟
خواهر شهیدان غلامرضا و حسین احمدی که یکی از برادرانش در عملیات آزادسازی فتح خرمشهر به شهادت رسیده، با انتقاد از کسانی که برجام و مذاکرات هسته ای را با فتح خرمشهر قیاس مع الفارق می‌کنند، گفت: امروز این افراد باید پاسخگوی ملت ایران باشند.
به گزارش خبرگزاری بسیج از خراسان رضوی، در سالروز پیروزی غرور آفرین عملیات بیت المقدس، خبرنگار ما به سراغ خانواده شهیدان غلامرضا و حسین احمدی رفت و آنچه در پیش رو می خوانید گفتگوی با خواهر این شهیدان والامقام است که یکی از برادران شهیدش در عملیات آزادسازی فتح خرمشهر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
زهرا احمدی ۵۲ ساله فرزند حیدر، ۸ برادر و خواهری بودند که در خانواده ای مذهبی و کشاورز در روستای عنبرکه از توابع بخش پائین رخ شهرستان نیشابور به دنیا آمدند و از بدو تولد پدر آنها که به ملا حیدر معروف بود فرزندانش را با احکام الهی و اسلامی و اخلاق نبوی آشنا کرد.
از احوال خودتان در آن زمانها برایمان بگوئید
در سن ۱۶ سالگی با مردی کشاورز از روستای خودمان ازدواج کردم، او مردی زحمت کش و خوبی بود که بلافاصله پس از ازدواج، جنگ تحمیلی بعث عراق بر علیه ملت ایران آغاز و همسرم و چهار برادرم بصورت تدریجی و همزمان در جبهه ها حضور یافتند.
در آن زمان همه جای کشور مردان به جبهه ها می رفتند و همسران هم علاوه بر تامین معاش برای رزمندگان در پشت جبهه ها فعالیتهای جهادی فراوانی داشتند، از دعا و بسته بندی مواد غذایی برای رزمندگان گرفته تا دلداری و کمک به خانواده های شهید داده، همه در غم و شادی هم شریک بودند و به یکدیگر کمک می کردند. لطفا از برادران شهیدتان بگوئید حسین یکی از برادران شهیدم با وجود سن کمی که داشت عاشق امام(ره) و انقلاب، و پسری مومن و با اخلاق بود و برای رفتن به جبهه ها لحظه شماری می کرد تا اینکه بلاخره پس از رایزنی های فراوان در سن ۱۷ سالگی بعنوان بسیجی و داوطلبانه عازم جبهه شد.
پس از طی کردن دوران آموزشی فروردین ماه سال ۶۱ به خوزستان اعزام شد، او خود را به خط مقدم نبرد علیه بعثی ها رسانده بود و بعنوان یکی از رزمندگان اسلام برای عملیات بیت المقدس و آزاد سازی خرمشهر لحظه شماری می کرد.
پس از آغاز عملیات بیت المقدس حسین در یکی از محورهایی که آتش سنگین عراقی ها برآن حاکم بود به شهادت رسید، در مدت ۱۵ روزی که پیکر مطهرش در اختیار عراقی ها بود، آنقدر بعثی ها با پوتین های خود صورت او را لگدمال کرده بودند که صورتش را به سختی تشخیص دادیم و درنهایت پس از آزادسازی فتح خرمشهر جنازه تحویل خانواده ما داده شد.
آن زمان در اقصی نقاط کشور شهید فراوان می آوردند، بطوریکه هر روز خانواد ها منتظر پیکر یکی از عزیزانشان بودند، اما در هر صورت فرزندان خود را برای دفاع از اسلام و انقلاب و ناموس و ایمان این ملت با رضایت کامل و به دست خود راهی جبهه می کردند و پس از شهادتشان هم شاکر درگاه حق تعالی بودند، حسین هم از این قاعده مسثنی نبود و پس از اینکه مراسم تدفین او در روستای عنبرکه انجام گرفت، سایر برادرانش و همسرم به جهاد در برابر متجاوزان همچنان ادامه دادند. اما برادر دیگرم غلامرضا در عملیات کربلای ۵ با اصابت ترکش از ناحیه سر مجروح شد و همه گمان کردند شهید شده و او را به سردخانه منتقل کردند.
حدود ۴۰ روز کار شناسائی و پیدا کردن خانواده بطول انجامید و وقتی که برای تحویل پیکرش به سردخانه مراجعه کردیم دیدیم که برادرم هنوز زنده و نفس می کشد، به سرعت او را به بیمارستانی در مشهد منتقل کردیم و در نهایت پس از چند سال درد و رنج ناشی از اصابت ترکش از ناحیه سر، در سال ۷۲ به جمع یاران شهیدش پیوست.
همانطور که می دانید امروز سالروز آزاد سازی خرمشهر است، پیام شما برای مردم و مسئولین چیست؟
بگذارید اول از مسئولینی گلایه کنم که این فتح الفتوح بزرگ را که امام فرمود: خرمشهر را خدا آزاد کرد و در مقابل این آزادی هزینه ها و خونهای زیادی ریخته شد، سئوال کنم که چرا این پیروزی غرور آفرین را با مذاکرات هسته ای و برجام مقایسه کردند، مگر چه دستاوردی برای این ملت به ارمغان آوردند؟ غیر از اینکه با دست دادن و لبخند به دشمنی که همه این ۸ سال از صدام ملعون حمایت تسلیحاتی و اطلاعاتی می کرد، خون به دل خانواده شهدا و ایثارگران کردید؟ این درست است که رهبر معظم انقلاب اسلامی گفتند با مذاکره به شرط حفظ عزت و آزادگی موافقیم، اما عزت ما کجا رفت؟ عزت پاسبورت ایرانی کجا رفت؟ آیا خطوط قرمز نظام رعایت شد؟ آیا جوابی برای فرزندان شهدای هسته ای دارید؟ خوب بیایید ملت را روشن کنید که این فتح الفتوحتان چه دستاوردی داشته که هنوز بر طبل آن می کوبید.
کجایند کسانی که سینه سپر می کردند و برجام را فتح الفتوحی همچون فتح خرمشهر مقایسه می کردند، خوب دستاورد این فتح الفتوح کجاست؟ غیر از اینکه تمام انرژی هسته ای و فناوری اش را جمع کردید و تحویل آمریکائی ها دادید؟ چرا کار بزرگمردان و شهدای انقلاب را با اینگونه اعمالتان مقایسه می کنید؟ فتح خرمشهر نماد پیروزی و مقاومت ملت ایران بود نه لبخند و وادادگی! شهدا و ایثارگران ما در فتح خرمشهر با اخلاص و فداکاری درس مقاومت و از خود گذشتگی را به ملت و نسلهای آینده آموختند، اما شما چه کردید؟ لبخند زدید، با دشمن جنایتکاری که دستش تا مرفق به خون شیعه و سنی آلوده است دست دادید، وعده توخالی به ملت دادید، به بهانه حل مشکل معیشتی پا روی خیلی از ارزشهای شهدا و انقلاب گذاشتید و …. اما بعنوان خواهری کوچک به ملت عزیز و انقلابی و همیشه در صحنه ایران توصیه می کنم که در دفاع از ارزشها و دستاوردهای انقلاب باید مقاومت کرد، چون مقاومت تنها راه پیروزی و رسیدن به قله سعادت است.
زهرا احمدی ۵۲ ساله فرزند حیدر، ۸ برادر و خواهری بودند که در خانواده ای مذهبی و کشاورز در روستای عنبرکه از توابع بخش پائین رخ شهرستان نیشابور به دنیا آمدند و از بدو تولد پدر آنها که به ملا حیدر معروف بود فرزندانش را با احکام الهی و اسلامی و اخلاق نبوی آشنا کرد.
از احوال خودتان در آن زمانها برایمان بگوئید
در سن ۱۶ سالگی با مردی کشاورز از روستای خودمان ازدواج کردم، او مردی زحمت کش و خوبی بود که بلافاصله پس از ازدواج، جنگ تحمیلی بعث عراق بر علیه ملت ایران آغاز و همسرم و چهار برادرم بصورت تدریجی و همزمان در جبهه ها حضور یافتند.
در آن زمان همه جای کشور مردان به جبهه ها می رفتند و همسران هم علاوه بر تامین معاش برای رزمندگان در پشت جبهه ها فعالیتهای جهادی فراوانی داشتند، از دعا و بسته بندی مواد غذایی برای رزمندگان گرفته تا دلداری و کمک به خانواده های شهید داده، همه در غم و شادی هم شریک بودند و به یکدیگر کمک می کردند. لطفا از برادران شهیدتان بگوئید حسین یکی از برادران شهیدم با وجود سن کمی که داشت عاشق امام(ره) و انقلاب، و پسری مومن و با اخلاق بود و برای رفتن به جبهه ها لحظه شماری می کرد تا اینکه بلاخره پس از رایزنی های فراوان در سن ۱۷ سالگی بعنوان بسیجی و داوطلبانه عازم جبهه شد.
پس از طی کردن دوران آموزشی فروردین ماه سال ۶۱ به خوزستان اعزام شد، او خود را به خط مقدم نبرد علیه بعثی ها رسانده بود و بعنوان یکی از رزمندگان اسلام برای عملیات بیت المقدس و آزاد سازی خرمشهر لحظه شماری می کرد.
پس از آغاز عملیات بیت المقدس حسین در یکی از محورهایی که آتش سنگین عراقی ها برآن حاکم بود به شهادت رسید، در مدت ۱۵ روزی که پیکر مطهرش در اختیار عراقی ها بود، آنقدر بعثی ها با پوتین های خود صورت او را لگدمال کرده بودند که صورتش را به سختی تشخیص دادیم و درنهایت پس از آزادسازی فتح خرمشهر جنازه تحویل خانواده ما داده شد.
آن زمان در اقصی نقاط کشور شهید فراوان می آوردند، بطوریکه هر روز خانواد ها منتظر پیکر یکی از عزیزانشان بودند، اما در هر صورت فرزندان خود را برای دفاع از اسلام و انقلاب و ناموس و ایمان این ملت با رضایت کامل و به دست خود راهی جبهه می کردند و پس از شهادتشان هم شاکر درگاه حق تعالی بودند، حسین هم از این قاعده مسثنی نبود و پس از اینکه مراسم تدفین او در روستای عنبرکه انجام گرفت، سایر برادرانش و همسرم به جهاد در برابر متجاوزان همچنان ادامه دادند. اما برادر دیگرم غلامرضا در عملیات کربلای ۵ با اصابت ترکش از ناحیه سر مجروح شد و همه گمان کردند شهید شده و او را به سردخانه منتقل کردند.
حدود ۴۰ روز کار شناسائی و پیدا کردن خانواده بطول انجامید و وقتی که برای تحویل پیکرش به سردخانه مراجعه کردیم دیدیم که برادرم هنوز زنده و نفس می کشد، به سرعت او را به بیمارستانی در مشهد منتقل کردیم و در نهایت پس از چند سال درد و رنج ناشی از اصابت ترکش از ناحیه سر، در سال ۷۲ به جمع یاران شهیدش پیوست.
همانطور که می دانید امروز سالروز آزاد سازی خرمشهر است، پیام شما برای مردم و مسئولین چیست؟
بگذارید اول از مسئولینی گلایه کنم که این فتح الفتوح بزرگ را که امام فرمود: خرمشهر را خدا آزاد کرد و در مقابل این آزادی هزینه ها و خونهای زیادی ریخته شد، سئوال کنم که چرا این پیروزی غرور آفرین را با مذاکرات هسته ای و برجام مقایسه کردند، مگر چه دستاوردی برای این ملت به ارمغان آوردند؟ غیر از اینکه با دست دادن و لبخند به دشمنی که همه این ۸ سال از صدام ملعون حمایت تسلیحاتی و اطلاعاتی می کرد، خون به دل خانواده شهدا و ایثارگران کردید؟ این درست است که رهبر معظم انقلاب اسلامی گفتند با مذاکره به شرط حفظ عزت و آزادگی موافقیم، اما عزت ما کجا رفت؟ عزت پاسبورت ایرانی کجا رفت؟ آیا خطوط قرمز نظام رعایت شد؟ آیا جوابی برای فرزندان شهدای هسته ای دارید؟ خوب بیایید ملت را روشن کنید که این فتح الفتوحتان چه دستاوردی داشته که هنوز بر طبل آن می کوبید.
کجایند کسانی که سینه سپر می کردند و برجام را فتح الفتوحی همچون فتح خرمشهر مقایسه می کردند، خوب دستاورد این فتح الفتوح کجاست؟ غیر از اینکه تمام انرژی هسته ای و فناوری اش را جمع کردید و تحویل آمریکائی ها دادید؟ چرا کار بزرگمردان و شهدای انقلاب را با اینگونه اعمالتان مقایسه می کنید؟ فتح خرمشهر نماد پیروزی و مقاومت ملت ایران بود نه لبخند و وادادگی! شهدا و ایثارگران ما در فتح خرمشهر با اخلاص و فداکاری درس مقاومت و از خود گذشتگی را به ملت و نسلهای آینده آموختند، اما شما چه کردید؟ لبخند زدید، با دشمن جنایتکاری که دستش تا مرفق به خون شیعه و سنی آلوده است دست دادید، وعده توخالی به ملت دادید، به بهانه حل مشکل معیشتی پا روی خیلی از ارزشهای شهدا و انقلاب گذاشتید و …. اما بعنوان خواهری کوچک به ملت عزیز و انقلابی و همیشه در صحنه ایران توصیه می کنم که در دفاع از ارزشها و دستاوردهای انقلاب باید مقاومت کرد، چون مقاومت تنها راه پیروزی و رسیدن به قله سعادت است.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
