الگوی کدآمایی یا الگوی غربی؟
احمد باقری همانطور که می دانید کشور ایران از ظرفیت ها و سرمایه های فراوانی برخوردار است، که با همین ظرفیت ها هم می توان پیشرفت و توسعه ی چشمگیری را در درون اقتصاد کشور بوجود آورد، همین ظرفیت هایی که غرب در تلاش یک دو راهی غلط و دروغ (اینکه یا تسلیمش باشیم یا فشار را تحمل کنیم) به ما نشان می دهد.
اما آنچه ما باید به آن عمل کنیم این است که یا مشکلات و فشارهای تحریم را دنبال کنیم یا به وسیله ی اقتصاد مقاومتی به ایستادگی در برابر غرب بپردازیم.
در ادامه ی نگارش به مقوله اقتصاد مقاومتی ورود کرده، و اینکه این نوع اقتصاد چیست و چگونه میتوان آن را به مرحله ی اقدام و عمل گذاشت؟
آیا این مقوله(اقتصاد مقاومتی )صرفا شعار است یا به واقع می توان آن را اجرایی کرد؟
اقتصاد مقاومتی اقتصادی است مقاوم ساز و بحران زُدا که با کاهش وابستگی به بیرون اجرایی می شود.
اقتصادی که ما ایرانی ها آن را تحت عنوان مقوله کدآمایی می شناسیم که مبتنی بر میدان دادن به مردم در عرصه اقتصاد یا به تعبیری دیگر همکاری نزدیک مردم و دولت که با نگاه اشتغال زایی و مصرف کالای داخلی همراه خواهد بود.
نقطه شروع این اقتصاد اصلاح الگوی مصرفی ماست.
الگویی که ما متأسفانه با تبلیغات مُخرب غرب و ترویج برندهای مختلف از آن تبعیت می کنیم که ذائقه های ما را به تجملات و استفاده از کالاهای لوکس وابسته کرده است.
تمایلی که ما را به نیازهای غیر ضروری سوق می دهد، نتیجه ای جز افزایش مصرف گرایی و تقاضا را به همراه نخواهد داشت که این مقدمه ی فروپاشی اقتصاد ملی کشور در مقابل فشار و تحریم های خارجی خواهد بود.
بهتر نیست الگوی معیشتی ایرانی را جایگزین الگوهای غربی کنیم؟
بله، منظور الگوی کدآمایی است.
الگویی که مردان را کدخدا و زنان را کدبانویی می پروراند که می توانند بدون استفاده بی رویه از منابع خارجی به منابع داخلی خود اکتفا کرده و معیشت زندگی شان را تأمین کنند.
چرا نگاه مان به آن غرب زدگانی است که وابستگی را سر فصل اقتصاد کشور قرار می دهند؟
باور نداریم که با گسترش فرهنگ اقتصاد مقاومتی در درون جامعه خود، می توانیم وابستگی به بیرون را به حداقل برسانیم؟
اقتصادی که با تکیه بر گزاره های داخلی نظیر فرهنگ کار، وجدان کاری، اصلاح الگوی مصرف، عدم اسراف و تبذیر و... می توانیم استحکام ملی را (البته نه به صورت مقطعی بلکه به صورت بلند مدت) استمرار دهیم. ما جوانانی که در دنیای ارتباطات و تکنولوژی زندگی می کنیم، می توانیم با رعایت نیازهای غیر ضروری و نامعقول، مسیر اقتصادمان را به سمت خودکفایی و استقلال هموارتر کنیم. نگاهی که معیشت را روی پای خود ایستادن می داند، نه چشم دوختن به الگوی غرب که هر لحظه ممکن است معیشت را با تهدید و تحریم به خطر بیندازد.
در پایان به چند نکته جهت تسریع در روند این مدل اقتصادی اشاره می شود:
اولاً؛ از پذیرش اقتصاد لیبرالیستی خود داری کنیم و حرکت به سوی اقتصاد معیشت ایرانی را دنبال کنیم.
ثانیاً؛ در انتخاب الگوی مصرف نگاه به تولید داخل و با توجه به نیازهای طبیعی عمل کنیم.
ثالثاً؛ اینکه فرهنگ کدآمایی یا اقتصاد معیشت ایرانی و ضرورت بر مقاوم سازی اقتصاد را گسترش و ترویج دهیم.
و مورد آخر اینکه؛ ما به ایرانی بودن تولیدات خود احترام بگذاریم و با خرید و حمایت از مصرف کنندگان داخلی،تولید داخل را بتوانیم زنده کنیم.
