به گزارش خبرگزاری بسیج از اصلاندوز، شهید "اکبر بابازاده" سومین فرزند خانواده بود که در اول اسفند ماه سال 1349 از پدری به نام «رستم بابازاده» در اصلاندوز به دنیا آمد. پدرش کشاورز خرده پا بود که با همه سختی ها و مشکلات به تربیت فرزندان مشغول بود که متأسفانه اکبر در همان دوران کودکی پدر خود را از دست داد. برادر شهید آن روزها را به یاد می آورد که مادرشان اکبر را در مدرسه ی ابتدایی اصلاندوز ثبت نام کرد او می گوید: « اکبر کودکی بود آرام و ساکت که همیشه در تفکر و اندیشه به سر می برد و در تحصیل هم پیشرفت خوبی داشت.» بعد از اتمام دوران ابتدایی در مدرسه راهنمایی شهید نواب صفوی اصلاندوز ثبت نام کرد و به تحصیل پرداخت.
زندگی سخت بود از یک طرف نبود پدر و از طرفی از لحاظ اقتصادی در وضعیت چندانی قرار نداشتند اما با این همه با توکل بر خدا و ائمه اطهار (ع) به زندگی خود ادامه می دادند. اکبر وارد دوران نوجوانی شده بود و جنگ در کشور غوغا می کرد. اکبر با خود می اندیشید که اگر رهبری امام خمینی و پایمردی رزمندگان جوان در میان نباشد کشور از دست خواهد رفت در این زمان بیش از آن که به فکر درس و تحصیل باشد به جبهه می اندیشید این بود که جهت لبیک گویی به فرامین معمار کبیر انقلاب و جهاد در راه خدا آمادگی خود را جهت اعزام به جبهه حق بر باطل به خانواده اعلام نمود این چنین شد که اکبر بعد از اصرارهای مکرر عازم جبهه شد.
خانه که بود احترام خاصی داشت. به کارهای خانه می رسید. دوست خانواده بود. حرمت مادرش را در بالاترین سطح ممکن نگه می داشت. جهت گیری های سیاسی و اجتماعی او بر پایه فهم مذهبی اش شکل گرفته بود. هرگاه اوقات فراغتی دست می داد، قلاب ماهی گیری خود را بر می داشت و به ساحل ارس می رفت. درماهی گیری مهارت خوبی داشت.
آدمی اهل توکل بود. کسی نمی داند که او برای آینده خود چه تصمیمی داشت. اما آشنایانش می دانند که بزرگ ترین آرزوی او پیروزی کشورش در جنگ بود. نزدیک به یک هفته پس از اعزام، خبر شهادتش در شهر پیچید. او در روز بیستم خرداد ماه سال 1367 در جبهه « ماهوت» مستقیمآ تیر خورد و شاید به قول همرزمش « غلامعلی فرهیان» همزمان دچار بمباران شیمیایی نیز شد.
در مورد نحوه شهادت اکبر گرانقدر، بیش از این چیزی نمی دانیم. درگیرهای نامنظم و بی امان اجازه نداد که همرزمانش، جسد او را به پشت جبهه انتقال دهند. اکبر از آن تاریخ تاکنون مفقودالاثر است.
مفقودالاثر در عالم خاکی و واقعیت زنده در ذهن شهر و دیار!
از آثار شهید اکبر بابازاده در این جهان خاکی چه بر جای مانده است؟ کیف و کفش او، کیف و کفشی که مادر داغدار، هر دو را به آستان مقدس حضرت امام رضا (ع) هدیه کرده است.
آن ستاره ای که ناگهان درخشید و ماه مجلس شد، اکنون به کلی از عالم خاکی رخت بر بسته است.
مادرش سال ها منتظر آمدن کسی بود که با افلاکیان هم صحبت است اما چنین شد که مادر نیز بعد از سال ها انتظار دوری از فرزندش آسمانی شد و به لقای ابدی پیوست.
خانواده شهید گرانقدر اکبر بابازاده همچنان چشم به راه آمدن پیکر مقدس شهیدشان هستند.
وصیتی که این شهید گرانقدر به هم نوعان و خانواده داشت این بود که پیرو رهبر و معمار کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی باشید و تاکید می نمود که با تبعیت از ولایت و رهبری است که می توان در مقابل باطل که همان رژیم بعث عراق است پیروز شد.
