کد خبر: ۸۶۸۹۷۷۵
|
۱۷ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۱:۰۳

عصر نیمه خرداد است و صدای اذان که در فضا می پیچد دلم همراه با برگ درختان که با وزش ملایم نسیم می رقصند به وجد می آید برای چند رکعت شوق نیایش، تا دلتنگی هایم را به اجابت بخوانند.

نزدیک ماه رمضان است و دل ها غوغای رستن از هیاهوی روزمرگی دارند تا فارغ از همه قید و بندها، بار دیگر بندگی را با حلاوتی خاص به بوته آزمایش بگذارند.

آری ماه رمضان، ماه بندگی و عبودیت بندگانی است که در دل هوای عاشقی دارند و در سر شوق پرواز تا سبکبال از هرچه بود و نبود در آسمان یقین و ایمان بال بگشایند برای سیر آنچه نادیدنی است، فرصتی تازه برای ازاد شدن از قید و بندهایی که این روزها سخت دلبسته آن ها شده ایم و حس می کنیم بی آن ها هرگز نمی توان زندگی کرد، بندهایی که با عناوین مختلف و توجیه و دلیل خود را درگیر آن ها کرده و ناخواسته با آن ها الفتی دیرین پیدا کرده ایم.

بایدها، نمی شودها، تجملات، آداب و رسوم دست و پاگیر و صدها بند دیگر این روزها مردم را سخت در بند خود کرده و هرکس به فراخور جایگاه و طبقه اجتماعی خود گرفتار آن ها شده است و این گرفتاری، پیامدهای مختلفی را با خود دارد و صد متاسفانه که افطاری ماه رمضان نیز از آن مستثنی نبوده و به جای جایگاه معنوی که دارد به یک عنوان تجملی و رسمی غلط درآمده است.

رسومی که به جای چشیدن لذت معنوی ضیافت، مردم بیشتر استرس افطاری را می کشند تا مبادا پیش میهمانان شرمنده یا خجل شوند، ضیافتی که در روایات امده است ارزش و اهمیت آن حتی با یک خرما، مورد رضای خداست.

اکنون باید از خود و متولیان فرهنگی و مذهبی جامعه بپرسیم چرا جامعه اسلامی گرفتار چنین رسوم غلطی شده است که به جای اهمیت معنوی به سفره های افطاری، به تجملات و ریخت و پاش های آن توجه شده و روز به روز این فرهنگ ناپسند در جامعه بسط و گسترش می یابد.

چرا برخی، بریز و بپاش های افطاری را ارزش اجتماعی تلقی کرده و به جای توجه به نیازمندان و طبقات پایین جامعه، هرازگاهی هم اگر سبد کالایی به چند خانواده اهدا کردند آن را با سیاست بازی در بوق و کرنا کرده و به آن فخر می کنند.

چرا مسئولان و مردم به جای توجه به بعد عبادی و معنوی روزه که آثار اجتماعی، جسمانی، روانی و فرهنگی دارد دنبال چشم و هم چشمی و ارائه گزارش هستند.

مگر نه اینکه با گرفتن روزه و حس گرسنگی و تشنگی باید به یاد فقرا(دنیا) و قیامت(آخرت) بیافتیم، جسممان را پالایش، روحمان را آراسته و دستگیر طبقات پایین و نیازمندان باشیم!!

کاش در این ماه با عظمت، عظمت افطاری هایمان را با سادگی در ضیافتی ماندگار و خاطره انگیز ثبت کنیم.

رقیه غلامی

ارسال نظرات