آیا در شهری که فرزندان برومند آن در خارج از حوزه شهرستان مدیرانی توانمند و جسوری هستند که آوازه ی آنها ملیست، کسی پیدا نمی شود که به عنوان رئیس یک اداره انتخاب شود؟
کد خبر: ۸۶۹۱۱۲۹
|
۱۹ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۸:۲۰

به گزارش خبرگزاری بسیج از نیر، سالهاست که فعالان اجتماعی و سیاسی نیر متفق القول بر این نکته تاکید دارند که با وجود مدیران موفق و باسابقه در شهرستان، چرا مدیران غیر بومی به آنها ترجیح داده می شوند؟

بحثی که در انتخابات اخیر مجلس شورای اسلامی نیز یکی از محورهای اساسی تبلیغات انتخاباتی کاندیداها بود.

حال که انتخابات تمام شده و مردم نمایندگان این دوره خود را راهی بهارستان کرده اند، این سوال اساسی در ذهن مردم نقش بسته که واکنش این منتخبین که مبارزه با ورود مدیران غیربومی، جزو برنامه های انتخاباتی هرسه آنها بود، چگونه خواهد بود؟ سیاستی که در سالهای گذشته، نیر را به آزمایشگاهی برای آزمون و خطای مدیران رده پایین از شهرهای دیگر استان، تبدیل کرده است.

امروزه در برخی شهرستان ها، مدیریت با چالش هایی روبه روست و این چالش ها اغلب در بحث بومی و غیربومی بودن مدیران است.

مقصود این نوشته زیر سوال بردن عملکرد برخی مدیران موفق غیربومی نیست. هدف از بیان این معضل در سیستم اداری شهرستان این است که " واقعا چرا؟ آیا در شهری که فرزندان برومند آن در خارج از حوزه شهرستان مدیرانی توانمند و جسوری هستند که آوازه ی آنها ملیست، کسی پیدا نمی شود که به عنوان بخشدار فلان منطقه و یا رئیس یک اداره انتخاب شود؟

آیا در این شهر قحط الرجال است که معلم فلان شهر به پست های کلیدی این شهرستان گماشته می شود؟ آیا در این شهر کسی نیست که به عنوان مسئول در اداره ای که فعالیتش خدمات رساندن به شهروندان است، خدمت کند؟

چرا باید مدیران سازمانهایی که حساسیت خاصی ندارند از اردبیل و روستای فلان شهری که اسمش به زور از روی نقشه پیداست انتخاب شوند؟ طبق طبقه بندی های انجام شده در وزارت کشور، برخی ادارات و نهادهای حساس امنیتی و پست های خاص باید از افراد غیربومی انتخاب شوند که جای بحثی در آن نیست.

ولی آیا بنیاد مسکن جای حساسی است که حتماً باید مدیرش غیربومی باشد؟ ورزش و بهزیستی، صنعت و معدن و تجارت، جهادکشاورزی، گاز و برق و آب و... چطور؟

طبق تحقیقاتی که انجام شده، حدود 90 درصد مدیران شهرستان غیربومی هستند.

مديران غيربومي آسيب‌هاي فرهنگي اجتماعي منطقه را نمي‌شناسند و لذا براي رفع آنها نمي‌توانند تلاش كنند. و وقتي شناخت نباشد برنامه‌اي براي پيشگيري و درمان هم وجود ندارد و در مدت زمان كوتاهي متوجه مي‌شويم كه آسيب‌ها به تهديد تبديل شده‌اند.

ما در این مجال قصد نداریم عملکرد تک تک این مدیران را بررسی و ارزیابی کنیم، اما می خواهیم توجه عموم را به این قضیه جلب کنیم که انتصاب نزدیک به 90 درصد مدیران یک شهرستان از شهرهای دیگر، روشی علمی و منطقی نیست! و مطمئناً مسائل سیاسی در این امر دخالت دارد که در چند هفته اخیر به نوعی تحرکات خاصی برای عزل و نصب های دیگری نیز در جریان است.جا دارد گلایه ای هم از نمایندگان جدید شهرمان داشته باشیم که علیرغم شعار بومی گرایی در انتخابات، هیچگونه واکنشی به این تحرکات اخیر نشان نمی دهند.

ارسال نظرات