خبرهای داغ:
آنگونه که شاگردان شیخ عباس صبائی در شرح احوالات آن شهید عالی مقام آورده‌اند، او به طلاب و شاگردانش توصیه می‌کرد تا نماز شب را ترک نکنند و اگر نمی‌توانند هر شب آن را بخوانند، حداقل هفته‌ای یکبار آن را بخوانند و برکات آن را مشاهده کنند، همچنین همگان را به مداومت بر خواندن زیارت عاشورا تشویق می‌کرد.
کد خبر: ۸۶۹۵۹۰۵
|
۲۷ خرداد ۱۳۹۵ - ۲۰:۱۰
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، سخن از شهید حجت الاسلام والمسلمین شیخ عباس صبائی است که مانند چنین روزی در 27 خرداد 1386 توسط منافقان به شهادت رسید.

او که از هشت سالگی مادر خود را از دست داده بود، در همان دوران نوجوانی به تحصیل در حوزه علمیه علاقه‌مند شد و از 21 سالگی به قم آمد و برای تحصیل علوم حوزوی، در مدرسه آیت‌الله گلپایگانی، رحل اقامت افکند.

حضرات آیات شیخ علی پناه اشتهاردی، سید محمدباقر سلطانی و شیخ محمدتقی ستوده از جمله استادانی بودند که شیخ عباس در نزد آنان تلمذ کرد و پس از آن راهی درس حضرات آیات عظام خمینی، گلپایگانی، محقق داماد و شیخ مرتضی حائری یزدی شد.

البته او در این مدت حدود دو سال هم به مشهد رفت و از درس حضرت آیت‌الله سید محمدهادی میلانی بهره گرفت و در آن شهر، امامت جماعت یکی از مساجد را هم بر عهده داشت.

او از مشهد به قصد زیارت عتبات عالیات و رفتن به حوزه علمیه نجف، راه عراق را در پیش گرفت، اما عوامل رژیم وقت عراق، او را از نیمه راه به ایران بازگرداندند.

حجت‌الاسلام صبائی از همان حضور در درس امام، شیفته این مرد الهی شد و در منبرهای خود از رساله و نام امام تبلیغ می کرد، این بود که رژیم ستمشاهی او را ممنوع المنبر کرد.

با این حال او سعی کرد از مسیر تبلیغ و تدریس در شهرهای گوناگون کشور، یاد و نام امام را زنده نگه دارد. همچنین دست نوشته‌های زیادی از ایشان در دست است که حاصل همان ایام است و البته بیشتر این دست نوشته‌ها، درباره مباحث اعتقادی است که نشان می‌دهد حجت الاسلام صبائی به مباحث اعتقادی و کلامی، علاقه خاصی داشته است و می‌کوشیده تا در کنار فکر سیاسی درست، فکر اعتقادی مردم را نیز استدلالی بار آورد. این البته از آن نظر هم بود که برخی فرقه‌های ضاله در شهرستان‌هایی مانند ساوجبلاغ، تبلیغ و نفوذ زیادی ایجاد کرده بودند و در حقیقت شیخ عباس صبائی به دنبال مقابله با آنها هم بود.

و اما سفرهای متعدد تبلیغی این عالم مبارز منجر به اقامت ایشان در ساوجبلاغ شد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ایشان به مدت دو سال در مسند قضاوت نشست و پس از آن با حُکم دفتر امام، به عنوان نخستین امام جمعه شهرستان ساوجبلاغ منصوب شد؛ حُکمی که به مدت 13 سال ادامه داشت و منشا خدمات فراوانی شد. از جمله آنکه او توانست با کمک متدینین و خیرین، مصلای شهر را بسازد و حوزه علمیه‌ای را در هشتگرد به نام حوزه علمیه امام جعفر صادق (ع) تاسیس کند که هم برای طلاب برادر و هم برای طلاب خواهر مثمر ثمر باشد.

او همچنین در تامین نان رایگان برای نیازمندان هم کوشا بود و از هر فرصتی در منصب امامت جمعه، برای خدمت رسانی به مردم منطقه بهره می‌جست.

حجت‌الاسلام صبائی در ایام دفاع مقدس نیز، پیشنهاد حضور یک ماهه ائمه جمعه در جبهه‌ها به منظور ایجاد روحیه بیشتر در رزمندگان اسلام را مطرح ساخت و خود، نخستین عامل به این پیشنهاد بود. او تا پایان جنگ تحمیلی، هر سال و در ایام نوروز، با جمعی از طلاب منطقه به جبهه‌ها می‌رفت و با رزمندگان همراه می‌شد.

وی همچنین برای ارج نهادن به ایثار و فداکاری شهیدان، شخصا تلاش می‌کرد تا در مراسم تشییع و تدفین شهدای ساوجبلاغ حضور یابد و نماز را بر پیکر مطهر آنان بخواند.

وقتی که امام رحلت فرمود، حجت‌الاسلام صبائی از جمله کسانی بود که پیش از انتخاب رهبری توسط مجلس خبرگان، آیت‌الله خامنه‌ای را تنها گزینه لایق برای تصدی این مسؤولیت خطیر می‌دانست.

او در سال 1373 و با انتصاب امام جمعه جدید ساوجبلاغ – که هم از او جوان‌تر و هم مدارج علمی اش کمتر بود – این منصب را به او واگذار کرد و حتی به استقبال او شتافت و مردم را به حمایت از او فرا خواند.

آنگونه که شاگردان شیخ عباس صبائی در شرح احوالات آن شهید عالی مقام آورده‌اند، او به طلاب و شاگردانش توصیه می‌کرد تا نماز شب را ترک نکنند و اگر نمی‌توانند هر شب آن را بخوانند، حداقل هفته‌ای یکبار آن را بخوانند و برکات آن را مشاهده کنند.

همچنین همگان را به مداومت بر خواندن زیارت عاشورا تشویق می‌کرد و خود نیز هر غروب، این زیارت را می‌خواند و صد سلام و لعن آن را در فاصله رفتن به مسجد و آمدن از آن برای اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء بر زبان می‌آورد و پس از رسیدن به منزل، سجده پایانی آن را به جا می‌آورد.

او همچنین به بیان مطالب اخلاقی هم اهتمام داشت و علاوه بر ارائه بحث‌های کوتاه اخلاقی برای عموم مردم و پس از نمازهای جماعت، روزهای دوشنبه و پنجشنبه هر هفته نیز برای طلاب، درس اخلاق برگزار می‌کرد.

سرانجام این روحانی مبارز در 66 سالگی و با کوردلی منافقان و فرقه‌های ضاله – که او را مانعی برای اهداف پلید خود می‌دانستند - و در حالیکه پس از اقامه نماز جماعت و شرکت در روضه شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) عازم منزل بود، در کنار منزلش مظلومانه به شهادت رسید تا راه و مرامش، بیش از پیش به همگان شناسانده شود.

پیکر این اندیشمند ربانی پس از تشییع در ساوجبلاغ و هشتگرد، به قم منتقل شد و پس از اقامه نماز توسط حضرت آیت الله صافی گلپایگانی، در قبرستان شیخان و در کنار سایر شهدای مدفون در این مکان، آرام گرفت. روحش شاد.

حسن شیخ حائری
ارسال نظرات