«اجتماع بشری» واژه مقدسی است که با تجمیع واژگان «من» و «تو» آفریده
می‌شود و این «ما» هستیم که بستر فردای بهتری را می‌سازیم. اما برای ایجاد زیر
ساختهای مناسب اجتماعی تنها «مای» جمعی کفایت نمی‌کند، بلکه بایستی در این زمینه
با تکیه به داشتهای عقلی و تجربیات حاصله در احیا و گسترش منافع و هدفی مشترک گام
برداریم و این امر مهم میسر نمی‌گردد مگر با تشکیل نهادها و تشکّلهای مردمی که در
کشورهای پیشرفته و برخی از شهرهای کشورمان بستر توسعۀ همجانبه بوده و می‌باشند.
شاید بیشتر همشهریان محترم به یاد داشته باشند که قبل از تشکیل
«شوراهای شهر و روستا» تشکّلی بنام «هیأت پیگیری مشکلات شهر» در شهرمان وجود داشت
و با آنکه بیشتر اعضای آن را ریش سفیدانی تشکیل می‌دادند که از سواد دانشگاهی بی
بهره بودند چه کارهای مثبتی که برای توسعه شهرمان انجام ندادند، در صورتی که در
قبال این فعالیتها نه تنها هیچ مزدی دریافت نمی‌کردند بلکه از جیب خود نیز در مسیر
احقاق مطالبات مردم منطقه مایه میگذاشتند. حال تصور کنید اگر این نهاد مردمی بعد
از تشکیل شورای شهر خود به خود برچیده نمی‌شد آیا نمی توانست در مواردی همچون
همیار شوراها عمل نماید؟
شاید برای بعضی‌ها سوال برانگیز باشد که با وجود تشکیلاتی چون
شوراهای شهر و روستا دیگر چه لزومی برای تشکیل تشکلهای مردمی وجود دارد؟ جواب
اینست: از آنجا که هیچ تشکیلاتی بدون پشتوانه مردمی در انجام امورات محوله نمی‌تواند
کاملاً موفق عمل نماید شوراها نیز به دلایل مختلف در انجام اموراتی که قانون به
عهده آنها گذاشته نیاز به همکاری و همفکری بیشتر مردم دارند و همچنین وجود یک نهاد
پرسشگر میتواند در کاستن از لغزشهای احتمالی شوراها موثر باشد.
از طرفی نیز واضح است که با وجود نهادهای
مردمی پرشسگر، مسئولین نیز در صدد ارائه خدمات بهتر به مردم خواهند بود تا از
انتقادات مردمی در امان باشند و نهادها نیز در موارد لازم در مقام تعامل با
مسئولین پشتوانه خوبی محسوب می گردند.
در غیر اینصورت اغلب مسئولین با مشاهده بی توجهی مردم به عملکرد مثبت
و منفی آنها از انجام وظایف قانونی خود دلسرد گردیده و نتیجه همان خواهد شد که در
این چند دهه شاهد آن بوده و هستیم.....
و نیز اگر این نهادها بتوانند در عضوگیری خود از کلیه نخبگان شهرستان اعم از شهری و روستایی و نیریان ساکن در دیگر شهرها بهرمند گردند تاثیراتشان چندین برابر گشته و به همگرایی منطقه‌ای خواهد انجامید و در نتیجه حس وطندوستی را در وجود هر شهروند نیری و نیری الاصل افزایش داده و زمینه را برای سرمایه گذاری همه جانبه در منطقه فراهم خواهد کرد....
و همچنین نقش نهادها مردمی در امورات سیاسی نیز اجتناب ناپذیر است.
بطوری که هر چند این نهادها به جهت ماهیت مردمیشان سعی بر این دارند تا از مسئولین
و سیاستمداران دوری کنند اما در هر حال سیاستمداران جهت اخذ رأی و نظر مثبت مردم
به همکاری نهادها نیازمند هستند و در این جهت مدیران نهادها میتوانند با اخذ
امتیازاتی در راستای ارتقای توسعه منطقه تا اندازه‌ای که از وجهه مردمی نهادهایشان
کاسته نشود با سیاستمداران همکاری نمایند.
سخن آخر اینکه اخیراً گامهای بلندی در زمینه تشکیل سازمانهای مردم نهاد از سوی چهره های مردمی و فرهیختگان دلسوز شهر نیر برداشته شده است. حال با توجه به احساس مسئولیت بانیان این امر جای امیدواری می‌باشد که با تشکیل این نهادها و با یاری خداوند بزرگ و همیاری مردم فهیم شهرستان بتوانیم ضمن ارتقای سطح همکاری عمومی، منطقه را از این رکود مضاعف برهانیم، و چه خوش گفته‌اند پدرانمان { ائل گوجو – سئل گوجو} با اتّحاد و همدلی به فردای بهتر باندیشیم ..... والسلام.
