به جای فیش، میزان دارائی تان را منتشر کنید
با افشای فیش های نجومی برخی از مسئولان در ماه های اخیر، این اپیدمی در کشور راه افتاده که عده ای از مسئولان نیز داوطلبانه با رسانه ای کردن فیش حقوقی خود، تلاش دارند به مردم القا کنند که همه مسئولان دریافت های نجومی ندارند و به نوعی خود را مبرا از این طیف نشان دهند که به بیت المال دستبرد می زنند درحالی که انتقاد مردم بیشتر از میزان دریافتی آن ها به فاصله طبقاتی غیرمعمول آن هاست.
هرچند این حرکت به خودی خود، ارزشمند است ولی مسئولان می توانند در کنار آن که تقریبا حالت کلیشه ای پیدا کرده و در جوامع پیشرفته غربی از سالیان گذشته امری معمول است، حرکت جدیدی آغاز کنند تا دنیا برای یک بار هم که شده، ابتکاری از مسئولان ما نیز شاهد باشند.
پیشنهاد نگارنده به عنوان جزو کوچکی از جامعه تقریبا 80میلیونی کشورمان به مسئولان این که میزان دارائی و مزایای خودشان را که با به دست آوردن پست های دولتی و خصوصی، عایدشان شده افشا کنند تا مردم ببینند قسم حضرت ابوالفضل آن ها به اندازه دم خروسی که نشان می دهند، پذیرفتنی است یا نه!
شاید فیش حقوقی برخی کارمندان جزء که در سازمان هایی همچون آموزش و پرورش کار می کنند و مزایایی از سوی سازمان مربوطه از قبیل وام های ماشین و مسکن چند ده میلیونی به آن ها تعلق نمی گیرد، پذیرفتنی باشد ولی برای کارمندان خاص و البته مسئولانی که در کشورمان کم هم نیستند، قضیه به فیش حقوقی آن ها ختم نمی شود چراکه خیلی از مردم سرزمینم از جمله فرهنگیان حاضر هستند به جای فیش حقوقی آن ها تنها از مزایای آن ها، آن هم به مدت محدودی بهره مند شوند که به طور حتم خیر واسعه دنیا را برای آن ها به ارمغان خواهد داشت.
برای خیلی از مردم جای سوال است که با حقوق چند میلیونی، آیا می شود در خانه میلیاردی ساکن و خودروی چند ده میلیونی سوار شد، چیزی که در برخی مسئولان و فرزندان آن ها به وفور سراغ داریم!
این نکته برای جوانان سرزمین اسلامی مان جای شگفتی است که چگونه شخصی پس از تصدی یکی از پست های مدیریتی از نمایندگی مجلس گرفته تا مدیرعاملی، یک شبه ره صدساله چندین کارمند را یکجا طی کرده و ویلاهای چند صدمیلیونی را صاحب می شود.
جای تعجب اینکه برای پرداخت حق و حقوق اندک ماهیانه کارگران زحمتکش جامعه، بودجه ای وجود ندارد و ماه ها پول آن ها در آب نمک می خوابد ولی پول تو جیبی فرزندان عده ای در سایه اختلاس های میلیاردی بسیار بیشتر از حقوق ماهانه کارگری است که چرخ جامعه با دستان پینه بسته آن ها می چرخد نه با چرخش چرخ ماشین های لوکس چند صد میلیونی آقازاده ها!
کاش چشم آن دسته از مسئولان متخلف کشورم که بیت المال را ازآن خود می دانند، برای سیرشدن حدی داشت تا مردم آرزو نمی کردند چشم آن ها با خاک گور پر شود.
کاش در دنیایی که همه تلاش دارند ایران را به زیر سلطه کشیده و تسلیم خود کنند، مسئولان ما تسلیم هواهای نفسانی نشده و کرکره خواسته های دنیوی خود را می کشیدند تا جایی برای نفس کشیدن مردم هم بماند.
کاش در شرایطی که جوانان از بیکاری به ستوه آمده و گرانی کمر خیلی از خانواده ها را خم کرده، برخی مسئولان به خواسته های نامعقول خود و اطرافیانشان خط می کشیدند تا چوب خط زندگی خیل مردم، زمان زیادی برای پرشدن داشته باشند.
میرحسین بنی هاشم
