سکوت معنادار مشاور روحانی درباره اشتغال خالص!
پرده اول- حسن روحانی به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم و منتخب مردم در این انتخابات چه در حین تبلیغات انتخاباتی خود قبل از برگزاری انتخابات و چه در مسند ریاست دولت تدبیر بارها و بارها به آمار اشتغال در دولت های نهم و دهم حمله کرده و بدون توجه و اشاره به آمار رسمی مراکز آماری کشور با عباراتی چون ناتوانی قبلی ها در ایجاد اشتغال برای جوانان کشور، تلاش دولت قبل برای اشتغال جوانان چینی و عبارتی از این قبیل دولت های نهم و دهم را دولتی شکست خورده در اجرای سیاست های اشتغالزایی معرفی می کند. بعد از پیروزی وی در انتخابات و تشکیل کابینه یازدهم ، مسعود نیلی به عنوان مشاور ارشد اقتصادی دولت تدبیر و امید انتخاب می شود
پرده دوم- طبق آمار رسمی مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری در سال ۸۴ و پایان دولت هشتم رقمی بالاتر از ۱۲ درصد بوده که این رقم در پایان سال ۹۲ و پایان کار دولت دهم به ۱۰.۴ درصد کاهش می یابد. طبق اعلام این مرکز، نرخ بیکاری در کشور در سال ۹۴ با افزایش ۰.۴ درصدی به عدد ۱۰.۸ درصد رسیده است. آمارهای منتشره از سوی مرکز ملی آمار به عنوان تنها مرجع معتبر در ارائه آمارهای رسمی از جمله نرخ بیکاری نشان دهنده کاهش نرخ بیکاری در دولت های نهم و دهم و افزایش این نرخ در دو ساله اول دولت یازدهم است. اما متاسفانه تفکر لیبرال حاکم بر بدنه دولت تدبیر که در صورت تکیه بر آمارهای مراکز رسمی کشور مجبور به پذیرش کاهش نرخ بیکاری در پایان دولت دهم نسبت به پایان دولت هشتم هستند همچون سایر هم مسلکان لیبرال خود در پی خوش رقصی برای روسا و صاحبان قدرت اقدام به تغییر و دستکاری تعاریف اقتصادی و معیارهای آماری زده و با اکتشاف و ورود واژه ای به نام اشتغال خالص در تعاریف آماری کشور در پی اثبات ادعای خود مبنی بر ناکارآمدی گذشتگان در ایجاد اشتغال بودند. خارج از عدم وجاهت علمی این واژه در محاسبات آماری به دلیل نوسانات شدید آن در فصول مختلف سال حتی به فرض پذیرش این نوع اشتغال به عنوان معیار اصلی میزان اشتغال ایجاد شده ، سوال این است که آیا این تعریف برای همه دولت ها صادق بوده و آیا صرفا دولت های گذشته را شامل می شود؟
پرده سوم- آقای رئیس جمهور در سفر چند ماه گذشته خود به استان یزد در اظهار نظری تامل برانگیز، تعداد اشتغال ایجاد شده طی دوسال و نیم گذشته را ۱ میلیون و ۱۷۰ هزار شغل دانسته و دولت متبوع خود را دولتی فعال و موفق در زمینه ایجاد اشتغال دانسته بودند. در این صورت این سوال از رئیس جمهور محترم مطرح است که چگونه ممکن است کشوری در طی سال های ۸۴ تا ۹۱ به استثنای سال های ۸۸ و ۹۱ از رشدهای مثبت و بالا برخوردار باشد اما اشتغال ایجاد شده درآن دولت تقریبا صفر بوده باشد اما همان کشور در طول سال های ۹۲ تا ۹۴ با رشد اقتصادی منفی در سال های ۹۲ و ۹۴ و رشد ۳ درصدی در سال ۹۳ موفق به ایجاد بیش از ۱ میلیون شغل شده باشد؟ این ادعا در حالی از سوی رئیس دولت یازدهم مطرح شد که به اذعان کارشناسان دولت تدبیر و حتی خود آقای مشاور برای ایجاد هر ۱۰۰ هزار شغل پایدار به یک درصد رشد اقتصادی نیاز است!
پرده چهارم- اگر اظهارات رئیس جمهور محترم را صرفا ناشی از گزارشات نادرست ارائه شده از سوی مشاوران ایشان بدانیم این سوال از مسعود نیلی به عنوان مشاور ارشد اقتصادی رئیس دولت تدبیر مطرح است که وی وقتی در سال ۹۲ اشتغال خالص را تعریف و این معیار آماری جدید را وارد واژگان ادبیات اقتصادی و آماری کشور کرده و آن را بر نرخ بیکاری اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران ارجح دانست، حالا و با گذشت ۳ سال از آغاز به کار دولت یازدهم درباره افزایش نرخ بیکاری ۱۰.۴ درصدی سال ۹۲ به ۱۰.۸ درصدی در سال ۹۴ و ادعای رئیس جمهور درباره ایجاد ۱ میلیون و ۱۷۰ هزار شغل در ۳ سال گذشته چه پاسخی داشته؟ و چرا نیلی و همفکران وی در دولت یازدهم، که خود را مدعی اعتقاد و احترام به آموزه های علم اقتصاد می دانند در مقابل اعلام آمار نرخ بیکاری و اشتغال ایجاد شده در طول ۳ سال گذشته سکوت کرده و آنچه برای دیگران تجویز می کردند برای دولت متبوع خویش نمی پسندند؟
نگارنده در خاتمه با اذعان به سابقه این طیف از افراد در فرار از پاسخگویی و
عدم قبول مسئولیت های اجرایی تقاضا دارد این افراد و در راس آنان مشاور
اقتصادی رئیس دولت یازدهم، با همان سبک و سیاق و تعاریفی که به ارائه آمار
اشتغال در دولت نهم و دهم می پرداختند به بررسی آمار اشتغال در دولت
یازدهم پرداخته و به این سوال پاسخ دهند که به ازای ۱ میلیون و ۱۷۰ هزار
شغل ایجاد شده ادعایی از سویی رئیس جمهور محترم چه تعداد شغل در ۳ سال
گذشته از بین رفته و عملکرد دولت تدبیر در طول ۳ سال گذشته در زمینه اشتغال
چگونه بوده است؟
میثم مهرپور- پژوهشگر اقتصادی
