سيد علي مراثي در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج در آذربایجان شرقی، ادامه داد: پدرم با روحيات خاص خود، انسانی والايي و لايق شهادت بود.
وی خاطرنشان کرد: پدرم با حضور در جبهه های نبرد دوران دفاع مقدس و 30 سال خدمت مجدانه و صادقانه، دوباره با غوغا کردن شور جبهه هاي عشق و دلدادگي، اين بار عشق به خدا و اهل بيت(ع) او را به عرصه نبرد كشاند.
سيد علي یادآوری کرد: شهید مراثی پس از دوبار مجروح شدن در جبهه هاي سوريه و انتقال به ایران، آخرين بار پس از بهبودي براي سومين بار به سوريه اعزام شد چراکه به عمه سادات حضرت زينب(س) ارادت خاصي داشت.
وی با اشاره به اخلاق پدرش در منزل، بیان داشت: پدرم هميشه ما را به مهرباني و كمك به مادر سفارش مي كرد، فرزندان خود به خصوص فرزند هفت ساله اش سيدمحمدرضا را خيلي دوست داشت.
فرزند شهید مدافع حرم، با یادآوری آخرین وداع پدرش، تصریح کرد: در آخرين اعزام حال و هواي پدرم خيلي متفاوت بود، در اتاق نشسته و بغض عجيبي گلويم را گرفته بود و ناي حرف زدن نداشتم، بالاخره لحظه وداع فرا رسيد و پدرم به من گفت: «مواظب برادران و مادرت باش، شايد برگشتي در سفرم نباشد».
وی دفاع از حرم حضرت زينب(س) و حضرت رقيه(س) را دغدغه اصلی پدرش خواند و تشریح کرد: پدرم مي گفت؛ در هشت سال جنگ تحميلي ما از لحاظ اقتصادي و شهرسازي و سازندگي عقب مانديم ولي با اطاعت از رهبري پيروز شده و جبران كرديم و در حال حاضر، سوريه و عراق همان خط مقدم و دفاع از حرم حضرت زينب(س) و حضرت رقيه(س) يك وظيفه ديني است.
