بازسازی پوست صورت و اندامهای قطع شده سربازان آمریکایی در جنگ عراق و افغانستان
به گزارش خبرگزاری بسیج، discovermagazine نوشت: رابرت هیل، جراح ارتش آمریکا خبر داده است که امیدواریهایی برای ساخت دارو جهت بازسازی پوست صورت سربازان آمریکایی که در جنگهای قرن بیستویکم دچار جراحات شدند، وجود دارد.
سرپرست ارشد لُجستیک در ارتش آمریکا، مستقر در شهر کابل افغانستان، گروهبان دوم نلسون، از خاطرات اسفبار خود میگوید: در یک روز گرم از ماه اوت در سال 2007، صدها کاروان سرباز در جنگ افغانستان که دارای سرعت، چابکی و البته کمی بدشانسی بودند درحال فرار، دچار آسیب شدند.
کریس سندرز، همکار نلسون خود در یک حادثه، دچار سوختگی شد؛ همچنین بسیاری از سربازان آمریکایی، دچار جراحات زیادی ناشی از انفجارها میشدند؛ نیروی انفجاری موجب خُرد شدن اسکلت صورت و شکستن دست و پای آنها شده است.
دکتر هیل، یکی از جراحان برجسته تروما در ارتش آمریکا، با مشاهده اینکه نلسون، علیرغم از دست دادن چهره خود، هنوز به زندگی چسبیده است برای تولید دارویی که بتواند موجب بازسازی صورت سربازانی همچون او شود، تلاش میکند.
هیل، سرپرستی گروه تحقیقاتی که تلاشهای گستردهای جهت بهروز کردن علم بازسازی صورت انجام میدهند را برعهده گرفته است و بهترین و درخشان ترین ذهنهای پزشکی را برای احیا و پیوند در شدیدترین جراحات جنگ های مدرن را گردآوری کرده و امید تولید داروی آن را به ارمغان آورده است.
از سال 2008، همکاری بی سابقه ای بین محققان نظامی و دانشمندان دانشگاهی و موسسه نیروهای مسلح پزشکی ترمیمی (موسسه توانبخشی نیروهای مسلح آمریکا ) انجام شده است و 265 میلیون دلار برای کمک به جانبازانی که به شدت زخمی شدند جهت بازگشت به زندگی عادی اعطا شده است.
در واقع، موسسه توانبخشی نیروهای مسلح آمریکا بر پنج هدف متمرکز شده است: نجات اندامها، جلوگیری از عوارض جراحی، امکان بهبود اسکارها، بازگرداندن پوست پس از سوختگی و بازسازی چهره.
استفاده از سلولهای بنیادی القایی برای بازسازی اندامهای قطع شده
از طرفی، پنتاگون به تازگی اعلام کرده است که محققین توانستهاند به لطف سلولهای بنیادی القایی، اندامهای حرکتی قطع شده سربازان آسیب دیده در جنگ عراق و افغانستان را بازسازی کنند.
محققین در تبدیل سلولهای اپی تلیالی و بازبرنامهریزی آنها به مرحله پریموردیال (ابتدایی) آنها به نام بلاستما موفق بودهاند؛ بلاستما تودهای از سلولهای تمایز نیافته است که میتواند به بخشهای جدیدی از بدن تکوین یابد.