به
گزارش خبرگزاری بسیج از کوثر، تعطیلی کلاسهای درسی و فارغ شدن
جوانان و نوجوانان از امتحانات آخر سال و بهطورکلی اوقات فراغت بدون برنامه،
موقعیت آسیبزایی را برای این قشر
فراهم میآورد.
یکی از معضلات اصلی جامعه فعلی ما این است که متاسفانه برخی از جوانان و نوجوانان با فضای برنامههای مفید غیردرسی بیگانهاند و پس از اتمام هر پایه تحصیلی به یکباره از فضای آموزشی رها میشوند.
به همین جهت غنیسازی اوقات فراغت جوانان و نوجوانان بهویژه در ایام فراغت آنها ازتحصیل، همواره عاملی بازدارنده برای پیشگیری از وقوع آسیبهای اجتماعی تلقی میشود.
همچنین این موضوع نشاندهنده اهمیت دسترسی به تفریحات سالمتر و فراهم آوردن امکانات لازم برای گذراندن و غنیسازی اوقات فراغت نوجوانان و جوانان است.
از دیگر سو، گرایش روزافزون به ارتباطات مجازی که جایگزین نامناسبی برای تخلیه هیجان و وقتگذرانی است،نوجوانان و جوانان را از دنیای واقعی به دنیای مجازی و هیجانی میکشاند، چراکه فرد در دنیای واقعی جایی برای تخلیه این هیجانات ندارد. به همان میزان که افراد وقت خود را برای روابط مجازی صرف میکنند، از تعامل آنان با دیگران در محیط کار و خانواده کاسته میشود. با این حال مشاهده شده که روابط مجازی و فاصلهدار باعث افزایش آسیبپذیری فرد در برابر انحرافات میشود.
مسلما وقتی ارتباط تعاملی به صورت مستقیم باشد، آسیبهای اجتماعی هم کمتر میشود.
راهکار و نتیجه گیری:واقعیت انکارناپذیر این است که با افزایش اوقات فراغت برنامهریزی نشده و تعطیلات غیر هدفمند، آسیبهای اجتماعی در جامعه افزایش مییابد. این موضوع، بیانگر اهمیت پرداختن به برنامهریزی برای افزایش بهرهوری اوقات فراغت، بهویژه برای نسل جوان است.
جوانان در مورد چگونگی گذران اوقات فراغت، خواستها و گرایشهایی متفاوت از پدران و مادران خود دارند. بعضی از این تفاوتها طبیعی و ناشی از تفاوتهای سنی و مقتضیات آن است.
جوانان علاوه بر نیازهای زیستی اولیه، نیازهای ثانویهای مانند احتیاج به محبت، نیاز به معناجویی برای زندگی، نیاز به تعلق خاطر به گروه جمع متجانس با خود، نیاز به امنیت،
نیاز به احساس ارزشمندی و موفقیت، نیاز به نوآوری، نیاز به همدلی و همدردی، نیاز به احساس کمال و تعالی و پیشرفت، نیاز به پذیرفته شدن توسط گروه همسن و سال و نیاز به شناخت ارزشهای اخلاقی دارند که در مجموع، آنها را در شرایط خاص روانی، رفتاری، فکری، تصوری و عاطفی قرار میدهد.
گاهی ممکن است جوانان تحت فشار ناگهانی کششهای درونی قرار گیرند و سازوکارهای کنترل درونی و بیرونی نتواند مانع گرایش آنها به سوی رفتارهای ناهنجار و آسیبهای اجتماعی شود لازم است که بازدارندگی درونی را در آنان تقویت کرد.
این هدف با برنامههایی نظیر تقویت تصویرسازی مثبت از خویش، بیدارکردن وجدانهای آگاه و نشان دادن راههای صحیح برای رسیدن به هدف قابل دستیابی است.
از سوی دیگر باید عوامل ساختاری بیرونی را مورد توجه قرار دهیم، پیوستگی جوانان با مدرسه، خانواده و جامعه را بالا ببریم و فرصتها را برای ارتقای اجتماعی جوانان گسترش دهیم.