خبرهای داغ:
تشییع لاله‌ها در سالروز شهادت امام صادق(ع)
در صبح سالروز شهادت امام جعفر صادق(ع) هشت آلاله آشنا، بر دوش مردم قهرمان قم تشییع می‌شوند تا در خاک وطن آرام بگیرند و باز، یادآور پیام جاودان خمینی کبیر(ره) باشند.
کد خبر: ۸۷۱۹۶۶۶
|
۰۹ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۱:۴۶


به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، همین روزها بود که هشت سال دفاع مقدس ملت ایران به پایان رسید؛ اما امام(ره) در پیامی ماندگار چنین فرمود: «من دست و بازوی همه عزیزانی که در سراسر جهان، کوله بار مبارزه را بر دوش گرفته‌اند و عزم جهاد در راه خدا و اعتلای عزت مسلمین را نموده‌اند، می‌بوسم و سلام و درودهای خالصانه خود را به همه غنچه‌های آزادی و کمال نثار می کنم ...

امروز خمینی آغوش و سینه خویش را برای تیرهای بلا و حوادث سخت و برابر همه توپ‌ها و موشک‌های دشمنان باز کرده است و همچون همه عاشقان شهادت، برای درک شهادت روزشماری می‌کند...

ما می گوییم تا شرک و کفر هست، مبارزه هست و تا مبارزه هست، ما هستیم.»

اینگونه بود که دفاع مقدس، تمام نشد و تا ظلم هست، تلاش برای رسیدن به عدل هم هست و تا حمله هست، دفاع هم ادامه دارد.

چنین بود که دفتر شهادت و باغ شهادت باز ماند و مبارزه ادامه یافت و البته هر از چندی، مبارزان دیروز به میهن باز می‌گردند و فضای ایران عزیز را مجددا به عطر ایثار و شهادت معطر می‌سازند.

و این روزها، باز هم نغمه شهید و شهادت و شهود، در ایران پیچیده است و کشور، از جمعی دیگر از لاله‌های سرخ خود میزبانی می‌کند. سهم شهر ما هم، هشت لاله سربلند است که صفایی دیدنی به این دیار کریمه اهل بیت(س) آورده‌اند.

از این تعداد، چهار تن، گمنامند و البته آشناترین:

از نام و نشان فراتری تو

گمنام منم؛ اسیر یک نام.

و هر چهار تن، نوجوانند و جوان؛ یکی 15 ساله است از «جزیره مجنون» که به اردوگاه ولایت میدان هفتاد و دو تن قم می‌رود:

یک جزیره چون شفق غرق در خون گشته بود

یک به یک، نی‌های مستی، همچو مجنون گشته بود.

دیگری جوانی است 20 ساله از منطقه «فاو» که پادگان شهید مصطفی خمینی میزبان اوست.

و دو دیگر، یارانی 18 و 21 ساله اند که یکی یادگار «خیبر» است و دیگری یادگار «والفجر هشت» و این، مردم شهر قنوات هستند که از این دو کبوتر بازگشته به خانه استقبال خواهند کرد:

دارایی رود خروشان، چشمه‌ها هستند

مدیون سربازان گمنام‌اند، نامی‌ها.

و از جمع هشت شهیدی که قم آنان را در سالروز شهادت حضرت رئیس مذهب (ع) در آغوش می‌گیرد، دو تن هستند که به تازگی احراز هویت شده‌اند؛ سربازانی درجه دار از یگان‌های ارتش قهرمان که هر دو از جبهه غرب آمده‌اند؛ یکی از ارتفاعات «بازی دراز» به اوج پر کشیده و دیگری هم یادگار «قصر شیرین» است که شهد نوشیده و شهادت را «أحلی من العسل» یافته است.

این دو از سال‌های 1360 و 1364 به سال 1395 آمده‌اند تا یادآور رشادت‌ها و مظلومیت‌های رزمندگان جبهه غرب کشور باشند.

و اما دو شهید دیگر، «مدافعان حرم» هستند:

در هیأت عاشقان، عَلَم بودم کاش

یک مصرع شعر محتشم بودم کاش

در روضه عباس به خود می گفتم

ای کاش مدافع حرم بودم کاش

اینان از تیپ «زینبیون» هستند و یادآور رشادت‌های «فاطمیون» و همه سربازان جان بر کف و حاضر در صحنه؛ چراکه امروز و در این روزگارِ ظهور حرامی و تکفیر، مرزها بی معنی هستند و این، «مرز عشق» است که حکمرانی می‌کند:

مرزها سهم زمین اند و تو سهم آسمان

آسمان شام با ایران چه فرقی می‌کند

مرز ما عشق است؛ هرجا اوست، آنجا خاک ماست

سامرا، غزه، حلب، تهران چه فرقی می‌کند.

چنین است که در صبح سالروز شهادت امام جعفر صادق(ع) این هشت آلاله آشنا، بر دوش مردم قهرمان قم تشییع می‌شوند تا در خاک وطن آرام بگیرند و باز، یادآور پیام جاودان خمینی کبیر (ره) باشند؛ پیامی که همچنان و تا ابد، در گوش تاریخ، طنین انداز است:

«و همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت، مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشفاى آزادگان خواهد بود ...

خوشا به حال آنان که با شهادت رفتند! خوشا به حال آنان که در این قافله نور جان و سر باختند! خوشا به حال آنهایى که این گوهرها را در دامن خود پروراندند!

خداوندا، این دفتر و کتاب شهادت را همچنان به روى مشتاقان باز، و ما را هم از وصول به آن محروم مکن.

خداوندا، کشور ما و ملت ما هنوز در آغاز راه مبارزه اند و نیازمند به مشعل شهادت، تو خود این چراغ پر فروغ را حافظ و نگهبان باش. خوشا به حال شما ملت! خوشا به حال شما زنان و مردان! خوشا به حال جانبازان و اسرا و مفقودین و خانواده‌هاى معظم شهدا! ...

من در میان شما باشم و یا نباشم به همه شما وصیت و سفارش مى‌کنم که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد. نگذارید پیشکسوتان شهادت و خون در پیچ و خم زندگى روزمره خود به فراموشى سپرده شوند. ‌

و مردم هم چنین کردند و پرچم را به نایب امام سپردند و پیرو او هستند و خواهند بود تا هم دفتر شهادت باز بماند و هم باغ شهادت:

به ذهن باغ، همیشه تو سبز خواهی ماند

اگر نشان ز تو تنها پلاک آوردند.
ارسال نظرات