جالبترين و دردناكترين جهاد، جهاد امام حسن(ع) بود
حجت الاسلام نجفی با اشاره به اینکه امام حسن مجتبی(ع) در راه خدا جهاد كرد ولي نه فقط در يك جبهه بلكه در جبهه هاي بسيار،افزود: امام حسن مجتبی(ع) در جبهه مبارزه با دشمن چه به صورت لشكركشي و چه به صورت مقابله با فتنه انگيزيها و شيطنتهاي او؛ در جبهه مبارزه با اصحاب و سپاهيان خودش بدينصورت كه با روشهاي گوناگون در صدد اصلاح آنان برآمد و چه رنجي در اين راه برد و بلاخره هم توفيق نيافت، در جبهه مبارزه با نفس، بدينصورت كه عواطف خويشتن را كنترل نمود و طغيان تمايلات خود را مهار كرد و سلطه نفس را سركوب ساخت... و در رهبران بشري كسي را نميشناسيم كه توانسته باشد بر تمايلات و احساسات و اعصاب خود چندان تسلط يابد كه ايشان در موارد مختلف اين سرگذشت، تسلط يافته است.
وی در ادامه اظهار داشت: امام حسن مجتبی(ع) در جبهه مبارزه با شيعيان مخلص خود بدينصورت كه پرسشهاي عتاب آميز و جرات آلود آنان را در باره علت صلح، با خونسردي تحمل كردو با روشي كه نمايشگر فرشته خويي او و نشاندهنده روح يك امام معصوم بود با آنان روبرو شد يعني خشم خود را فرو خورد و شكيبايي ورزيد و با طبعي آرام و لهجهاي شيرين و دلپذير و گذشتي فراوان آنان را پذيرفت.عتاب هر يك را به روشنترين و صحيحترين وضع پاسخ ميگفت و هدفهاي خود را براي او تشريح ميكرد و لحن خصمانه عتاب او را از بين ميبرد و مخاطب او ناگهان خود را با حجتي قوي و هدفي بزرگ و رايي اصيل مواجه مييافت و از مشاهده موقعيت امام خود، به ياد موقعيت پيامبران ميافتاد و سخن او را همچون وحي و الهام آسماني ميپذيرفت... و مگر چنين نبود؟ .
حجت الاسلام نجفی تصریح کرد: آن حضرت از قدرت و حكومت گذشته بود، و در اين راه مبارزه ميكرد كه اسلام را باقي بدارد و زندگي مسلمانان را قرين رفاه و آسودگي سازد و مومنان را از قتل برهاند.
در پایان خاطر نشان ساخت: در حقيقت امام حسن مجتبی(ع) در حكم كسي بود كه در راه خدا از حق زندگي صرف نظر کرد و در بهاي نعيم آن جهان، جان خود را تقديم کرد.