ایران هراسی به سبک ناداوری در ریو 2016

به گزارش خبرگزاری بسیج مازندران، این را میتوان بوضوح از مافیای سیاسی زورگو که نه به نوع میدان کار دارد و نه به رقابت در مسابقات بر علیه قدرت ایران در بزرگترین آوردگاه ورزشی دنیا آنهم در رشته های صاحب نام و پر مدال دانست که چنان این مافیا بر علیه ایران دست و پا زد که در روز روشن نه تنها جلوی چشم 80 میلیون جمعیت یک ملت بلکه با زل زدن به دوربین جهانی حق ورزشکار ایرانی را از دستش گرفت و به حریف دست چندمی اش داد.


اشک های غریبانه بنا که بنای فرهنگ قهرمانی پهلوانی را با نابغه هایی همچون سوریان و رضایی در کشتی فرنگی چید ، گریه های عابدینی به اعتراف کارشناسان ورزشی دنیا به یک ستاره شمشیربازی جهان تبدیل شده ،هق هق مردانه قهرمان سنگین وزن و‌صاحب رکورد جهان بهداد سلیمی و گریه های دلسوزانه روزبهانی در میدان بوکس، همه نشان از مافیای سیاسی بوده که حق خوری از ورزشکاران ایرانی را برایشان به یک اپیدمی تبدیل کرده است.


و جهان هم که در سیطره غول رسانه های صهیونیستی و آمریکایی قرار دارد سازمان مللش با پول عنوان تروریست و حقوق بشر را عوض می کند. نهادی بین المللی سالیان سال حق یک کشور را می خورد ودانشمندان هسته ای آن توسط عوامل جاسوسی دست نشانده ترور و یک ملت به خاطر استقلال و عزت تحریم می شود، جای تعجبی ندارد که این حق خوری را طبیعی و آن را از آن ایران نداند چه رسد به ورزشکار ایرانی که برای آن حقی قائل نیست حتی اگر در میدان ورزشی و در جلوی چشم دنیا رتبه ای را کسب کند.

چرا که اگر غیر از ورزشکاران ایرانی این اجحاف و ظلم بارز دیده می شد قطعاً با واکنش و دخالت جدی روسای کشورها از انصراف از ادامه مسابقات یا مطالبه حق ورزشکار مواجه میشد.

اما مشاهده ایران هراسی حتی در بزرگترین آوردگاه ورزشی دنیا زمانی به قطع یقین رسید که ورزشکاران ایرانی در مصاحبه هایشان اختلاف و دشمنی که آن را در سطح فدراسیون ها کشیده را مسبب ناداوری و عدم‌دستیابی مدال برای کاروان عنوان کردند و آیا این واقعیت حاکی از ساختار شکننده سیاست خارجه ایران در مواجه با تبلیغات ضد ایرانی نیست که یک ورزشکار را از کسب مدال باز می دارد؟!

بارها در آموزه های اسلامی تاکید شد که حق گرفتنی است نه دادنی .پس چگونه رئیس یک فدراسیون بدون هیچ نفوذ و سیاستی نمی تواند حق ورزشکار نه فقط یک ایرانی بلکه یک ملت را در مسابقات المپیک جهانی بگیرد و اینجاست که باید گفت فرمول بستن با کداخدای زورگو و طرح کدخدا دوستی جواب میدهد؟

وقتی رئیس دولت، پیش از اعزام کاروان المپیک ایرانی می گوید شکست ایران هراسی بزرگترین دستاورد برجام بود و قهرمانان دیپلماسی زنجیرهای تحریم را گسستند و راه را برای فعالیت جامعه ایرانی باز کردند ؛ که البته این راه همچنان بسته است و تحریم ها بروی کاغذها ماند و ایران هراسی هم به قوت خودش باقی ؛ اکنون که به غرور ملی ایران با این حق خوری در صحنه جهانی خدشه وارد شده است، چه کسی باید حق ایران را در این میادین بگیرد؟

رئیس دولت که اخیرا مدعی شد نمی گذاریم اموال ملت ایران براحتی از حلقوم آمریکا فرو برود، اما براحتی مدال های طلای قهرمانان ایران به دست داوران سیاسی به یغما رفت و نه وزیر ورزش و نه رئیس فدراسیون نمی توانند و عاجز هستند که جلوی این ظلم بایستند و حق ایران را بگیرند. البته کسی هم صدایش در نمی آید که مبادا به پرقبای آقایان بنفش بر بخورد.

و اما در آخر عده ای هم که با دیدن وضع روانی بهم ریخته جامعه ورزش دوست ایرانی با این ناداوری ها به وجد آمدند ، کاملا مغرضانه با موج سواری برروی افکار عمومی دست به شایعاتی می زنند و منافقانه آن را پخش می کنند که فقط احمق ها باورشان می شود. هرچند تشت رسوایی این عده هم برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده و ناامید کردن ملت از بنیه مقاومت و ایستادگی از بام کشور بارها افتاده و صدایش گوش ملت را کر کرده است.