این روزها مرتب از زبان برخی از مسئولین می‌شنویم که می‌گویند مخالفان دولت بر طبل تخریب می کوبند.
کد خبر: ۸۷۳۶۲۷۶
|
۰۸ شهريور ۱۳۹۵ - ۲۱:۵۵

به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ این روزها مرتب از زبان برخی از مسئولین می‌شنویم که می‌گویند مخالفان دولت بر طبل تخریب می کوبند.

استاندار مرکزی از جمله این مسئولین است که تخریب و توهین در تمامی عرصه های زندگی را نکوهیده و محکوم به شکست می داند و می گوید: عدول از اخلاق و توسل به خدعه و بی اخلاقی شاید در ظاهر و کوتاه مدت پیروزی و امتیازآور باشد؛ اما به دلیل فطرت پاک بشر آنچه ماندگار می شود، عمل اخلاقی است. 

محمود واعظی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات هم در سفر یک روز خود به اراک با اشاره به اینکه برخی ها در کشور به دنبال بی اثر کردن اقدامات دولت هستند اظهارداشت: مخالفان دولت از هم اکنون مسایل انتخاباتی را بهانه تخریب قرار داده‌اند و در شرایطی که همه با هم برای رفع دغدغه ها باید تعامل داشته باشند بر طبل تخریب می کوبند.

با نگاهی با آنچه که از آن به عنوان تخریب یاد می شود بدور از هرگونه تعصب و غرض ورزی به جرات می توان گفت برخی از مطالب عنوان شده انتقاداتی است که باید دولت به جان و دل از آنها استقبال کند و به جای موضع گیری در قبال آنها با روی خوش با منتقدان برخورد کند؛ چراکه هیچ کس و هیچ چیز غیر از ذات خداوند متعال قداست ندارد و مصون از نقد و انتقاد نیست.

بدنیست بدانیم نقد و حلاجی منتقدان باعث بهبود فرآیندها می‌شود بنابراین دولت نباید برای خود حریم قدسی قائل شود زیرا همه ما انسانیم و جایز الخطا پس باید در رویاروی با انتقادات از برخورد قهری خودداری کند.

واقعیت این است که مردم و افکار عمومی بهترین داوران در مورد عملکرد هر مرجع، مسئول و مقامی هستند.

نقد در زبان فارسی به معنای جدا كردن دينار و درهم سره از ناسره و تميز دادن خوب از بد وب هين چيزي برگزيدن است. و در زبان گفتار به بهاي مال و غيره اطلاق ميشود كه هنگام خريد آناً پرداخته ميـشود و در اصـطلاح در ادب تشخيص محـاسـن و معايب سخن و نشان دادن بد و خوب اثر ادبي است. 

و از ديدگاه‌هـاي مديريتي انتقاد يـكي از شيـوه هاي كارآمد مديريتي است چراکه انتقادمشـاوره اي است كه مديران از طريق افراد تحت پوشش خود به رايگان از آن برخوردار مي‌شوند.

بنابراین براي مديران موفق و لايق شناخت ناهنجاريها و مشكلات حوزه مسئوليت خود از طريـق انتقاد همـان اندازه اي ضـروري اسـت كه پيـدا كـردن تـدابير لازم بـراي حـل آنهـا.

فرامـرز رفـيـع پـور در كـتـاب «توسـعه و تـضـاد» معتقد است: از طريق انتقاد، انـسان نقائص را مي شـناسـد و از وضـعيـت واقـعي آگـاه مـي شـود، مـردم از طريق انتقاد بغض هاي خود را خالي مي كنند آرامش نسبي مي يابد و از اين طريق از ميزان نـاامـيدي آنـان از نـظام حـكـومتي كاسته مـيشود.

گرچـه انتقاد و نظرخواستن از مخالفين در ابتدا موجـب كـندي كـار مي شود اما در عوض پـايـداري و اسـتمرار نـظام را تضـمين مي كند.

بدون شک نقد و نقدپذيري يكي از بزرگترين سرمايه سازندگي و اصلاح جامعه است که لازمه آن در درجه اول تفكيك آن با تخریب و تخطئه و رعايت مرزهاي بين اين دو مفهوم است.

بنابراین بايد هرگونه نقدي بدون دخيل كردن غرض شخصي جناحي و با ارائه راهكار توام باشد چراکه لحاظ كردن ديدگاههاي مغرضانه در نقد و مخلوط کردن آن با تخطئه و تخریب ضمن انتقال پيام خودمحوري و خودرايي به مخاطب باعث دور شدن از آثار مثبت نقد در ايجاد فضاي سالم و توسعه بخشي جامعه می شود.

در کشورهای در حال رشد و توسعه نقد دلسوزانه و جایگاه منتقد با صداقت، از اهمیت ویژه‌ای در نزد حاکمان برخوردار است چراکه عملکرد انسانها از هر جهت نسبی است و هر فردی به نسبت میزان بهرمندی ازهوش و استعداد، قدرت برنامه ریزی، اعتقاد به استفاده از نظرات کارشناسی و سایر مولفه های مورد نیاز در اداره کشور و پیشبرد امور با دیگران، هر اندازه که از فاکتورهای فوق هم در حد و اندازه های اعلی بهرمند باشد، نمی تواند مدعی اجرای برنامه‌های صد درصد مطلوب و خالی از نقص باشد چراکه انسان موجودی نسبی است و جهان بواسطه پویایی و درحال تکامل بودنش انسان را نیازمند پالایش مداوم افکار، اندیشه ها و عملکردش میکند پس لازم است صاحبان قدرت با استقبال از نقد و پذیرش جایگاه منتقد در جامعه زمینه را برای استفاده از این نعمت خدادادی برای خود فراهم کنند و ناشیانه هر نقدی را به دید تهدید نبینند و با استفاده از اهرم قدرت خود و جامعه را از آن محروم نکنند وب اعث سلب انگیزه منتقدین نشوند.

منبع: ماهنامه بامداد امروز


ارسال نظرات