به گزارش خبرگزاری
بسیج، براساس سیاست‌های وزارت صنعت،
شرکت‌های خودروسازی باید در همکاری‌های بین‌المللی خود 2 شرط اصلی
داخلی‌سازی 40 درصد و صادرات 30 درصدی را رعایت و سپس اقدام به تنظیم
قرارداد جدید کنند تا مشکلات گذشته همکاری با شرکای بین‌المللی و عدم اجرای
تعهدات از سوی آنها تکرار نشود. طبق همین شروط هم ایران‌خودرو قرارداد
جدیدی را با شریک قدیمی فرانسوی خود تنظیم کرد به نحوی که شریک فرانسوی
متعهد شد ضمن سرمایه‌گذاری مستقیم در کشور اقدام به تولید محصولات جدید با
افزایش ساخت داخل کند. با اجرای مقدمات این همکاری بنا بر اعلام مدیرعامل
شرکت مشترک ایران‌خودرو و پژو قرار شد نخستین محصول به نام 2008 با 20 درصد
ساخت داخل اسفندماه امسال تولید و در سال 96 به عمق ساخت داخل 40 درصدی
برسد. این در حالی است که براساس سیاست‌های وزارت صنعت باید در گام نخست
تولید محصول مشترک با 40 درصد عمق ساخت داخل اجرایی شود. محسن صالحینیا،
معاون وزیر صنعت در این‌باره به تسنیم گفت: در ابتدای تولید ممکن است
خودروساز با همزمانی تأمین قطعات و اطمینان از تولید روبه‌رو شده و تولید
مشترک خود را با 20 درصد ساخت داخل انجام دهد که این موضوع تخلفی از
سیاست‌های وزارت صنعت به شمار نمی‌آید. وی با بیان اینکه ظرف ٦ ماه آینده
به برنامه‌های خود درباره افزایش ساخت داخل تولیدات مشترک دست پیدا خواهیم
کرد، افزود: اگر همین تولیدات مشترک با 20 درصد هم شروع نمی‌شد عده‌ای گله
می‌کردند که با وجود تنظیم قرارداد هنوز خبری از اجرای آن نیست. معاون
صنایع وزارت صنعت در پاسخ به این پرسش که آیا خودروسازان در میزان ساخت
داخل محصولات مشترک توافق جدیدی با وزارت صنعت برای آغاز تولید 20 درصد
داشته‌اند یا خیر، افزود: نه! توافق جدیدی نداشته‌ایم و خودروسازان براساس
همان سیاست‌های کلی که وزارت صنعت به آنها ابلاغ کرده تولیدات مشترک را
انجام می‌دهند. علاوه بر اظهارات صالحینیا، امیرحسین قناتی، مدیرکل صنایع
خودرو و نیرومحرکه وزارت صنعت هم گفته در زمان شروع همکاری‌های بین‌المللی،
قطعه‌سازان آمادگی داخلی‌سازی 40 درصدی خودروهای تولید مشترک را نداشتند،
بنابراین خودروسازان مجوز گرفتند و کار را با 20 درصد ساخت داخل شروع
کردند. با توجه به صحبت‌های وی هنوز قطعه‌سازان کشور آمادگی لازم برای
تولید قطعات محصولات جدید پژو را ندارند و ناچاراً برای از دست ندادن زمان،
تولید محصولات مشترک با 20 درصد ساخت داخل انجام می‌شود. در حال حاضر هم
تعداد قطعه‌سازان داخلی که مورد تایید شرکت پژو هستند محدود بوده و همین
موضوع باعث می‌شود روند افزایش ساخت داخل قطعات محصولات جدید پژو در ایران
با کندی همراه شود. حال پرسش اینجاست؛ آیا قطعه‌سازان با توجه به مشکلات
متعدد خود در کمبود نقدینگی و ماشین‌آلات کهنه به مرور می‌توانند قطعات
محصولات مشترک را تولید و عمق ساخت داخل را افزایش دهند یا خیر؟ آیا هدف
ساخت داخل 40 تا 80 درصدی با توجه به وضعیت فعلی قطعه‌سازان کشور اجرایی
خواهد شد یا باز تأمین‌کننده‌های خارجی حضور پررنگی در بازار محصولات جدید
خواهند داشت؟
در همین حال محمدباقر رجال، رئیس هیأت‌مدیره انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرو به ایلنا گفت: در حالی که وزارت صنعت اعلام کرده حداقل 20 درصد قطعات مصرفی در این خودروها باید تولید داخل باشد اما این آقایان هر روز با دادن وعده و امروز و فردا کردن برای خود زمان می‌خرند. رجال درباره استفاده خودروسازان خارجی از قطعات ایرانی گفت: این خودروسازها که عمدتاً چینی هستند برای گرفتن امتیازات خاص مانند تسهیلات اعلام می‌کنند از قطعات تولید داخلی استفاده می‌کنند اما در واقع همه آنها CKD و وارداتی است. وی ادامه داد: در حالی که وزارت صنعت اعلام کرده حداقل 20 درصد قطعات مصرفی در این خودروها باید تولید داخل باشد اما این شرکت‌ها هر روز با دادن وعده و امروز و فردا کردن برای خود زمان می‌خرند و سود سرشاری را نصیب خود می‌کنند. در واقع چیزی از تولیدات قطعه‌سازان ایرانی و آنچه وزارت صنعت بخشنامه کرده، وارد چرخه تولید خودرو نمی‌شود. وی درباره پیگیری انجمن برای حل این مشکل گفت: متاسفانه عده‌ای در این انجمن نفوذ کرده‌اند و شیطنت‌هایی به نفع خودروسازان چینی می‌کنند به طوری که زمینه را برای توفیق بیشتر آنها آماده می‌کنند. ما امیدواریم با برنامه‌هایی که در این‌باره در نظر گرفته‌ایم زودتر این مسائل حل شود و ما فارغ از این قبیل مشکلات داخلی بتوانیم حقوق قطعه‌سازان ایرانی را پیگیری کنیم. رجال تصریح کرد: قطعات تولید شده داخل از لحاظ کیفیت قابل مقایسه با اجناس چینی نیست و من همواره این سوال را پیش خودم مطرح می‌کنم که این آقایان با چه وجدانی قطعه بی‌کیفیت چینی را وارد کشور می‌کنند و باعث بیکاری جوانان ایرانی می‌شوند. ما اگر می‌خواهیم صنعت خودرو و قطعه‌سازی کشور پیشرفت کند باید به تولید داخل بها دهیم و به قطعه‌سازان کمک کنیم.
