مشارکت دانشجویان در اردوهای جهادی منجر به خودسازی آنان می‌شود
به گزارش سرویس بسیج جامعه پزشکی خبرگزاری بسیج، مریم شریف زاده، دانشجوی مامایی در دانشگاه علوم پزشکی لرستان است که علاوه بر تحصیل در حوزه و دانشگاه به منظور خدمت رسانی به مناطق محروم در اجرای اردوهای جهادی نیز همکاری دارد. با وی به گفت‌وگو نشستیم تا راجع به حضور خود در این اردوهای جهادی برای ما بگوید.
سوال: سال چندم دانشگاه هستید و چند دوره در اردوهای جهادی مشارکت داشتید؟
من سال چهارم دانشگاه در رشته مامایی هستم و تقریبا شش دوره در اردوهای جهادی شرکت داشته‌ام.
برای رسیدن به هدف اگر سختی نکشیم، نتیجه حاصل نمی‌شود
حوزه تقریبا برای من نیمه حضوری است، من به شکل کامل به حوزه نمی‌روم و فقط درس‌ها را موقع امتحان می‌خوانم؛ وقتی فرد می‌خواهد که به هدفی برسد باید خود را به سختی بدهد و اگر سختی نکشد، نتیجه حاصل نمی‌شود؛ چرا که طبق آیه قرآن پس از هر سختی آسانی است و امیدوارم آسانی به زودی محقق شود البته پیگیر این موضوع هستم که در مقطع کارشناسی ارشد نیز ادامه تحصیل دهم.
سوال: راجع به نحوه حضورتان در اردوهای جهادی برای ما بگویید.
حدود یکسال و نیم است که در اردوهای جهادی در سطح استان لرستان شرکت می‌کنم و با توجه به فرمایش مقاوم معظم رهبری که فرمودند: «به مناطق محروم سر بزنید، سرکشی کنید و از مشکلات آنها باخبر شوید» پس به دنبال این هستیم تا درباره مشکلات مردم در این مناطق پیگیری شود و به نتیجه برسد.
حضور در اردوهای جهادی باعث می‌شود که شکرگذار خدا باشیم
زندگی در مناطق شهری با مناطق روستایی و محروم بسیار متفاوت است. وقتی به آن مناطق می‌رفتیم و وضعیت زندگی، سادگی و قانع بودن مردم آن خطه را می‌دیدیم به طبع بر زندگی خودمان نیز تاثیر می‌گذاشت؛ معمولا سختگیری‌هایی به زندگی خود می‌دهیم که زندگی‌مان باید شرایط ویژه‌ای داشته باشد اما با حضور در این اردوهای جهادی این مسائل را کنار گذاشتیم و دیگر پیگیر این مسائل نیستیم؛ در واقع ساده زیستی و قانع بودن این مردم بر زندگی ما بسیار تاثیرگذار است، از سوی دیگر نیز حضور در این اردوها باعث می‌شود به واسطه شرایط و موقعیتهای زندگی که داریم، شکرگذار خدا باشیم.
سوال: به عنوان فردی که تحصیلات دانشگاهی دارید و در حال درس خواندن در رشته مامایی هستید، چگونه به دروس حوزوی علاقمند شدید؟
طبق آیه قرآن هدف اصلی که خدا ما را برای آن خلق کرده است عبادت خدا، خداشناسی و خودشناسی است. پیش از اینکه بخواهم برای ورود به دانشگاه تصمیم بگیرم، نیت این را داشتم که در حوزه درس بخوانم به این دلیل که علم اصلی که انسان را در زندگی به سعارت می‌رساند، علم خداشناسی و مسائل اعتقادی است؛ در کنار این موضوع برای زندگی در جامعه لازم است که انسان دروس و علوم دانشگاهی را نیز بخواند و به دلیل علاقه‌ای که به گرایشهای رشته پزشکی داشتم به سمت رشته مامایی گرایش پیدا کردم.
سوال: چگونه از این دو حوزه در اردوهای جهادی و مناطق محروم استفاده کردید؟
دلیل حضور در مناطق محروم علاوه بر خدمت به مردم، خودسازی دانشجویان است؛ بسیار تاثیر دارد به این دلیل که بنده مسئول اردوی جهادی هستم و در بحث خودسازی میان دانشجویان از دروس حوزه استفاده می‌کنم زیرا فعالیت ما صرفا خدمت به مردم روستا نیست و خودسازی خودمان را نیز در برنامه داریم و اگر فقط نتیجه ما از مشارکت در اردوهای جهادی شکرگذاری باشد برای نعمت‌هایی که داریم، همان هم کفایت می‌کند.
بر روی مبحث خودسازی برای دانشجوبان بسیار کار می‌کنیم و این موضوع فقط برای من که دروس حوزوی می‌خوانم نیست بلکه بقیه دانشجویان نیز که در کارهای فرهنگی همکاری می‌کنند، همین هدف را دارند.
برای ما مهم است که دانشجو تک بعدی نباشد
مردم روستا وقتی ببینند کسانی که دانشگاه رفته‌اند و روستاییان را با مسائلی مانند احکام را آشنا می‌کنند و به آنان کمک می‌کنند، بر روی آنان بسیار تاثیر دارد.این موضوع بسیار مهم است که فرد صرفا یک بعدی نباشد و اگر دانشگاه درس می‌خواند به مسائل دیگر نیز بپردازد و در تمام جهات زندگی رشد کند.
سوال: راجع به انواع خدماتی که در مناطق محروم در حوزه مامایی و امور فرهنگی انجام می دهید برای ما بگویید.
کارهای ما صرفا خدمات مامایی نیست، از همه رشته‌های دانشگاهی علوم پزشکی نیرو اعزام می‌شود و به طبع در هر رشته دانشجویان خدمات بهداشتی درمانی به مردم ارائه می‌دهند و اگر لازم باشد پزشک متخصص و عمومی همراه خود می‌بریم تا خدماتی مانند غربالگری بیماران، کنترل فشارخون و قند خون بیماران را انجام دهیم.
البته ارائه انواع خدمات به منطقه‌ای که در آن حضور داریم، بستگی دارد. اخیرا ما به منطقه‌ای رفتیم که بیماری تب مالت در آنجا شایع بود، پس ما آموزش و پیشگیری در حوزه این بیماری را به مردم ارائه دادیم همچنین درباره بهداشت زنان، بهداشت دهان و دندان، کودکان و محیط آموزشهایی را ارائه می‌دهیم. اگر لازم باشد داروی رایگان نیز در اختیار بیماران قرار می‌دهیم همچنین اقلام بهداشتی مانند خمیردندان، مسواک، شامپو و صابون در اختیار آنان قرار می‌گیرد.
در کنار این موضوع امور فرهنگی و احکام نیز مطرح می‌شود. متاسفانه در بسیاری از مناطق مردم به دلیل کم سوادی و دور از دسترس بودن احکام را فقط در حد نماز خواندن می‌دانند حتی نماز خواندن را نیز کامل بلد نیستند که ما به آنها احکام را می‌آموزیم.
سوال: آیا مردم این مناطق از عملکرد شما به شکل فردی و گروهی تاثیر گرفته‌اند و شاهد ارتقاء سطح کیفیت زندگی مردم از نظر اخلاق، معنویت و سلامت بوده‌اید؟
بله، خدماتی که ارائه داده می‌شود بسیار تاثیر می‌گذارد اما اگر اردوهای جهادی فقط به یکی دو دوره ختم شود تاثیر کمتری خواهد داشت. وقتی در میان آموزشهایی که به مردم داده می‌شود فاصله بیفتد و آموزشها تکرار نشود، به دلیل نداشتن سواد و عدم ارتباط با مناطق شهری و وسایل ارتباطی مردم مناطق محروم آنچه را آموخته‌اند، فراموش می‌کنند و طبعا موضوعات آموزش داده شده نادیده گرفته می‌شود.
سالی فقط دوبار حضور در مناطق محروم دردی از مردم درمان نمی‌کند
کاری که ما انجام می‌دهیم فقط شناسایی است و مسئولان باید به فکر راه حل و درمان مشکلات باشند. حداقل اینکه طلبه به مناطق محروم بفرستند و در این باره به محرم، صفرو ماه رمضان بسنده نکنند. باید مشکلاتشان پیگیری و حل شود.اینکه سالی یک یا دوبار به مناطق محروم برویم و مشکلات را شناسایی کنیم، دردی از آنها را درمان نمی‌کند.
حضور دانشجویان مرفه پزشکی برای خدمت رسانی به مردم در مناطق محروم
دانشجویان علوم پزشکی در زندگی به دلیل شرایط درس خواندن و خانواده، معمولا در رفاه کامل قرار دارند تا به درسشان رسیدگی کنند اما وقتی شاهد این دانشجویان با رفاه مطلق در مناطق محروم هستیم که پیگیری بسیاری نیز می‌کنند و اینکه دلسوزانه در حال رفع مشکلات مردم هستند به شکلی که با ناراحتی و مشکلات مردم ناراحت می‌شوند، این موضوع بسیار جالب و تاثیرگذار است. این دانشجویان بدون خستگی کار می‌کنند. در بسیاری از شرایط بنده به عنوان مسئول گروه خسته شده‌ام و نتوانسته‌ام درست کار کنم اما این دانشجویان خودشان پیگیر بوده‌اند.
و در پایان؛
گزارشی که ما ارائه می‌دهیم بسیار تاثیرگذار است.اگر گزارش کامل و جامعی باشد و ارائه کمبود در گزارش ما مورد قبول مسئولان قرار گیرد بسیار مفید خواهد بود؛ باید مسئولان دانشگاه ما را همراهی کنند و اگر برای پیگیری به اداره خاصی رفتیم ما را بپذیرند و سخنان ما را قبول کنند.
