به گزارش خبرگزاری بسیج از فلاورجان،مسئول نمایندگی ولی فقیه درسپاه فلاورجان درجمع پایوران ونیروهای وظیفه همچنین پایوران گردان امام حسین (ع) مطالبی درباره آیات جهادی بیان نمود.
حجت الاسلام علی رئیسیان با اشاره به سخنان امام خامنه ای گفت:کار علماء کار انبیاء است. «انّ العلماء ورثة الأنبیاء» انبیاء کارشان مسئلهگوئی فقط نبود. اگر انبیاء فقط به این اکتفا میکردند که حلال و حرامی را برای مردم بیان کنند، این که مشکلی وجود نداشت؛ کسی با اینها در نمیافتاد. در این آیات شریفهای که این قاری محترم با صوت خوش و با تجوید خوب در اینجا تلاوت کردند: «الّذین یبلّغون رسالات اللَّه و یخشونه و لا یخشون احدا الّا اللَّه»،این چه تبلیغی است که خشیت از مردم دراو مندرج است که انسان باید از مردم نترسد در حال این تبلیغ. اگر فقط بیان چند حکم شرعی بود که ترس موردی نداشت که خدای متعال تمجیدکند که از مردم نمیترسند؛ ازغیرخدانمیترسند.
وی درادامه افزود: وظیفهی اصلی همهی انبیا و ائمّه و اولیا این بوده است که مردم را به همین وظایف [وظایف یک معتقد به جهان بینی اسلامی] آشنا کنند؛ چه در دورانی که میتوانستند قدرت را کسب کنند،بگویند بروید مجاهدت کنید و قدرت را به دست آورید و اینگونه اداره کنید،چه آن وقتی که نمیشد قدرت را به دست بیاورند.
رئیسیان درادامه گفت:قرآن میخواهد بگوید، تعجّبی ندارد که شما شکست خوردید و در جبههی جنگ، برایتان مشکلی پیش آمد. از این قبیل مسائل پیش میآید و قبلاً هم پیش آمده است.
رئیسیان درادامه اضافه کرد:عدالتی که ما در انتظار آن هستیم با موعظه و نصیحت به دست نمیآید؛ یعنی مهدی موعودِ ملتها نمیآید ستمگران عالم را نصیحت کند که ظلم و زیادهطلبی و سلطهگری و استثمار نکنند. با زبان نصیحت، عدالت در هیچ نقطهی عالم مستقر نمیشود. استقرار عدالت، چه در سطح جهانی - آن طور که آن وارث انبیا انجام خواهد داد - و چه در همهی بخشهای دنیا، احتیاج به این دارد که مردمان عادل و انسانهای صالح و عدالتطلب، قدرت را در دست داشته باشند و با زبان قدرت با زورگویان حرف بزنند.
وی دپایان خاطرنشان کرد:با کسانی که سرمست قدرت ظالمانه هستند، نمیشود با زبان نصیحت حرف زد؛ با آنها باید با زبان اقتدار صحبت کرد. آغاز دعوت پیغمبران الهی با زبان نصیحت است؛ اما بعد از آنکه توانستند طرفداران خود را گرد آورند و تجهیز کنند، آنگاه با دشمنان توحید و دشمنان بشریت، با زبان قدرت حرف میزدند.بشر در طول تاریخ، بیشترین خطا و گنهکاری و بیتقوایی خود را در عرصهی حکومتداری نشان داده است. گناهانی که از سوی حاکمان و زمامداران و مسلّطانِ بر سرنوشت مردم سرزده است، با گناهان بسیار بزرگِ افراد معمولی و عادّی قابل مقایسه نیست. در این عرصه، بشر کمتر از خرد و اخلاق و حکمت بهره برده است. در این عرصه، منطق خیلی کمتر از عرصههای دیگر زندگی بشری حاکم بوده است. کسانی که خسارتاین بیخردی و بیمنطقی و فساد و گناهآلودگی را پرداختهاند، آحاد افراد بشر - گاهی مردم یک جامعه و گاهی مردم جوامع متعدّدبودند.