بهگزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ استان مرکزی یکی از چهار قطب صنعت کشور، این روزها رمقی برای صنایع آن نمانده است.
صنایع مادر تخصصی که با هدف تقویت بنیه صنایع کوچک و زیردستی کشور در این استان راه اندازی شد در حالی اوج تکامل خود را پشت سر میگذارند که با مشکلات شدیدی دست و پنجه نرم میکنند.
صنایعی که دیگر ماهیت خود را از دست دادهاند؛ و تنها رفع مشکلات صنایع این استان نیازمند تلاشی جهادگونه است.
اگرچه دیگر شنیدن بسته شدن قفل صنایع در کشور یکی پس از دیگری باعث شده که قبح مسئله از بین برود و برای آنانی که دست کم کارگر یا کارمند این صنایع نیستند اهمیت نداشته باشد؛ اما با شنیدن خاموش شدن یک صنعت به وضوح می توان دل نگرانیهای کارگران را در صنعت دیگر دید که منتظر هستند تا قطار کارگاه آنان نیز از ریل خارج شود.
جوانان غیور این سرزمین به مدد سالها تلاش در دوران انقلاب، دوران دفاع مقدس که در طراحی و ساخت از جمله پالایشگاه، پل، ماشینسازی، کارخانه سیمان، نیروگاه برق، واگن و کمباینسازی خودکفا شده و دارای جایگاه بودند در این سالهای اخیر یکی پس از دیگری توان تولید خود را از دست دادهاند و امروز آنچه مهمتر از نام این صنایع است موضوع راکد ماندن ظرفیت تولید این واحدهای صنعتی است.
در ماههای اخیر چندین بار به عدم اجرای صحیح اصل 44 اشاره شده است؛ واگذاری صنایع به بخش خصوصی بخش ناکارآمد که تبعات منفی آن از جمله کاهش تولید و اعتراضهای کارگری دامن استان را گرفت تنها یک سوی قضایا است.
اما دادن پیمانها و تولید پروژهها به تولیدکنندگان و پیمانکاران خارجی یکی دیگر از عواملی بود که باعث شد صنایع با چالشی جدیتر مواجه شوند، نمونه بارز آن هم اتکاء به توان خارج، واردات انواع واگن دست دوم و دادن سپردن تولید واگن به خارجی ها بود که تا مدتها واگن پارس اراک را که از صنایع مادر، 40 ساله و نمونه در خاورمیانه است با مشکلات جدی رو به رو کرد.
اواسط بهمن ماه سال گذشته رسانهای روسی از تحویل 5 هزار واگن باری تولید شرکت "اورال واگن زاوود" به ایران خبر داد؛ خبری که با رسانهای شدن آن واکنش ها نسبت به موضوع آغاز شد که از سوی مسئولین این خبر مرتب تکذیب و از سوی مسئول دیگری تائید میشد و این سوال را در اذهان نشاند که با داشتن چهار تولید کننده داخلی چرا باید از روسیه واردات داشته باشیم.
در نهایت درب باغ سبز دولت به روی شرکت واگن پارس گشوده شد و سه روز گذشته قرارداد ساخت 33 واگن مسافری از سوی شرکت رجا با این واحد صنعتی استان امضاء شد.
حمایت از تولید داخل یکی از مؤلفههای اقتصادمقاومتی است؛ اقتصادی که مورد تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی است و به اذعان تمامی کارشناسان حوزه اقتصاد تنها راه برون رفت کشور از مشکلاتی است که با آن مواجه است.
صنایع بزرگ استان گویا یک به یک از گردونه تولید در حال خارج شدن هستند و اینک نوبت شرکت هپکو رسیده است.
این شرکت تولید کننده انواع ماشین آلات راهسازی نظیر لودر و گریدر، بیل، انواع غلتک و... تا جایی که تا سال 92 تولید 85 درصد غلتک کشور در اختیار این شرکت بود.
شرکت هپکو یک سرمایه منحصر به فرد در کشور و کمنظیر در آسیا است که از زیرساختهای مناسب و بسیار خوبی برای تولید انواع ماشینآلات راهسازی برخوردار بوده و از توان مهندسی و طراحی بسیار بالایی نیز برخوردار است.
این شرکت سابقه طولانی همکاری با شرکتهای Libherr، Volvo, Komatsu, Newholland به عنوان برندهای جهانی در کارنامه خود دارد؛ اما این روزها دیگر توان ایستادن برایش نمانده است.
اکنون سه هفته است که کارگران این واحد صنعتی در اعتصاب به سر میبرند و چندین بار تاکنون با تجمع در مقابل استانداری مرکزی اعتراض خود را نسبت به وضعیت موجود به گوش مسئولان رساندهاند ولی وعدههایی که تا به امروز از مسئولین دریافت کردهاند هیچ یک عملی نشده است.
سال گذشته این کارگران بیش از شش ماه حقوق و مزایای خود را دریافت نکردند و درست در آستانه سال نو (11 اسفندماه) مقابل استانداری تجمع داشتند ولی گویا گوشی برای شنیدن مشکلات آنان وجود نداشت.
وعدههای محقق نشده دولت در دوران پسابرجام برای صنعت
کارگران هپکو بار دیگر شنبه ۱۵ اسفندماه 94 دست از کار برداشته و با حضور در محوطه شرکت بار دیگر اعتراض خود را به گوش مسئولان رسانند؛ پس از این تجمع بخشی از معوقات کارگران پرداخت شد اما همچنان تاخیر در پرداخت کامل حقوق کارگران و عیدی آنها با توجه به شرایط تورم و اقتصاد جامعه مشکلات معیشتی کارگران را حل نکرده باقی گذاشت و سبب تجمع آنها از صبح ۲۲ اسفند در شرکت و سپس راهپیمایی آنها به سمت مرکز شهر شد.
وعدههایی که برای شکوفا شدن این صنعت در سال جدید داده شده بود در حالی محقق نشده باقی مانده است که 8 ماه از سال میگذرد و گویا دوران پسابرجام نیز گرهای از مشکلات صنایع استان حل نکرده که هیچ این گره را کورتر ساخته است.
در 22 اسفندماه سومین اعتراض کارگران هم به اتمام رسید ولی باز هم مشکلشان رفع نشد؛ خردادماه بود که خبری در رسانههای مبنی بر واردات لودر و خودروی دست دوم از آمریکا منتشر شد، مدتی بعد باز هم شاهد انتشار خبری دیگر مبنی بر واردات "لودر اسکید استیر" از کره جنوبی بودیم.
واردات دولت تدبیر کمر صنعت را شکست
سکوت دولت در مقابل اعتراضات کارگران بسیار پر معنا بود و حاصلی جز واردات و خالی کردن پشت صنعت استان نداشت؛ در حالی که دولت پس از گذشت نه ماه وعده حضور در استان مرکزی، کارگان این شرکت انتظار داشتند تا رئیس جمهور در این شرکت حضور پیدا کند و پاسخ گوی سوالاتی باشد که ذهن آنان را در این مدت مشغول ساخته بود اینکه چرا برای دریافت دستمزد و مزایا خود باید ماهها در صف باشند، اینکه چرا با وجود توان داخلی بر تولید لودر باید شاهد واردات باشیم.
اما رئیس جمهور در این سفر گویا مشغله بیشتری داشت و زمانی برای شنیدن مشکلات کارگان و دیگر صنایع استان نداشت.
دو روز پس از سفر رئیس جمهور به استان مرکزی شاهد حضور رئیس بسیج مستضعفین در استان بودیم؛ درخواست کارگران برای دیدار اجابت شد و در همان ساعات نخست با حضور در کارخانه از نزدیک در جریان وضعیت این شرکت قرار گرفت.
شرکتی که تمامی سالنهای تولیدش به جای اینکه صدای دستگاهها و ماشین آلات باشد در سکوت محض به سر میبرد و کارگران بی هدف در محوطه و سالنهای تولید شرکت در حال حرکت بودند.
پولی که باید برای رفاه خانواده باشد باعث جدال شده است
یکی از کارگران لحظهای که سردار نقدی وارد سالن شد خود را به وی رساند و دغدغههایش را اینگونه بر زبان جاری ساخت: ااین کارخانه را ببین به چه روزی افتاده است، به عنوان یک فرد توانمند و نظامی دنبال این چرایی باشید؟
کارخانهای که قرار بود در آینده نه چندان دور از نظر توانمندی به نقطه ای برسد که هواپیما تولید کند امروز به روزی افتاده است که کارگانش در کف کارخانه خاک میخورند؛ کار نیست، پول نیست تنها بدبختی برای ما و خانوادههایمان دارد.
کارگری دیگر در همان لحظه گفت: سه سال است که زندگی ما روی هوا مانده است، هزینه این را هم نداریم که یک نسخه دکتر برویم، چند وقت یک بار مبلغ یک میلیون به حساب ما واریز میکنند آن وقت باید با زن و بچه جدال کنیم که این مبلغ ناچیز کجا خرج شود؟
سوالی که شاید هیچ کس در آن جمع برایش جوابی نداشت و حتی نمیشد با آن کارگران همدردی کرد چرا که کمتر کسی بین ما بود که چندین ماه حقوق و مزایایش پرداخت نشده باشد.
اینجا حقوق کارگر زیر پا گذاشته میشود
او با سینهای پر درد رو به سردار نقدی گفت: سردار شما بگو چگونه با این پول زندگی کنیم؟ این برایمان درد است، با وجود اینکه 14 سال در این شرکت کار می کنم ولی هنوز قراردادی هستم! دردمان را به چه کسی بگوئیم؟ چرا رئیس جمهور در سفر به استان به این شرکت نیامد تا از نزدیک شاهد باشد که شرکت در حال نابودی است؟
این کارگر شرکت هپکو گفت: متاسفانه الان در این شرکت آهن آلات درست میکنیم و از هدفی که شرکت داشت فاصله گرفته است؛ مگر ما مسلمان نیستیم؟ پس چرا به کارگر ظلم میشود کجای دین ما این پسندیده است؟
در سه سال گذشته بر اساس آمار هزار و ۳۰۰ دستگاه انواع ماشین آلات مورد نیاز در کشور به صورت رسمی وارد کشور شده است در حالیکه سهم شرکت هپکو در تامین نیاز کشور به دلیل عدم ارائه سفارش و خرید بسیار ناچیز بوده است.
تذکر به وزیر اقتصاد درخصوص وضعیت شرکت هپکو
علی اکبر کریمی نماینده مردم اراک کمیجان و خنداب و عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی در خصوص وضعیت شرکت هپکو در گفتگو با خبرنگار بسیج استان مرکزی؛ با اشاره به وضعیت ناسامان امروز شرکت هپکو گفت: سهام دولت در شرکت هپکو در سال ۸۵ به بخش خصوصی واگذار شده است و خریدار سهام طی این مدت موفق به پرداخت وجه سهام به دولت و سازمان خصوصی سازی نشده و به عبارتی این معامله محقق نشده است.
وی افزود: در سال های گذشته پیگیریها برای تعیین تکلیف سهام شرکت و وضعیت مدیریت شرکت به جایی نرسیده و این شرکت همچنان در بلا تکلیفی به سر میبرد؛ با توجه به شرایط بلاتکلیفی که بر این شرکت در دو سال گذشته حاکم شده ضربه شدیدی به کارگران وارد آمده و کارگران با حقوقهای معوقعه چندین ماهه و مشکل بیمه درمانی مواجه هستند.
کریمی تصریح کرد: در خصوص مشکلات شرکت هپکو اراک تذکری را به وزیر اقتصاد و دارایی داده ام که هر چه زودتر وضعیت سهام دولت در این شرکت را تعیین تکلیف کند و امیدواریم هر چه زودتر این شرکت از بلاتکلیفی خارج و معوقات پرداخت شود و کارگران با آینده شغلی معلوم به کار خود ادامه دهند.
اعتراضات دنبالهدار کارگران هپکو
11 آبانماه مجدد کارگران این شرکت دست به اعتراض زدند؛ اعتراضی که در آرامش برگزار شد و کارگران با حضور در مرکز شهر مسیر ررا تا مکان استانداری مرکزی پیمودند؛ 15 آبان نیز مجدد کارگران دست به اعتصاب زدند تا جایی که گویا این بار مسئولان استانی تصمیم گرفتند تا 16 آبانماه جلسهای را برای رسیدگی به مشکلات این صنعت تشکیل دهند.
امیدواریم که این جلسه نتایج درخور توجهی برای کارگران داشته باشد و نتیجه حاصله از آن به دیگر وعدههای بی عمل پیوند نخورد.