از سویی دیگر حوادث رانندگی باعث تلخ شدن زندگی خیلی از افراد جامعه می‌شود که عزیزان خود را در سوانح از دست داده‌اند یا بر اثر آن دچار معلولیت و از کارافتادگی شده‌اند که گاهی مرگ از آن راحت‌تر است.
به گفته باقر لاریجانی معاون آموزشی وزارت بهداشت وضعیت مرگ و میر مردم در ایران به دلیل حوادث و سوانح ترافیکی از متوسط جهانی و منطقه بیشتر است و افراد جوان بیشتر جان خود را از دست می‌دهند که عمده‌ترین قربانیان هم سرنشینان خودروهای سبک، عابرین پیاده، راکبان موتور سیکلت و رانندگان هستند.
دبیر کمیته کشوری پیشگیری و کنترل بیماری های غیرواگیر از سرعت زیاد، عدم استفاده از کمربند ایمنی و وسایل ایمنی به عنوان عوامل خطر آفرین در بروز حوادث و سوانح یاد کرده و می‌گوید: علیرغم اجباری شدن قانون بستن کمربند در ایران که کمک زیادی به کاهش آمار جان باختگان این حوادث کرد اما فقط 10 درصد از سرنشینان عقب خودرو اقدام به بستن کمربند می‌کنند و به همین دلیل بیشترین آمار مرگ و میر مربوط به سرنشینان عقب خودرو است.
همچنین سوانح رانندگی بیشترین عمر مفید را از جامعه ما می‌گیرد به این دلیل که تصادفات معمولاً در میان افراد 20 تا 45 سال رخ می‌دهد و اکثر افراد در جاده‌ها در این گروه سنی هستند.
محمد رئیس‌زاده، عضو شورای راهبردی ترومای کشور در این مورد می‌گوید: وقتی فرد 20 سال در جاده بر اثر تروما یا سوانح رانندگی از دست می‌رود، اگر سن امید به زندگی را 72 سال در نظر بگیریم، یعنی نزدیک به 52 سال عمر وی از بین رفته است، در حالی که در بیماری‌های قلبی، عروقی و سرطان‌ها عمدتا سنین بالا درگیر هستند.
عضو شورای راهبردی ترومای کشور بیان داشت: در طول 8 سال دفاع مقدس سالانه نزدیک به 19 هزار و 500 نفر شهید در خطوط درگیری داشتیم در حالی که میانگین تلفات جاده‌ای ما در میان سال‌های 80 تا 93 به میزان 22 هزار و 500 نفر بوده است.
به گفته رئیس‌زاده، در طول 14 سال، 315 هزار نفر تلفات جاده‌ای داشته‌ایم در حالی که در طول جنگ تحمیلی شهدای مستقیم ما در صحنه نبرد 155هزار نفر بوده، یا در زلزله بم در مجموع نزدیک به 30 هزار نفر کشته وجود داشته است و در واقع می‌شود اینگونه تعبیر کرد که ما هر ساله در کشور یک زلزله بم داریم.
سالانه ۱۲ هزار میلیارد تومان ضرر اقتصادی ناشی از حوادث جاده‌ای در کشور است
بنابه گفته این مقام مسئول سالانه نزدیک به 12 هزار میلیارد تومان ضرر اقتصادی ناشی از حوادث جاده‌ای در کشور وجود دارد که البته کاهش قابل توجهی در این مورد بوده و از سال 80 آمار مرگ و میر تا حدود 11 هزار نفر در سال کاهش داشته است.
با توجه به اینکه در سوانح رانندگی عامل انسان نیز دخیل است رانندگی با
هوشیاری کامل نقش بسزائی در کاهش تصادف خواهد داشت و به گفته عضو شورای
راهبردی ترومای کشور در تصادفات جاده‌ای 70 درصد خطای انسانی ذکر می‌شود که
اگر ما بتوانیم بر روی این مقوله کار کنیم بسیار مفید خواهد بود؛ موضوعاتی
مانند فرهنگ عمومی، استفاده از کلاه و کمربند ایمنی بسیار مهم است همچنین
آموزش به مردم در عبور از خیابان‌ها به ویژه در شبها و اوایل صبح مؤثر
خواهد بود.
از طرفی ممکن است برخی از رانندگان اعتیاد داشته باشند و یا الکل مصرف کنند
بنابراین باید در جهت توانمند سازی رانندگان به ویژه رانندگان وسایط نقلیه
سنگین و عمومی، لازم است برنامه‌های مؤثری از سوی نهادهای ذیربط تدوین و
اجرا شود.
با توجه به اینکه هر ساله در تصادفات رانندگی هزاران تن جان خود را از دست می‌دهند هر سال پلیس از کاهش تلفات ناشی از حوادث رانندگی خبر می‌دهد اما فرمول محاسبه پلیس به چه نحوه است؟
در سال 84 تعداد 4 میلیون و 127 هزار و 764 وسیله نقلیه در کشور موجود بود که این عدد تاکنون به بیش از 26 میلیون وسیله نقلیه رسیده است و هر روز بر تعداد آن افزوده می‌شود، به گفته آخوندی وزیر راه و شهر سازی در۱۴ فروردين ۱۳۹۵، تا 20 سال آینده تعداد خودرو ها به 50 میلیون برسد.
معمولا با افزایش تعداد خودروها تصادفات بیشترمی‌شود اما در کشورمان بنابه گفته‌های روسای پلیس راهور فعلی و قبلی هر سال ضرب آهنگ کاهش تلفات جاده‌ای ناشی از حوادث رانندگی به گوش می‌رسد، ضرب آهنگی که اگر قرار به کاهش بود اکنون باید بر جمعیت کشور هم افزوده می‌شد.
بر اساس این گزارش، از سال 84 تا 93 طی 10 سال تمام، در تصادفات جاده‌ای 219 هزار و 172 تن کشته شدند که این عدد، آمار بالایی به شمار می‌رود، چرا که تعداد کشته شدگان در 8 سال جنگ تحمیلی با تعداد کشته‌های ده ساله تصادفات جاده‌ای تقریبا برابری می‌کند.
به گفته غدير مهدوي سرپرست پژوهشکده بيمه مرکزي ايران طبق آمار، ايران در ميان ۱۹۰ کشور دنيا، از نظر تصادفات رانندگي رتبه ۱۸۹ را به خود اختصاص داده است و تنها کشور سيرالئون بوده است که وضعيت نامناسب‌تري از ايران داشته است.
مي‌توان با تدوين و اجراي يک برنامه مدون تصادفات را به يک سوم رساند
تصادف و سوانح رانندگی زيان‌هاي غيرقابل جبراني بر اقتصاد کشور وارد مي‌شود، تعداد تلفات جاده‌اي کشور در سال با تلفات يک جنگ تمام عيار برابري مي‌کند و بر اساس برآوردهاي علمي پروفسور آيتي، رقم خسارت هاي مستقيم و غير مستقيم آن از ۷ درصد توليد ناخالص ملي کشور افزون‌تر است، اين در حالي است که مي‌توان با تدوين و اجراي يک برنامه ۴ تا ۵ساله اين تصادفات را به نصف و حتي يک سوم ميزان فعلي رساند.
همچنین برنامه‌های مدون برای کاهش آمار تصادف رانندگی در کشورهايي همچون ژاپن، آلمان و کشورهاي اتحاديه اروپا در سال‌هاي پيش اجرا شده است، در حالی که در اين کشورها تعداد تلفات در تصادفات از ميزان جهاني پايين‌تر بود اما باز هم آن‌ها با اجراي يک برنامه مدون توانستند اين ميزان را به نصف کاهش دهند.
مدیریت جامع برای کاهش سوانح رانندگی وجود ندارد
سردار سرتیپ موسی امیری در ششمین سمینار کاهش سوانح و حوادث رانندگی در شیراز در سال 94 می‌گوید: یکپارچگی در حوزه مدیریت تردد درون شهری و برون شهری وجود ندارد و تعداد کمیسیون‌ها و ارگان‌هایی که در این حوزه تصمیم گیری می‌کنند بسیار زیاد است.
به گفته امیری حتی سازمان جهانی بهداشت نیز خواستار یک سازمان راهور یکپارچه برای کشورها شده است تا تعداد آسیب دیدگان سوانح رانندگی کاهش یابد.
این مقام انتظامی یک مدیریت جامع برای کاهش سوانح را شامل عمل در حوزه پیشگیری، مدیریت صحنه تصادف و مدیریت پس از صحنه تصادف دانسته و بزرگترین مشکل ما را مدیریت صحنه تصادف است بیان می‌کند.
جانشین رئیس پلیس راهور ناجا بیان داشت: یک شیوه نامه اقدام مشترک در این حوزه نداریم و قانونی نیز برای پیشگیری و پیش‌بینی سوانح وجود ندارد، ما نیازمند سیستم‌های هوشمند برای کنترل و آموزش هستیم تا بتوان از تصادفات پیشگیری کرد.
امیری با گلایه از اینکه حتی در این حوزه سیاست‌گذاری نیز وجود ندارد، گفت: هر سازمان برای خودش تصمیم می‌گیرد و همان تصمیم را اجرا می‌کند و هیچ ارگان دیگری با آن در ارتباط نیست، هر سازمان نیز خود باید بودجه مربوطه را تأمین کند.
در حالیکه در کشو ما هیچ کس متصدی پیشگیری نیست و یک متولی مناسب برای اقدامات فرهنگی وجود ندارد کشورهای صنعتی با وجودی که کمترین تلفات را در این مورد دارند توانسته‌اند همین میزان را به نصف برسانند.
به گزارش خبرنگار سینا، با توجه به پیش‌بینی‌های کشورهای صنعتی برای کاهش آمار تلفات ناشی از تصادفات و بالا بودن آمار مرگ و میر تصادفات در ایران این سؤال مطرح می‌شود که چرا تدابیر لازم برای کاهش این مشکل به طور جدی در کشور صورت نگرفته است؟ در حالیکه سوانح رانندگی هزینه‌های جانی و مالی زیادی را بر جامعه و خانواده‌ها تحمیل می‌کند.
آیا وقت آن نرسیده است تا مدیران و کارشناسان به یک جمع‌بندی کلی برای تدوین برنامه‌های جامعه و کاربردی برای کاهش آمار تصادفات جاده‌ای و سوانح رانندگی برسند؟
