مدرسه ای که دانش آموختگان آن تا به امروز سابقه درخشانی از خود بر جای گذاشتند و اگر تاریخ انقلاب اسلامی را خوب مرور کنیم در آن برگی نیست که از عشق این دلدادگان کوی معرفت اثری نباشد.
دلدادگانی که با تحمیل جنگ به کشورمان کوچک و بزرگ، پیر و جوان، مرد و زن، جانانه راهی دفاع شدند و عاشقانه به تاسی از فرهنگ عاشورا در برابر دشمن تا بن دندان مسلح سینه سپر کردند و عشق را چون کهکشانی بر آسمان کشورمان با درخشش خود ترسیم کردند.
مردان و زنانی که پا به پای هم نه تنها در جبهه و دفاع جنگیدند، بلکه در همه عرصه های دیگر کشور همزمان با آن آستین همت بالا زدند تا همراه مردمی باشند که دشمن چشم طمع به داشته هایشان دوخته است.
این مردان و زنان از پشتیبانی جنگ گرفته تا دلداری مادران و همراهی همسران شهدا و حضور در بهداری و کمک به مجروحان، حضور در مناطق محروم برای آموزش و سازندگی عاشقانه امید را بر سر منزل حیات نشاندند.
و امروز همین دلدادگان مدرسه عشق پس از سال ها از هجرت پیرمراد خود(امام راحل) در رکاب فرزندی از تبار فاطمه(س) هر جا و زمانی احساس می کنند کشور نیازمند حضور آن هاست، وارد میدان شده و نقش آفرینی می کنند.
حضور دانشجویان جهادی در مناطق محروم، تلاش دانش آموزان در طرح هجرت، فعالیت جامعه پزشکی در مناطق صعب العبور و دور برای ارائه خدمات بهداشتی و درمانی، تهیه جهیزیه برای نوعروسان به همت حوزه های خواهران و صدها فعالیت دیگر نمونه های بارزی از این دلدادگی به کشور و نظام جمهوری اسلامی است.
نظام و کشوری که با پیروزی انقلاب اسلامی ابهت ابرقدرت ها را در هم شکست، آن چنان که هنور استکبار تلخی آن را بر نمی تابد و با عناوین مختلف در برابر انقلاب صف آرایی می کند ولی غافل از آن است که این نظام مدرسه بزرگی به نام عشق دارد که هر روز دلدادگانش قله های سرافرازی را عاشقانه تر از گذشته فتح می کنند.
دلدادگانی که امروز در عرصه جنگ نرم چنان قدرت نرم نظام را به رخ جهانیان می کشند که دشمن برای رویارویی با آن هر روز ساز جدیدی کوک می کند ولی نمی داند سمفونی عشق این دلدادگان در سماع عارفانه آن ها زیباتر از همیشه بر مدار گمنامی نواخته می شود.
