به گزارش خبرگزاری بسیج از استان چهارمحال و بختیاری؛ فرمانده ناحیه مقاومت بسیج شهرستان شهرکرد، در گفتگو با خبرنگار ما، پیرامون حماسه مردمی روز 9دی گفت: خطای محاسباتی و استراتژیکی، فضای دورویانه و معاویه مسلکانه ی فتنه گران را که از 22 خرداد 1388 سازماندهی شده بود، در دی ماه 1388 - با حمله به عاشوراییان - بر هم زد و وجهه ی حلقه ی فتنه را از موقعیت معاویه ای خارج و به وجهه ای یزیدی بدل نمود که در نتیجه، تکلیفِ جماعتِ مردد با ایشان یکسره و موجباتِ بسیج همگانی علیه آنان شد.
وی افزود: این، همان بزرگترین اشتباه تاریخی و استراتژیکِ فتنه گران داخلی و حامیان خارجی ایشان بود که ناشی از شناخت ضعیف آنها از عمق فرهنگ عاشورا در جامعه ی ایرانی بود. بروزِ همین خطا – که لطف خدا بود - منجر به رفع غبارهای تزویر و خیزش پرشور مردم مسلمان در 9 دی گردید.
مولوی گفت: این اشتباه عبرت آموز ، بار دیگر فرموده ی مشهورِ امام راحل را اثبات نمود که "این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است."
وی، تصریح کرد: در تبیینِ تفاوت های اساسیِِ مابین محیط های سیاسیِ «معاویه ای» و «یزیدی»، می توان به سخنان مقام معظم رهبری اشاره کرد که فرمودند: در زیر پرچم پيغمبر ، دشمن معلوم بود، دوست هم معلوم بود، در زير پرچم اميرالمومنين دشمن و دوست آنچنان واضح نبود. دشمن همان حرف هايي را مي زد که دوست مي زند؛ همان نماز جماعت را که در اردوگاه اميرالمومنين مي خواندند، در اردوگاه طرف مقابل هم - در جنگ جمل و صفين و نهروان- مي خواندند.
و به طریق اولی می توان دریافت که :در زیر پرچم اباعبدالله علیه السلام - که دشمنِ جبهه ی مقابلِ ایشان، کعبه را آتش می زد و در عیان شراب می نوشید و سگ بازی و بوزینه بازی می کرد- ماهیتِ جبهه ی دشمن برای همگان معلوم بود، ماهیت جبهه ی حق و حقانیت ایشان نیز معلوم بود.
اما در زير پرچم اميرالمومنين بود که - چه در جمل و چه در صفين و نهروان- تمایز ِدشمن و دوست برای افراد کم بصیرت آنچنان واضح نبود. چرا که دشمن ، خود ، مدعیِ تعهد به اصول ِحکومت اسلامی بوده و بلکه خود را صاحبِ حق حاکمیتی اسلامی و مدافعِ آن قلمداد می نمود. و به قول رهبر معظم انقلاب، هم در اردوگاه حق ، نماز جماعت برگزار می شد و هم در اردوگاه مقابل.
بنابراین ، جبهه ی اباعبدالله (واقع در محیطِ سیاسیِ یزیدی) جبهه ای است با یک دشمنِ باطل که بطلانش، برای تمامی آحاد جامعه آشکار است. در واقع فضای صحرای کربلا ، فضایی است بی غبار ، صاف و شفاف به گونه ای که حتی چشمانِ کم سو می توانند به راحتی همه چیز را در آن رؤیت کنند.
و این همان فصل مشترکِ بسیار اساسی و مشخص است مابینِ قیام عاشورای 61 قمری و قیام عاشوراییِ 9 دی 88 که البته بزرگترین شباهت ِ این دو نیز هست.
افزون بر آن ، در هر دوی این تاریخ ها فضای تزویر می شکند و دوران غبارآلودگی و ابهام خیزِیِ فتنه، پایان می یابد و بی بصیرتان و کم بصیرتان به شرایط تشخیص و تمایز می رسند.
در واقع محرم سال 36 و محرم سال 1388 هر دو یک کارکرد داشته اند و آن این که: " هر دو ، غباراتِ فتنه را در جامعه ی اسلامی فرونشانده و فضا را شفاف نموده اند ."
مولوی در پایان گفت: جالب این جاست که در هر دوی این وقایع، آنچه که موجبِ برملا شدنِ واقعیت جبهه ی باطل گردید ّ تازش و یورش جنودِ جبهه ی باطل بر دوستداران و انصارِ حسین بود که بر خلافِ دورانِ معاویه ، این بار بی پرده با آل علی درافتادند و ورافتادند.
