نقدی بر رویکردِ پرداخت صدا و سیما به موضوع رحلت آیت الله هاشمی رفسنجانی؛
صدا و سیما در کما!
آیت الله هاشمی رفسنجانی شخصیت مهمی است. به همان میزان که سیاست ورزی 38 ساله جمهوری اسلامی متاثر از حضور و شخصیت ایشان است، رحلت و نبودشان هم مولفه ای کلیدی در صف آرایی جریانات سیاسیِ جدید خواهد بود. گزافه نیست اگر دوران سیاست ورزی ایرانِ پس از انقلاب، به قبل و بعد از «امروز» تقسیم شود.
به گزارش سرویس بسیج دانشجویی خبرگزاری بسیج،قرارگاه احمدی روشن بسیج
دانشجویی در یادداشتی به نقد عملکرد صدا و سیما در موضوع رحلت آیت الله
هاشمی رفسنجانی پرداخته است. متن کامل یادداشت به شرح زیر است:
1- آیت الله هاشمی رفسنجانی شخصیت مهمی است. به همان میزان که سیاست ورزی 38 ساله جمهوری اسلامی متاثر از حضور و شخصیت ایشان است، رحلت و نبودشان هم مولفه ای کلیدی در صف آرایی جریانات سیاسیِ جدید خواهد بود. گزافه نیست اگر دوران سیاست ورزی ایرانِ پس از انقلاب، به قبل و بعد از «امروز» تقسیم شود.
2- آیت الله هاشمی رفسنجانی شخصیت مهمی است. «ریشه» بسیاری از رویکردها و رفتارهای اقتصادی، اجتماعی، بین الملل و سیاسیِ ایران امروز را باید در اندیشه و آرمان شهر مطلوبِ ایشان از جمهوری اسلامی جستجو کرد. این جستجو حتما به نتایج حیرت آوری می رسد.
3- آیت الله هاشمی رفسنجانی شخصیت مهمی است و باید رحلتش، بزرگوار و گرامی داشته شود. اما چگونه و تا کجا؟ زحمات، خدمات و دلسوزی ها جایِ خود اما مشخصاتِ آرمان شهر مطلوب ایشان چه میزان با آرمان شهر مطلوب امام و رهبری سازگاری دارد؟ اختلاف در جزییات است یا در مبنا؟! روش رسیدن به مقصد متفاوت است یا اساسا جهت گیری و مقصد دو گانه است؟!
توسعه درونزای متکی به داخل یا رویکرد وابستگی و اضمحلال در نظام جهانی
عدالتخواهی و محوریت دادن به توده مردم یا اشرافیت گرایی و خواص زدگی
استکبار ستیزی و مقابله ی تا پای جان با آمریکا و یا نزدیکی و مقاربتِ با آمریکا!
و ...
4- هنرِ رسانه در جمع کردن وجهِ «تکریم و احترام رحلت ایشان و گرامیداشت زحمات و خدماتِ ایشان به ویژه در دوران تاسیس انقلاب» و وجهِ «ترسیم تمایزِات جدی در مبانی و عملکردِ ایشان در مسائل داخلی و جهانی در نسبت با مکتب امام روح الله (ره) به عنوان مکتب الگوی نظام اسلامی» است. رسانه ای که از حول تکریم، به آفتِ پوشاندن حقیقتِ مهم دوم دچار شود، نه رفتاری صادقانه داشته است نه انقلابی و نه حتی رفتاری حرفه ای در خورِ رفتار یک رسانه کاربلد.
5- ریشه شناسی چرایی وقوع این پدیده در خطِ رسانه رسمی جمهوری اسلامی -که هر چند وقت یکبار تکرار می شود- بیش از آن که به ضد انقلابی گری یا نفوذ یا ... برگردد، به دو عامل باز می گردد:
محافظه کاری و ترس! که فرمود ترس، برادر مرگ است و رسانه ملی سال هاست که به واسطه ترس، در کما به سر می برد! و خود نمی داند و نمی فهمد...
فقدان فکر و قوه عاقله ای که بتواند در موضوعات مهم اینچنینی فکر کند، تحلیل کند، تمامِ جوانب موضوع را ببیند و تصمیم بگیرد!
داروی شفابخشِ حال و روز امروزِ رسانه ملی در جمله ای از شهید بزرگوار حسن باقری نهفته است:
اینگونه جنگیدن فایده ندارد، باید به خود جرات داد.
انتهای پیام/
1- آیت الله هاشمی رفسنجانی شخصیت مهمی است. به همان میزان که سیاست ورزی 38 ساله جمهوری اسلامی متاثر از حضور و شخصیت ایشان است، رحلت و نبودشان هم مولفه ای کلیدی در صف آرایی جریانات سیاسیِ جدید خواهد بود. گزافه نیست اگر دوران سیاست ورزی ایرانِ پس از انقلاب، به قبل و بعد از «امروز» تقسیم شود.
2- آیت الله هاشمی رفسنجانی شخصیت مهمی است. «ریشه» بسیاری از رویکردها و رفتارهای اقتصادی، اجتماعی، بین الملل و سیاسیِ ایران امروز را باید در اندیشه و آرمان شهر مطلوبِ ایشان از جمهوری اسلامی جستجو کرد. این جستجو حتما به نتایج حیرت آوری می رسد.
3- آیت الله هاشمی رفسنجانی شخصیت مهمی است و باید رحلتش، بزرگوار و گرامی داشته شود. اما چگونه و تا کجا؟ زحمات، خدمات و دلسوزی ها جایِ خود اما مشخصاتِ آرمان شهر مطلوب ایشان چه میزان با آرمان شهر مطلوب امام و رهبری سازگاری دارد؟ اختلاف در جزییات است یا در مبنا؟! روش رسیدن به مقصد متفاوت است یا اساسا جهت گیری و مقصد دو گانه است؟!
توسعه درونزای متکی به داخل یا رویکرد وابستگی و اضمحلال در نظام جهانی
عدالتخواهی و محوریت دادن به توده مردم یا اشرافیت گرایی و خواص زدگی
استکبار ستیزی و مقابله ی تا پای جان با آمریکا و یا نزدیکی و مقاربتِ با آمریکا!
و ...
4- هنرِ رسانه در جمع کردن وجهِ «تکریم و احترام رحلت ایشان و گرامیداشت زحمات و خدماتِ ایشان به ویژه در دوران تاسیس انقلاب» و وجهِ «ترسیم تمایزِات جدی در مبانی و عملکردِ ایشان در مسائل داخلی و جهانی در نسبت با مکتب امام روح الله (ره) به عنوان مکتب الگوی نظام اسلامی» است. رسانه ای که از حول تکریم، به آفتِ پوشاندن حقیقتِ مهم دوم دچار شود، نه رفتاری صادقانه داشته است نه انقلابی و نه حتی رفتاری حرفه ای در خورِ رفتار یک رسانه کاربلد.
5- ریشه شناسی چرایی وقوع این پدیده در خطِ رسانه رسمی جمهوری اسلامی -که هر چند وقت یکبار تکرار می شود- بیش از آن که به ضد انقلابی گری یا نفوذ یا ... برگردد، به دو عامل باز می گردد:
محافظه کاری و ترس! که فرمود ترس، برادر مرگ است و رسانه ملی سال هاست که به واسطه ترس، در کما به سر می برد! و خود نمی داند و نمی فهمد...
فقدان فکر و قوه عاقله ای که بتواند در موضوعات مهم اینچنینی فکر کند، تحلیل کند، تمامِ جوانب موضوع را ببیند و تصمیم بگیرد!
داروی شفابخشِ حال و روز امروزِ رسانه ملی در جمله ای از شهید بزرگوار حسن باقری نهفته است:
اینگونه جنگیدن فایده ندارد، باید به خود جرات داد.
انتهای پیام/
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۲
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
