آنگاه که ملت ایران با حضوری چشم گیر و با رای خود دکتر حسن روحانی را برگزیدند و در واقع سکان کشتی آینده وطن را نزد او به امانت گذاشتند٬ یک آری به نرمشی قهرمانانه از طرف مردم به دولت بود تا مجوزی مردمی به دولت بدهند.
مذاکراتی با محوریت دولت های مختلف و افراد مختلف ، پشت سر گذاشته شدند.
گاه آرام و گاه با شتاب بیشتر٬
گاه بی نتیجه و گاه نتیجه بخش.
چیزی که مد نظر همه تیم های مذاکره کننده بود حفظ عزت و پیشرفت همه جانبه کشور و ملت و تعاملی سازنده با کشورهای جهان بود.
ناگهان بمبی خبری توجه همه جهانیان را به خود معطوف می سازد.
برجام….برجام…و برجام
با همه کش و قوس های داخلی و خارجی،دلسوزانه و مغرضانه آنچه رخ می نماید واژه تاریخی برجام است.
در این بین مرد خندان وزارت خارجه و مسئول مستقیم مذاکرات و مردی که هتل کوبورگ میزبانی برای تیمش و تیم های مذاکره کننده اروپایی و آمریکایی بود پشت تریبونی جهانی اعلام میدارد که معاهده ای بزرگ به امضا رسیده است.
طرف های اروپایی و آمریکایی با لحنی متفاوت به مخاطبینشان اجرای برجام را اعلام می دارند.
در داخل جریان های تندرو از هر دوجناح برداشت هایی تخیلی و دور از واقعیت بیان می شود.
طرف راست می گوید ترکمن چایی دیگر و شاید بدتر به امضا رسیده است و چپ ها می گویند یک پیروزی بی سابقه ملی رقم خورده است!
عده ای معاهده را بر ضد رژیم صهیونیستی می دانند و عده ای آن را برعکس این قضیه می دانند…
سیاستمداران عربی منطقه نیز واکنش های متفاوتی دارند.
خلاصه کنم که هرکس از ظن و گمان یا برداشت خود سخن می گوید.
نویسنده معتقد است بسیاری از اظهار نظرها پیرامون برجام غیر منصفانه و کاملا بی اساس است.
برجام در برزخ مانده است!
برجام چیزی بین بودن و نبودن است…
برجام یک سکه دو رو است…
برجام یک هندوانه در بسته است…
برجام فقط برجام است…
آری…
برجام یک معاهده بین المللی است و قرار بود یک بازی برد برد باشد.
بازی ای که هر دوطرف ماجرا بازی کنند.
بازی ای ک داوری عادل حکمیت آن را عهده دار است.
یک بازی جوان مردانه…
امروز اذعان میداریم برجام یک موفقیت نسبی در برخی امور و یک شکست نسبی در اموری دیگر است.
برجام نه آن آش دهن سوزی بود که آشپزانش می گفتند و نه معاهده ذلیلانه ای بود که مخالفان می گفتند.
اعتقاد بنده بر این است، برجام موفقیتی نسبی داشته است اما وقتی به پیروزی برجامی منتهی می شود که اثرات مستقیمش بر زندگی مردم هویدا شود.
مردم ایران در هر نقطه ای که آسمان آبی و گاها خاکستری بالای سرشان می بینند یک نکته را خوب درک می کنند و فعلش را به خوبی صرف می کنند.(عزت در کنار تعامل دوسویه)
انتظار از متولیان امر این است که زانوهایشان از فشار جنایتکارانه غرب و فشار مغرضانه بدخواهان داخلی سست نشود و همچنان در پی تحقق بند بند برجام باشند و زنده نگه دارند یاد شهدای پیشابرجامی را که غرب را مجبور کردند پشت میز مذاکره بنشیند ، اما با صداقت کامل و بی واسطه با مردم و بدون طرد و متهم کردن منتقدین دلسوز…
امروز بیش از همه چیز نیازمند وحدتی مستحکم هستیم که همه ما را پیرامون پرچم خوشرنگ کشورمان گرد آورد تا سرود وحدت بخش ملی را از عمق جان زمزمه کنیم.
امروز مردم خواهان برجامی بافرجام هستند.
برجامی بی شبهه و نان آور سفره شان.
برجام را آنگونه که هست و باید باشد ترجمه کنیم.
برجام را برد خودمان و برد طرف های مقابل معنا کنیم زیرا
این طبیعی ست که تیم مقابل نیز با تمام قوا به دنبال منافع خودش باشد…