بنابراین، بهترین هدیه از نظر اسلام و قرآن آن است که انسان را به سوی حقیقت برتر رهنمون سازد و یادخداوند را در دل‌ها روشن و تقویت نماید و انسان هر گاه به هدیه بنگرد، یاد خدا کند و محبت خدا را در دل بیفروزد. در حقیقت هدیه باید هدایت به سوی خداوند و راهنما به حقیقت باشد.
اسلام هر چند که دادن هديه‌های مادی برای تأمين نيازهای زندگی و ايجاد الفت و محبت ميان مردم را توصيه کرده، ولی هديه را تنها در امور مادی منحصر نمی‌كند، بلكه بهترين و ارزنده‌ترين هدایا را هديه‌ای می‌داند كه نيازی از نيازهای معنوی و روحی انسان را تأمين كند و او را در مسیر هدایت قرار دهد.
پیامبر(ص) بیان عیب‌ها از سوی برادر دینی را هدیه ارزنده‌ای بر می‌شمارد؛ زیرا موجب می‌شود تا شخص به عیوب و نواقص خویش آگاه شود و از منظر بیرونی، وضعیت خود را تحلیل کند و برای اصلاح خویش و رسیدن به فضایل و کمالات و رفع نواقص بکوشد. این همان هدیه واقعی است که هدایتگر و رهنمونگر به سوی خدا و حقیقت تعالی انسان است.
پیامبر گرامی(ص) در این باره می‌فرماید: خير اخوانكم من اهدي اليكم عيوبكم؛ بهترين دوستان تو كسي است كه عيب هاي تو را بر تو هديه كند. (تنبيه الخواطر، ج 2، ص 123)
حضرت امیرمومنان علی(ع) نیز می‌فرماید: خير اخوانك من دلّك علي هدي و اكسبك تقي و صدك عن اتباع الهوي؛ بهترين دوستان تو کسي است که تو را به سوي راه هدايت راهنمايي کند و باعث شود تقوا به دست آوري و تو را از هواپرستي و پيروي خواهش‌هاي نفس باز دارد. (غرر الحكم، 5029)
از امیرمومنان(ع) روایت شده که فرمود: من دوست دارم آنچه را كه برای برادر مسلمانم مفيد می‌دانم، به او هديه دهم تا صدقه. (کافی/ 5/ 142)
لذا با همه این توصیفات، هدیه دادن و هدیه گرفتن موجب تحسین در اسلام و قرآن شده است؛ اما صحبت اینجاست که چرا عده ای آئین ایرانی اسلامی را مورد غفلت قرار داده اند و تابع یکی از فرهنگ های پوچ غربی با عنوان روز عشق غرب شده اند؟
همین سؤال موجب گردید تا مصاحبه ای با دکتر حسین آریان عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان و مدرس دانشگاه های زنجان در رشته زبان ادبیات فارسی انجام دهیم.
دکتر آریان تاریخ فرهنگی را از دو آیینی که ایرانیان داشتند، چنین بیان کرد: آیین اول قرن ها زرتشتی بودن و سپس ابلاغ اسلام و گرویدن اسلام به این آیین است. خوشبختانه باورهای اصیل ماندگار شدند؛ هم در اسلام که به قطع یقین و هم در زرتشت؛ احترام به بزرگتر ها بخصوص والدین، واجب بوده است. این احترم نیز مختص یک روز، یک زمان یا یک شرایط خاص نبوده است. همیشه به این امر تاکید شده و در قرآن کریم هم به آن اشاره شده است.
وی به اهداف غرب برای تغییر فرهنگ ایرانی اسلامی اشاره کرد و گفت: برای شکستن یک قوم یا خانواده، ایجاد فاصله میان آنهاست که منجر به شکست آن خواهد شد؛ یکی از روشهای شکستن این پیوند، دور کردن اعضای خانواده از بستر خانواده می باشد و به این نیت بتوانند به خواسته ها و اهدافشان سوق پیدا کنند و از نظر عاطفی و احساسی روابط را کمرنگ کنند.
عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی روابط انسانی را با احساسات دخیل دانست و اظهار کرد: عواملی هستند که باعث می شوند، همانند گیاهی که با سیراب شدن شاداب می شود، پیوندها نیز محکم، قوی و تازه شوند که از جمله آنها می توان به دید و بازدیدها اشاره کرد.
وی تحفه دادن در دید و بازدیدها را اقدامی بسیار پسندیده عنوان کرد و افزود: معیارهای مادی در دید و بازدیدها هیچگاه عنوان نشده است و اگر این هدیه، دلی باشد، و منظور از این اقدام، فقط اینکه به یادش بوده ای، به قطع یقین در محکم کردن روابط احساسی و عاطفی دخیل می باشد؛ در کتاب قابوس نامه توصیه ای که پدر کاووس به او کرده این است که پیوندت را با دوستان قوی تر کن و با دو روش که یکی مردم داری کردن یعنی به عنوان یک انسان آنها را قبول کنی ودیگری هدیه دادن است.
دکتر حسین آریان در قبال دریافت کردن هدیه از شخص مقابل تصریح کرد: با این عمل حس فرد به شخص مقابل تغییر می کند؛ رابطه ها را قوی تر و هدیه دادن و هدیه گرفتن نیز روابط انسانی را تقویت می کند.
وی حفظ و اصلاح فرهنگ ایرانی اسلامی مورد توجه قرار داد و افزود: اگر حواسمان نباشد، اخلاقمان تغییر می کند و اگر انسان ها ارزش خود را بپذیرند و به اصالت آیینشان پی ببرند، برای نگهداریش تلاش می کنند؛ آدمهایی که به ریشه خود معتقد نیستند و فکر می کنند، فرهنگ غرب از فرهنگ ایرانی بهتر است قطعاً این شخص قادر نخواهد بود نه خودش را نگه دارد و نه باورهایش را گسترش دهد .
دکتر آریان در ادامه افزود: ملتها وقتی خودشان را باور داشته باشند، می توانند کشورشان را ارتقاء دهند؛ اگر ملتی چیزی را قبول نداشته باشد نمی تواند از دیگر ملت ها پذیرش آن را خواهان باشد. این باورها و ارزش ها را ابتدا باید در خود پرورش داد و سپس انتظار پذیرش آن را از دیگران داشت.
دکتر حسین آریان گفت: در مورد ولنتاین اروپایی ها هم نتوانسته اند نظر قطعی بدهند و بر حسب گفته ها و با توجه به ممنوع بودن ازدواج بین راهبان کلیسا، در سالیان دور، دو راهب و راهبه به یکدیگر علاقه مند می شوند که کشیک حاضر در کلیسا، این دو شخص را به عقد یکدیگر در می آورد. طبق قانون کلیسا که این کار جرم بوده، بعد ها به خاطر این نقض قانون این کشیک را می کشند که آن روز را به نام عشق نامگذاری می کنند.
وی در ادامه با اشاره به اینکه در ایران کهن روز پنجم اسفند به نام سپند روز نامگذاری شده است، خاطر نشان کرد: در این روز ایرانیان معتقد بودند که به یکدیگر مهرورزی کنند که بعد ها در تغییراتی که در تقویم زرتشتیان ایجاد شد، این روز در ۲۹ اسفند قرار گرفت .
دکتر آریان نسبت به بی توجهی ایرانیان اظهار داشت: ایرانیان به آیین خود بها نداده اند که موجب ایجاد خلاء شده است و دیگران از آن خلاء استفاده کردند و لنتاینشان را تبلیغ کردند و اشخاصی هم که اطلاعات چندانی نداشتند به آن سمت کشیده شدند؛ درحالی که سپندارمذگان ایرانیان کهن تر از روز عشق اروپاییان یا همان روز ولنتاین می باشد .اگر اندکی بهاء داده شود می شود جایگزین کرد.
