یادبود بزرگان
آیت‌الله فیض مهدوی از شخصیت‌هایی است که دغدغه همیشگی‌اش، رفع مشکلات و موانع مردم بود؛ امری که سبب شد تا درب خانه‌اش همیشه به روی همه مردم باز باشد و باز بماند.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، خانه، مسجد و حسینیه‌اش در کرمانشاه، محلّ پذیرایی از زائران عتبات عالیات و جویندگان علم و دانش بود.
منزل وی حتی در مواقع بحرانی، پناهگاه مناسبی برای علما و مردم بود؛ در این باره می‌توان به حادثه تبعید برخی علما و فقهای بزرگ نجف اشرف به ایران در سال 1341 هجری قمری اشاره کرد که در آن بزرگانی مانند آیات آقا سید ابوالحسن اصفهانی و میرزای نائینی، از سوی دولت وقت عراق اخراج شدند و در مسیر حرکت به سمت ایران، در کرمانشاه هم توقفی داشتند و مورد استقبال و پذیرایی برخی از علمای شهر و به ویژه این عالم و مجاهد ربانی قرار گرفتند.
سخن از آیت‌الله شیخ محمدمهدی فیض مهدوی است؛ متولد سال 1287 هجری قمری در کرمانشاه.
پدربزرگش نیز محمدمهدی نام داشت؛ از بزرگ‌ترین علمای آن منطقه و یک فقیه صاحب فتوا که اجازات متعددی در اجتهاد و روایت از استادان خود گرفته بود.
محمدمهدی در نوجوانی و جوانی در حوزه علمیه کرمانشاه تحصیل کرد و از استادانی مانند پدرش، شیخ احمد شیخ الاسلام کزازی و حبیب الله کرمانشاهی بهره مند شد.
او از 24 سالگی راهی حوزه علمیه نجف اشرف شد تا در درس بزرگانی مانند آیات سید محمدکاظم طباطبایی یزدی (صاحب عروه الوثقی)، شیخ محمدکاظم خراسانی (صاحب کفایه الاصول)، میرزا حسین خلیلی تهرانی (مؤلف شرح نجات العباد صاحب جواهر) و میرزا فتح الله (مشهور به شیخ الشریعه اصفهانی) شرکت کند و خوشه‌های دانش برچیند.
آیت‌الله شیخ محمدمهدی فیض مهدوی 33 ساله شده بود که به درخواست مردم زادگاهش و همچنین امر استادش، آیت‌الله خلیلی تهرانی، از نجف خارج شد تا به کرمانشاه بازگردد؛ در این هنگام بود که آیت‌الله خلیلی تهرانی برای مردم کرمانشاه اینچنین نوشت:"در نماز به او اقتدا کرده، در رفع خصومات به او مراجعه و احکام دین را از او اخذ کنید."
تاریخ گواهی می‌دهد که حضور آیت‌الله فیض مهدوی در زادگاهش، سبب ایجاد تحولی مهم در فرهنگ مذهبی و اجتماعی مردم کرمانشاه و مناطق اطراف شد؛ چراکه معظم له هم در اقامه نماز جماعت فعال بود و نمازهای جماعت او با جمعیتی شگفت انگیز تشکیل می‌شد و هم اینکه منبر او - که با سخنان شیوا و دلنشین و همچنین تمثیلات زیبایش همراه بود – مخاطبان و مشتاقان فراوانی داشت.
آیت‌الله فیض مهدوی در عین حال، اهتمام بسیار ویژه ای برای حل مشکلات مختلف مردم از خود نشان می‌داد و در حقیقت، یکی از مهم‌ترین دغدغه‌هایش، رفع معضلات عموم مردم بود و از این رو، خانه‌اش همیشه به عنوان محل مراجعه و رفت و آمد مردم شناخته می‌شد.
وی در همان سال‌ها به تأسیس کتابخانه ای بزرگ در کرمانشاه هم اقدام کرد و نسخه‌های متعدد خطی از قرآن کریم و سایر کتب مذهبی را در کنار کتب برخی از شاعران و هنرمندان کرمانشاه گردآوری کرد؛ کتاب‌هایی که البته پس از درگذشتش، به کتابخانه ای در تهران منتقل شد تا محفوظ بماند.
و اما آیت‌الله فیض مهدوی مانند بسیاری از علما و فضلای آن روزگار، از مسائل روز سیاسی هم غافل نبود و ضمن مقابله با حُکّام بی کفایت قاجار، حامی و پشتیبان شخصیت‌های آزاده ای مانند ستارخان و باقرخان و شیخ محمد خیابانی بود. او در عین حال در گسیل مبارزان و جنگجویان زبردستی مانند یارمحمدخان - ملقب به سردار مجاهد - برای یاری آزادی خواهان تبریز و حمایت از حرکت آزادی خواهی آنان، نقش به سزایی ایفا کرد که به عنوان یکی دیگر از اقدامات مؤثر این عالم بزرگ در آن عصر شناخته می‌شود.
او در هنگام آغاز قیام مشروطیت در کرمانشاه هم از ارکان مهم آن نهضت به شمار می‌رفت و در این راه، گرفتاری‌ها و سختی‌های بسیاری را تحمل کرد که هجوم متعدد مأموران به خانه وی و توطئه قتل او – که البته با هوشیاری مردم ناکام ماند – از آن جمله است.
لازم به ذکر است که آیت‌الله فیض مهدوی، یادداشت‌های فراوانی درباره علوم مختلف داشت که البته با توجه به شرایط و تحولات آن روز، فرصت انتشار آن‌ها را نیافت؛ یادداشت‌هایی که بسیاری از آن‌ها به صورت کتاب‌هایی مانند کشکول، می‌توانست برای عموم مردم قابل استفاده باشد.
این عالم ربانی سرانجام در سومین روز از ماه جمادی الثانی سال 1346 هجری قمری، مصادف با سالروز شهادت حضرت صدیقه کبری (س) در سن 59 سالگی به دیار باقی شتافت تا پس از تشییع در کرمانشاه و قم، در قبرستان شیخان شهر حرم اهل بیت (ع) و در جوار مزار نورانی میرزای قمی به خاک سپرده شود.
حسن شیخ حائری
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
