غفلت از خانواده و کرامت زن، عمده ترین دلیل شکست الگوهای غربی
«خانواده» که هسته اصلی و مرکزی جامعه را تشکیل می دهد و به اعتراف بسیاری از جامعه شناسان و روانشناسان سعادت و خوشبختی یک جامعه در گرو سعادتمندی و کمال آن است، اعتبار و جایگاه خود را در زندگی متمدن غربی از دست داده است!! و بی گمان راه «سقوط» این جوامع به جای «صعود» از همین نقطه آغاز شده است. روشنفکران غربی با ارائه توجیه و عرفی سازی انواع مفاسد و انحرافات اخلاقی از قبیل همجنس گرایی، هم خانگی، رفتارهای جنسی بی قاعده و ... فروریختن تمام زیرساختهای اخلاقی جامعه را رقم زده اند. بدون شک این فروپاشی اخلاقی، نوک پیکان خود را به سمت مهمترین نهاد اجتماعی یعنی «خانواده» نشانه رفت.
بر خلاف جامعه فلاکت بار غربی، اهمیت «خانواده» از منظر دین مبین اسلام به حدی است که تشکیل خانواده به مثابه کامل کردن نیمی از دین مومن است. خانواده همچون کارگاهی مکمل و هستی بخش، زن را در کنار مرد جهت تکمیل یکدیگر قرار می دهد. در حقیقت خدواند متعال در اسلام جنس لطیف زن را در کنار جنس جویای لطافت مرد قرارداده است. هیچ یک از این دو بی نیاز از دیگری نیست، چرا که هدف از خلقت آفرینش همین موضوع است.
محور خانواده، عنصر اصلی «زن» است. همو که قوام و حیات خانواده به حیات و شادابیش بسته است. اما متاسفانه جهان به تعریف کامل و اخلاقی اسلام از زن وفادار نمانده، و در روزگار فعلی نهاد خانواده در غرب در مسیر سقوط نهایی قدم بر می دارد. به واقع تحت فشار توهمات روشنفکرانه، تعریفات فمینیستی توجیه گر فحشاء، کانون خانواده ارزش گذشته خود را در جوامع غربی از دست داده است و عنصر وجودی و مهم «زن» به دلیل اهمیت بالایش دستاویز برنامه های و پروژه های ضد فرهنگی قرار گرفته است.
از همه غم انگیزتر، روشنفکر مابان داخلی هستند که قبله نگاه و اندیشه خود را در حوزه زن و خانواده، الگوهای پوسیده و نخ نمای غربی قرار داده اند!! با فضاحت تمام بر طبل اشتغال زنان به هر قیمتی می کوبند، حتی تا بدانجا که کانون گرم خانواده سرد و بی فروغ شود. این نوع نگاه سرتا پا غربی ارزشی برای خانه داری و نقش مهم همسری و مادری زن قایل نیست و زن را در قاب غربی اش بیشتر می پسندد.
متاسفانه در سال های اخیر رسوخ و نفوذ چنین تفکری آن چنان در مراکز تصمیم گیری در حوزه زنان و خانواد کشور ریشه دوانده است که گلایه مقام معظم رهبری را نیز در روز های پایانی اسفند ماه به دنبال داشته است. ایشان در فرمایشات خود به مناسبت روز زن (29 اسفند) اینگونه فرمودند:
« فاطمه‌ی زهرا (سلام‌الله‌علیها) در نقش یک رهبر واقعی [است] ... یعنی یک رهبر به تمام معنا، مثل یک پیغمبر، مثل یک هدایتگر عموم بشر؛ در این حدّ و در این اندازه زهرای اطهر، دختر جوان، ظاهر میشود؛ این زنِ اسلام است. اگر ما از زن مرتّب تمجید کنیم، تعریف کنیم، بله، فایده‌اش این است که ذکر مناقب این بزرگواران دل انسان را روشن میکند، اعتقاد انسان، عشق انسان، محبّت انسان را افزایش میدهد؛ اینها خوب است، لکن حقایق گوناگون دیگری هم ورای اینها وجود دارد. زن در منطق اسلام این است. حالا یک عدّه آدم جاهل و نادان پیدا بشوند که درباره‌ی نگاه اسلام به زن خدشه کنند و حرفهای ناقص و معیوب و پُراشکال غربی‌ها را به رخ انسان بکشند، این چقدر انحراف و چقدر خطا است.
فاطمه‌ی زهرا (سلام‌الله‌علیها) یک زن اسلامی است، زنِ در بالاترین طراز زن اسلامی، یعنی در حدّ یک رهبر، امّا همین زنی که از لحاظ فضایل و مناقب و حدّ وجودی میتوانست پیغمبر باشد، همین زن مادری میکند، همسری میکند، خانه‌داری میکند؛ ببینید اینها را باید فهمید. این فریفتگان غافلِ - انسان چه بگوید؟- حرفهای پوچ غربی‌ها، این‌قدر خانه‌داری را تحقیر نکنند. معنای خانه‌داری زن تربیت انسان است، معنایش تولید والاترین و بالاترین محصول و متاع عالم وجود است؛ یعنی بشر. خانه‌داری یعنی این.
یک عدّه‌ای به‌عنوان دفاع از حقوق زن حرف هایی می زنند که نه‌فقط احترام به زن نیست [بلکه] تضعیف زن است؛ داخلی‌های خودمان را می گویم؛ وَ الّا در فرهنگ غربی اروپایی که این کارها به احتمال زیاد و به احتمال نزدیک به یقین، توطئه‌ی صهیونیست‌ها است که اصلاً میخواهند جامعه‌ی بشری را به هم بزنند و به هم بریزند؛ زن را به‌صورت یک متاع مایه‌ی التذاذ مرد قرار بدهند؛ این که توطئه‌ی آنها است، آنها را کاری نداریم، مسئله‌ی آنها مسئله‌ی دیگری است، امّا در محیط اسلامی ما -چه در داخل کشور ما، چه در بعضی محیط‌های اسلامی دیگر- برای اینکه از زن حمایت بکنند، یک چیزهایی را، یک وظایفی را، توقّعاتی را برای زن مطرح میکنند که این تحقیر زن است، این کوچک کردن زن است. [مثلاً] میگویند چرا اجازه نمیدهید زن در بیرون از منزل کار کند؛ اوّلاً چه کسی اجازه نمیدهد؟ چه اشکال دارد؟ ثانیاً کار کردن در بیرون منزل، یعنی فرض کنید ماشین‌نویسیِ فلان اداره، یک شأن است برای زن که ما برای او یقه بدرانیم؟ معنای عدالت این است؟ معنای عدالت این است که آنچه را خدای متعال در کُمونِ(۴) ذات هر موجودی قرار داده، آن را بشناسیم، قدر بدانیم و آن را پرورش بدهیم؛ عدالت این است.»
نمیفهمند چه بگویند و از چه چیز زن دفاع کنند، میگویند چرا زن مدیریّت [نکند]؛ مگر مدیریّتها یک افتخار است برای یک انسان که دنبال این باشد که چرا مدیریّتها [مخصوص مرد است]؟ اسمش را هم میگذارند عدالت جنسیّتی؛ این عدالت است؟ آن کسانی که در دنیا برابری جنسیّتی را مطرح میکردند و دنبال آن بودند، امروز این‌قدر بدبختی و فساد از این ناحیه گریبان‌گیرشان شده که خودشان پشیمانند؛ البتّه خیلی‌هایشان صریحاً اقرار نمیکنند، خیلی‌هایشان هم با این فرهنگ بزرگ شدند، نمیفهمند چه اتّفاقی دارد می‌افتد؛ امّا اندیشمندانشان چرا، اندیشمندانشان میگویند، میفهمند، اظهار نگرانی میکنند. خدا کند این کسانی که در داخل اسم عدالت جنسیّتی می‌آورند، مرادشان این چیزی که به‌عنوان برابری جنسیّتی مطرح شده، نباشد. امیدواریم که ان‌شاءالله همه از فیوضات این روز بهره ببریم، از نام فاطمه‌ی زهرا (سلام‌الله‌علیها) بهره [ببریم].»
بدون شک تحلیل درست نقش زن، اثری مهم و اثرگذار در قوام خانواده آن هم در نسل جدید دارد. جامعه ای که با نگاه سطحی و پیش پا افتاده، خانه داری را تنزل برای زن بداند و زن پیشرفته و متمدن را زن شاغلی بداند که بیشتر ساعات شبانه روز را دور از همسر و فرزندان خود بسر برد، راه به جایی نخواهد برد. و تکرار واژه هایی چون عدالت جنسیتی برای ظاهر سازی و فریب افکار عمومی که در پس آن حقیقت تلخ تساوی جنستی نهفته است گره ای از مشکلات زنان جامعه ما را باز نخواهد کرد. شناخت واقعی مقام حضرت زهرا به عنوان الگوی زنان مسلمان ایرانی می تواند بهترین گزینه پیش روی زنان ایرانی باشد.
« ما در روز ولادت فاطمه‌ی زهرا (سلام‌الله‌علیها) جا دارد که حدّ زن مسلمان را درست تشخیص بدهیم؛ امروز نیاز جامعه‌ی ما به این است که بداند مادری یعنی چه؟ زنِ خانه بودن یعنی چه؟ کدبانو بودن یعنی چه؟ فاطمه‌ی زهرا با آن شأن و با آن رتبه و با آن مقام و با آن عظمت، یک خانم خانه‌دار است؛ این تحقیر او نیست؛ او که با آن عظمت قابل تحقیر نیست، مگر این عظمت را می شود کوچک شمرد؟ این عظمت به جای خود محفوظ است، امّا یکی از شئون و یکی از مشاغل همین عظمت عبارت است از همسر بودن یا مادر بودن و خانه‌داری کردن؛ با این چشم به این مفاهیم نگاه کنیم.»
انتهای پیام/خ
