باید به این نکته اشاره کرد که در عرصه تعهدات بین‌المللی، طبق اصل 77 اگر دولت قصد ایجاد تعهدی را داشته باشد، نیازمند مصوبه مجلس است. طبق سند 2030 که دولت‌ها موظفند اهداف جهانی را در سیاست‌های ملی خود ادغام کنند به این معنی است که اهداف جهانی را آن‌گونه که ابرقدرت‌ها تعریف می‌کنند در نظر داشته باشند، یعنی به نوعی بتدریج به سمت مستعمره شدن پیش بروند.
یکی از تاکیدات برنامه‌های یونسکو، واژه توسعه پایدار است. این واژه در ظاهر واژه خوبی است اما توسعه پایدار از نظر آنها تعریفی است که خودشان ارائه می‌دهند. یکی از شاخصه‌های توسعه پایدار از نظر آنها، برابری جنسیتی است، این در حالی است که در تفکر وحیانی معتقدیم زن و مرد هر کدام خصوصیاتی دارند و در عین عدالت جنسیتی معتقدیم زن و مرد مکمل هستند و تفوقی ندارند اما عین هم نیستند.
17 بند و 169 شاخص از این قبیل در سند 2030 وجود دارد که همه شاخص‌ها براساس فرهنگ غربی است.
یکی دیگر از موارد، تعریف آنها از خانواده است که همجنس‌بازان هم خانواده محسوب می‌شوند و حقوقی دارند در حالی که براساس نظام مبتنی بر فطرت اسلامی و انسانی، چنین موضوعی شنیع است. بنابراین با پذیرش این‌گونه شاخص‌ها باب را برای نفوذ بیگانگان و دشمن به تعلیم و تربیت نسل آینده باز می‌کنیم که متاسفانه مقداری هم باز کرده‌ایم.
طبق سند 2030 یکی از تعهدات این است که آمار تعلیم و تربیت، دانش آموزان و معلمان را باید در اختیار یونسکو قرار دهیم، این در حالی است که یونسکو واسطه ای برای دستگاه های جاسوسی بیگانه است. از نظر این نوع سازمان ها شهروند مطلوب جهانی، شهروندی است که در برابر نظام استکبار جهانی تسلیم باشد، بنابراین واژه جهاد و دفاع از مستضعفان و محرومان در سیستم شهروند جهانی معنا ندارد و طبق نظر این سازمانها باید بتدریج مفاهیم موردنظر خود را از فرهنگمان حذف و در دراز مدت شهروندان صلح‌دوست به معنایی که غرب تعریف می کند، تربیت کنیم.
وزیر اسبق آموزش و پرورش
