پیشکسوت تعزیه شهرستان برخوار در این مراسم گفت: تعزیه از کلمه تعزیت به معنای عزاداری است که برای زنده نگه داشتن یاد حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و اهداف و آرمان های ایشان برپا می شود.
حسین طاهری خورزوقی افزود: در قدیم الایام به دلیل این که فیلم و سریالی نبود افراد داستان هایی مانند رستم و سهراب با تئاتر و نمایش نقالی می کردند، در مورد زمینه های ایجاد تعزیه هم همین اتفاق افتاده است برخی افراد اهل ذوق و دوستدار اهل بیت با مطالعه کتب و روایات، مصائب اهل بیت علیهم السلام را به نمایش در می آوردند تا به این طریق یاد و نام اهل بیت (ع) به خصوص حضرت سیدالشهدا را زنده نگه دارند.
وی فرق شبیه خوانی با تعزیه خوانی را در بکاء و گریه و اندوه در تعزیه دانست و افزود: امروزه زرق و برق تعزیه، گریه و اندوه را از این مراسم دور کرده است و یکی از عواملی که در گذشته باعث گریه و بکاء مردم در مراسم تعزیه قدیم می شد، اخلاصی بود که در فضای تعزیه و ذاکران آن موج می زد.
طاهری ادامه داد: اگر چه امام حسین (ع) مظلوم، ریاکاران را هم می پذیرد و گریه دروغین را هم قبول می کند اما هر چه تعزیه خوان ها بیشتر اخلاص و تقوا داشتند مجالس آن ها بیشتر صفا داشت.
این تعزیه خوان قدیمی در پاسخ به اینکه چرا مجالس تعزیه مجالس حزن و اندوه نیست اظهار کرد: هر چه از حقیقت ائمه علیهم السلام فاصله بگیریم، حرف و کلام ما در دل مردم نفوذ نمی کند و نفس حق جو و با معرفت است که می تواند در دل مردم نفوذ و اشک مردم را سرازیر کند.
این پیشکسوت تعزیه و مداحی ادامه داد: امروزه مردم فهیم شده اند و تاریخ اهل بیت (ع) را می خوانند و در صورتی که تعزیه خوانی غلو کند یا اشتباه بخواند، به او متذکر می شوند.
طاهری ضمن انتقاد از برخی انحرافات در تعزیه گفت: در کتب و نسخ قدیمی برای هر موضوع تعزیه آداب و وسایلی بود و هر تعزیه قانون خودش را داشت به طوری که تعداد اسب ها هم در آن نسخه ها ذکر شده بود.
این تعزیه خوان پیشکسوت و نامدار شهرستان برخوار با بیان اینکه سوار شدن بر اسب گرانقیمت برای تعزیه خوان افتخار محسوب نمی شود، تصریح کرد: کسی که با اخلاص خودش را در نقش یکی از بزرگان صحرای کربلا قرار داده است، نباید نوع اسب برایش اهمیت داشته باشد.
وی ادامه داد: حداقل کاری که یک تعزیه خوان باید رعایت کند، ظاهر صلاح بودن است و به نظر من اگر باطن ذاکرین و تعزیه خوان ها هم اصلاح شود مستجاب الدعوه می شوند.
این مداح و تعزیه خوان در پایان سخنان خود ضمن بیان این که در روزهای خاص باید تعزیه همان روز خوانده شود اظهار کرد: زمان تعزیه نباید با شعرخوانی اضافی طولانی شود و فراموش نکنیم که اطناب در تعزیه حق الناس است.
حسن نرگس خانی نیز ضمن بیان این که امام حسین (ع) قتیل العبرات است و این اشک ها و مصیبت ها است که یاد و خاطره امام حسین را زنده نگه داشته است، عنوان کرد: هنگامی که مستمع محتوای شعر و نمایش را بفهمد و داستان کربلا خوب برای او تداعی شود اشکش جاری می شود.
یکی دیگر از ذاکرین و تعزیه خوانان در پاسخ به این سوال که جوانان باید چه مراحلی را طی کنند تا نزد مردم محبوب باشند، اظهار کرد: یک تعزیه خوان در مرحله اول باید بتواند خودش را در شخصیت نقش خود قرار دهد به عنوان مثال مانند حضرت علی اکبر (ع) شود و برای این کار لازم است با مطالعه کتبی که در رابطه با زندگینامه این حضرات نوشته شده است از رفتار و کردار آن ها الگوبرداری کند.
حسن برکتی پور یادآور شد: اکر خودمان در جایگاه و نقش حضرت ابوالفضل قرار دهیم و شناخت و معرفتمان را نسبت به آن حضرات آل اله افزایش دهیم دیگر فلان اسب و فلان وسایل و تزئینات برای ما اهمیت ندارد.
تعزیه خوان برخواری نیز ضمن تاکید بر تاثیر بصیرت افزایی نسبت به امام و جایگاه آنان گفت: مهم ترین ایراد و نقد تعزیه ها و تعزیه خوان های ما این است که به آن به عنوان یک کاسبی نگاه می کنند تا یک اقدام مذهبی و معرفتی.
حسین داوری تاکید کرد: اگر هدف امام حسین (ع) و زنده نگه داشتن هدف کربلا باشد، دیگر نه اسب گران قیمت اهمیت دارد و نه ابزار و وسایل.
