با این نگاه به مسئله نگاه کنید که شما چقدر نقش میتوانید ایفا کنید. بهنظر من این وسایل رسانهای جدید، هم یک فرصت است، هم یک خطر است؛ فرصت از دو نظر، خطر از یک جهت؛ خطر از اینجهت که ممکن است این حرفها و شُبههها، در ذهن جوانها و در ذهن غیرجوانها اثر بگذارد و اینها را منحرف کند؛ این جهت خطر است.
امّا از دو جهت فرصت است: یکی اینکه ما مطّلع میشویم که چه شبهههایی وجود دارد. یکی از مشکلات کار ما این است که ما شبههها را نمیشناسیم. من میبینم خیلی از آقایان محترم، خوب، با دانشجو مواجهاند، [امّا] آنچه در ذهن او و در دل او میگذرد را نمیدانند. ما بهبرکت فضای مجازی و این رسانهی عظیم عمومی میتوانیم کشف کنیم که چهچیزهایی امروز مطرح است؛ این یک فرصت [است] که خوب، فرصت بسیار باارزشی است.
فرصت دوم هم این است که از همین طریق میتوانیم شبهه را برطرف کنیم و آن را ازاله کنیم، بنابراین اینکه گفت «هر عُسری دو یُسر همراهش است»، اینجا این تهدید دو فرصت همراه خودش دارد که از این دو فرصت باید حدّاکثر استفاده را کرد. بنابراین ... ما کار و تلاشِ برای کلام را از سطح خواصّی نهاینکه کم بکنیم بلکه سطح عامّی و عمومی را هم حتماً مورد توجّه قرار بدهیم و این، کار اساسیای است که امروز لازم است انجام بگیرد».