وی ادامه داد: حتی رئیسجمهور و وزیر امور خارجه کشورمان نیز که از حامیان و بانیان اصلی توافق هستهای به شمار میآیند، اقدامات اخیر آمریکا مبنی بر قرار دادن همزمان 18 شرکت و فرد در رابطه با برنامه موشکی ایران در لیست تحریم را ناقض برجام دانسته و حتی برای نخستین بار از باز بودن راه خروج از توافق هستهای سخن گفتند.
این فعال دانشجویی اظهار داشت: در روزهایی که منتقدان، از بدعهدی آمریکا و ضعفهای موجود در توافق سخن میگفتند به دلواپسانی متهم شدند که توانایی دیدن دستاوردهای دولت را ندارند.
میر تصریح کرد: در هر شرایط، برجام با وجود همه ضعفها و کاستیهایش بسته شد، تا اکنون به یکی از تجارب بزرگ برای ملت ایران تبدیل شود. شاید اگر مردم نیز آثار و گشایشهای آن را در زندگی خود احساس میکردند در دو سالگی آن، فضای کشور متفاوتتر از آنچه بود که شاهد هستیم.
عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاههای سراسر کشور اظهار داشت: نادیده گرفتن تواناییهای داخلی و چشم امید به آمریکا، سرمایه سوزی عظیمی را در این سالها بر کشور حاکم کرد که آتش آن دامن کارخانههایی که تعطیل شدند، جوانانی که بیکار شدند و رکود اقتصادی، بیکاری و صنعت هستهای را گرفت.
وی بیان داشت: اکنون خود مسئولان دولتی نیز بر این نکته اذعان دارند که نه تنها روح بلکه متن برجام نیز نقض شده است و این در حالی است که مسئولان از بدعهدی طرف مقابل سخن میگویند که در همان روزهای توافق بارها این نکته توسط منتقدان و دلسوزان هشدار داده شده بود و شروط 9گانه رهبری حاصل همین تجربیات بود.
این فعال دانشجویی خاطر نشان کرد: اکنون که بارها شاهد بدعهدی، کارشکنی طرف آمریکایی و نقض برجام بودهایم، انتظار داریم که عملکرد دستگاه دیپلماسی ما نیز از موضعی مقتدرتر در راستای دفاع از منافع ملی کشور عمل کند. موضعی که در برابر این کارشکنیها دست به اقدام بزند و به حرف بسنده نکند.
عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور تصریح کرد: قطعا مطالبات و انتظارات ملتی که چندین سال از سرنوشت کشورش را به برجام گره خورده میبیند فراتر از سکوت و موضع منفعلانه در برابر طرف غربی است.
وی تاکید کرد: ای کاش عبرتهای برجام، آینه عملی باشد که دیگر زمانی برای فرصت سوزی و از دست رفتن سرمایههای داخلی باقی نمانده است. امیدواریم که باتوجه به مواضع اخیر رئیس جمهور و وزیر امورخارجه کشورمان جای این امیدواری باشد که در مقابل عهدشکنیها و گستاخیهای آمریکا از موضع اقتدار وارد عمل شد و حداقل نیمی از نگاهی که به خارج از مرزها دوخته شده به توانمندی های داخلی نیز دوخته شود.