یادداشت روز/روزنامه رسالت
دو سال از توافق برجام گذشت، وعده هاي دولت در مورد معجزه برجام عملي نشده است. ديگر از ذوق زدگي هاي رسانه هاي دولت و همپيمانان اصلاح طلبش خبري نيست.
به گزارش خبرگزاری بسیج، روزنامه «رسالت» در یادداشت روز خود با قلم «سيد مسعود علوي» نوشت: دو سال از توافق برجام گذشت، وعده هاي دولت در مورد معجزه برجام عملي نشده است. ديگر از ذوق زدگي هاي رسانه هاي دولت و همپيمانان اصلاح طلبش خبري نيست. آنها فهميده اند که تحريم ها دچار فروپاشي نشده، پيروزي بدون جنگ محقق نشده و هر روز صبح با تحريم جديدي روبه‌رو هستيم. اما به روي خود نمي آورند و انگار نه انگار با چنين تيترهايي در صفحات اول روزنامه خود در روز اعلام توافق برجام، قصد انحراف افکار عمومي را داشتند. آمريکايي ها در اولين روز اجراي تعهدات خود در برجام، تحريم هاي جديد ضد ايران را تصويب کردند و فراتر از آن شروع کردند به غارت اموال ايران، و در اولين گام، دو ميليارد دلار از پول هاي بلوکه شده ما را مصادره کردند. آنها بلافاصله وضعيت اضطراري عليه ايران و قانون تحريمي آيسا را تمديد نموده و به سمت تصويب طرح جامع تحريم ايران رفتند. به نشانه تداوم خصومت ورزي با ملت ايران بيش از هشتاد طرح ضد ايراني را در کنگره تصويب کردند. براي تحقير ايرانيان قانون محدوديت صدور ويزا را تصويب نمودند. تحريم سوئيفت را محکم تر از گذشته اجرا کرده و جلوي خرج کردن پول تو جيبي ما را در جهان از طريق سيستم بانکي گرفتند. امروز هم ترامپ رسماً اعلام جنگ عليه برجام کرده است.
رئيس جمهور ما قبل از مذاکرات هسته اي بر خلاف عقلانيت سياسي و ديپلماتيک گفت: «خزانه خالي است.» بعد هم معلوم شد خالي نبوده است. وي همچنين گفت: «حتي آب خوردن ما هم به برجام ربط دارد.» که معلوم شد اين طور نيست.
اوضاع مبادلات پولي ما به جايي رسيد که پس از برجام، سيف، رئيس بانک مرکزي به آمريکا رفت و در آنجا اعلام کرد دستاورد برجام تقريباً هيچ است. ظريف نيز اعلام کرد به دليل مجازات هاي آمريکا، بانک هاي بزرگ اروپايي کار با ايران را شروع نمي کنند. جهانگيري هم خبر داد پس از يک سال از گذشت برجام هنوز براي جذب فاينانس موفق نشده ايم.
چرا اين گونه عمل کرديم که دشمن به غلط، دست برخي از مسئولين ما را خواند و گفت: «ارزيابي غرب از دولت روحاني، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقي است که خود را ناگزير از فروش حقوق ملي مي بيند. بر پايه اين جمع بندي اگر خريدار صبور باشد شرايط فروشنده را دشوارتر مي کند و در همان حال قيمت فروش را کمتر خواهد کرد.» (وبسايت راديو فرانسه - مهر 1392)
عالم و آدم و همه نهادهاي بين المللي امروز اعلام مي کنند ايران به تمام تعهدات خود در برجام عمل کرده است. حتي دولت کله شق ترامپ هم اعلام کرد ايران به تعهدات خود عمل کرده است. اما چرا 1+5 به ويژه آمريکا به وعده هاي خود عمل نکرد؟ اين سؤالي است که بايد يک نفر در دستگاه ديپلماسي ما به آن پاسخ دهد. از دل اين سؤال، چهار سؤال کليدي ديگر بيرون مي آيد که بي پاسخ مانده است؛
1- چرا در برجام توازني در تعهدات دو طرف ديده نشد؟
2- چرا همزماني اجراي تعهدات که يک امر بديهي عقلي است رعايت نشد؟
3- چرا تضميني عملي از طرف مقابل براي اجراي تعهدات اخذ نشد؟
4- چرا در مورد پيش بيني برگشت پذيري امتيازات واگذار شده در صورت نقض عهد، تضميني صورت نگرفته است؟
دولت که ادعاي حقوقداني و تبحر ديپلماتيک داشت چرا به اين روز افتاده که نمي تواند به پرسش هاي مطرح در افکار عمومي پاسخ دهد؟ اگر قرار بود ما توافقي کنيم که همه چيز را بدهيم و تقريباً هيچ چيز به دست نياوريم و مردم را در انتظار چيدن سيب و گلابي برجام بگذاريم، مسئولين مذاکرات هسته اي گذشته که خيلي بهتر از اين مي توانستند دستاورد داشته باشند. امروز پس از گذشت دو سال از برجام ديپلمات هاي
ما حاضر نيستند در سيماي جمهوري اسلامي حاضر شوند و به سؤالات مردم پاسخ دهند.
چرا طوري عمل کرديم که «فروشنده حقوق ملي» تلقي شويم؟ چرا در مذاکرات، «طلبکاري» آمريکا و شرکايش را به رسميت شناختيم؟ ما در قضيه هسته اي طلبکار بين المللي بوديم و بايد دنبال خلع سلاح اتمي آنها مي بوديم نه اينکه آنها سلاحي را که ما نمي خواستيم بسازيم، از پيش طلب کنند!
رهبر معظم انقلاب در سوم شهريور 95 در ديدار با هيئت دولت تأکيد کردند: «نبايد در مقابل وعده آنها اقدام نقد انجام داد، هر اقدام را منوط به اقدام متقابل کنيد.» چرا به اين نصيحت رهبري گوش نداديد و اقدامات نقد را در برابر وعده هاي نسيه آنها که عملي هم نشد، انجام داديد؟ مقام معظم رهبري در نامه تاريخي 29 مهر ماه 94 در الزامات نه گانه تأکيد کردند: «وضع
هر گونه تحريم در هر سطح به هر بهانه اي، نقض برجام محسوب مي شود.» ايشان همچنين دولت را موظف کردند که در اين صورت؛ «طبق بند 3 مصوبه مجلس، فعاليت هاي برجام را متوقف کنند.» چرا در برابر تحريم هاي جديد، فعاليت هاي برجام را متوقف نکرديد و هنوز رئيس جمهور اعلام مي کند ما به تعهدات خود پايبند هستيم؟ چرا با وجود آنکه وزير خزانه داري آمريکا در گفتگو با سي ان ان قبل از مذاکرات گفته بود؛ «ما از اول اعلام کرديم که قصد نداريم تحريم ها و فشارها عليه جمهوري اسلامي را برداريم بلکه آنها را حفظ خواهيم کرد تا ديگر فعاليت هاي ايران در منطقه را متوقف کنيم»، تن به مذاکرات داديد و اعلام کرديد ما چيزي را امضاء نمي کنيم مگر اينکه در همان روز همه تحريم ها برداشته شود؟!
خوب، ما الآن در کجا ايستاده ايم؟ بايد به اين سؤال هم پاسخ داد. ما
نمي توانيم دولت خود را در برابر گرگ هاي جهاني تنها بگذاريم و يک نهضت ملامتيه در کشور درست کنيم و هر روز چوب ملامت بر سر وزير خارجه و رئيس سازمان انرژي اتمي و تيم مذاکره کننده فرود آوريم. بايد با اين بدعهدي ها
مقابله کرد و به آنها درسي بدهيم که واقعاً پشيمان شوند. لذا پاسخ نقض عملي برجام، يک سري حرف بدون پشتوانه و عمل نيست، آن هم در حالي که رئيس جمهور و وزير خارجه فريادشان از تحريم ها بلند است و صريحاً مي گويند ما در برابر آمريکا مي ايستيم!
معاون وزير خارجه ما و رئيس کميسيون نظارت برجام در هشتمين نشست کميسيون مشترک ايران و 1+5 در وين، آن هم پس از برگزاري هشت نشست حاضر نشد موضوع نقض عهد آمريکا در خصوص تداوم تحريم ها را به کميسيون حل اختلاف ارجاع دهد. رويترز که اين خبر را داده، مي گويد: «عراقچي در برابر پرسش خبرنگاران در اين مورد سکوت کرده است.» چرا نبايد گام هاي عملي را که در متن برجام براي مقابله با نقض عهد وجود دارد، برداريم؟ اگر آن مکانيزم ها فاسد است و نتيجه نمي دهد، چرا ده ها گزينه عملي پشيمان کننده خارج از برجام را که روي ميز داريم عملي نمي کنيم؟
دولت که در گذشته منتقدين را با عباراتي موهن مي نواخت و آنها را به جهنم حواله مي داد، اکنون خود را گرفتار جهنم نقض عهد يک قرارداد در مقياس جهاني مي بيند. براي رهايي از اين جهنم، به وحدت و عزم و فرياد ملي نياز است. گفتمان مقابله با غرب بايد در دولت دوازدهم بر مبناي بدعهدي آمريکا مورد استقبال قرار گيرد. ديگر نبايد فعل و قول ديپلماتيکي به گوش برسد که از آن بوي اعتماد و خوشبيني به غرب و به ويژه آمريکا احساس شود. اگر اين مسير ادامه پيدا کند، ما ناگزير به فروش بيشتر حقوق عمومي هستيم. اين چيزي نيست که مردم در برابر آن سکوت کنند.
اکنون نسخه اوليه طرح مجلس نمايندگان براي تحريم هاي جديد عليه ايران منتشر شده است. آگاهان از آن به عنوان رونمايي از «مادر تحريم ها» ياد
مي کنند. تا ديروز ما در برجام با پدر تحريم ها روبه رو بوديم، بايد ديد از اين پس که به دوران پسابرجام معروف است، با مادر تحريم ها چه خواهيم کرد؟
نبايد فراموش کنيم که شعار «انرژي هسته اي حق مسلم ماست» يک مطالبه ملي بوده و هست. اين شعار را نمي شود با دستاورد تقريباً هيچ برجام لگدمال کرد. ملت در عبور از برجام و پاسخ محکم به آمريکا ترديد ندارد. دولتي که اين ملت را نمايندگي مي کند بايد گزينه هاي روي ميز را براي مقابله با بدعهدي آمريکا عملياتي کند و از حرف درماني در اين مورد پرهيز نمايد. همچنين مجلس که عصاره فضائل ملت را درون خود جاي داده است آيا حاضر است طرح مقابله به مثل ملت ايران در خروج از برجام و نيز اقدامات تنبيهي عليه آمريکا را با تداوم کار مجموعه هاي هسته اي دنبال کند؟ تصويب برجام توسط مجلس، بيست دقيقه طول کشيد، طرح مقابله با آمريکا نيز نبايد بيشتر از بيست دقيقه به طول بينجامد. آمريکايي ها بايد هزينه بلاهت خود در نقض برجام را بپردازند. اقدام دولت و مجلس مي تواند تضميني براي پرداخت اين هزينه باشد.
رئيس جمهور ما قبل از مذاکرات هسته اي بر خلاف عقلانيت سياسي و ديپلماتيک گفت: «خزانه خالي است.» بعد هم معلوم شد خالي نبوده است. وي همچنين گفت: «حتي آب خوردن ما هم به برجام ربط دارد.» که معلوم شد اين طور نيست.
اوضاع مبادلات پولي ما به جايي رسيد که پس از برجام، سيف، رئيس بانک مرکزي به آمريکا رفت و در آنجا اعلام کرد دستاورد برجام تقريباً هيچ است. ظريف نيز اعلام کرد به دليل مجازات هاي آمريکا، بانک هاي بزرگ اروپايي کار با ايران را شروع نمي کنند. جهانگيري هم خبر داد پس از يک سال از گذشت برجام هنوز براي جذب فاينانس موفق نشده ايم.
چرا اين گونه عمل کرديم که دشمن به غلط، دست برخي از مسئولين ما را خواند و گفت: «ارزيابي غرب از دولت روحاني، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقي است که خود را ناگزير از فروش حقوق ملي مي بيند. بر پايه اين جمع بندي اگر خريدار صبور باشد شرايط فروشنده را دشوارتر مي کند و در همان حال قيمت فروش را کمتر خواهد کرد.» (وبسايت راديو فرانسه - مهر 1392)
عالم و آدم و همه نهادهاي بين المللي امروز اعلام مي کنند ايران به تمام تعهدات خود در برجام عمل کرده است. حتي دولت کله شق ترامپ هم اعلام کرد ايران به تعهدات خود عمل کرده است. اما چرا 1+5 به ويژه آمريکا به وعده هاي خود عمل نکرد؟ اين سؤالي است که بايد يک نفر در دستگاه ديپلماسي ما به آن پاسخ دهد. از دل اين سؤال، چهار سؤال کليدي ديگر بيرون مي آيد که بي پاسخ مانده است؛
1- چرا در برجام توازني در تعهدات دو طرف ديده نشد؟
2- چرا همزماني اجراي تعهدات که يک امر بديهي عقلي است رعايت نشد؟
3- چرا تضميني عملي از طرف مقابل براي اجراي تعهدات اخذ نشد؟
4- چرا در مورد پيش بيني برگشت پذيري امتيازات واگذار شده در صورت نقض عهد، تضميني صورت نگرفته است؟
دولت که ادعاي حقوقداني و تبحر ديپلماتيک داشت چرا به اين روز افتاده که نمي تواند به پرسش هاي مطرح در افکار عمومي پاسخ دهد؟ اگر قرار بود ما توافقي کنيم که همه چيز را بدهيم و تقريباً هيچ چيز به دست نياوريم و مردم را در انتظار چيدن سيب و گلابي برجام بگذاريم، مسئولين مذاکرات هسته اي گذشته که خيلي بهتر از اين مي توانستند دستاورد داشته باشند. امروز پس از گذشت دو سال از برجام ديپلمات هاي
ما حاضر نيستند در سيماي جمهوري اسلامي حاضر شوند و به سؤالات مردم پاسخ دهند.
چرا طوري عمل کرديم که «فروشنده حقوق ملي» تلقي شويم؟ چرا در مذاکرات، «طلبکاري» آمريکا و شرکايش را به رسميت شناختيم؟ ما در قضيه هسته اي طلبکار بين المللي بوديم و بايد دنبال خلع سلاح اتمي آنها مي بوديم نه اينکه آنها سلاحي را که ما نمي خواستيم بسازيم، از پيش طلب کنند!
رهبر معظم انقلاب در سوم شهريور 95 در ديدار با هيئت دولت تأکيد کردند: «نبايد در مقابل وعده آنها اقدام نقد انجام داد، هر اقدام را منوط به اقدام متقابل کنيد.» چرا به اين نصيحت رهبري گوش نداديد و اقدامات نقد را در برابر وعده هاي نسيه آنها که عملي هم نشد، انجام داديد؟ مقام معظم رهبري در نامه تاريخي 29 مهر ماه 94 در الزامات نه گانه تأکيد کردند: «وضع
هر گونه تحريم در هر سطح به هر بهانه اي، نقض برجام محسوب مي شود.» ايشان همچنين دولت را موظف کردند که در اين صورت؛ «طبق بند 3 مصوبه مجلس، فعاليت هاي برجام را متوقف کنند.» چرا در برابر تحريم هاي جديد، فعاليت هاي برجام را متوقف نکرديد و هنوز رئيس جمهور اعلام مي کند ما به تعهدات خود پايبند هستيم؟ چرا با وجود آنکه وزير خزانه داري آمريکا در گفتگو با سي ان ان قبل از مذاکرات گفته بود؛ «ما از اول اعلام کرديم که قصد نداريم تحريم ها و فشارها عليه جمهوري اسلامي را برداريم بلکه آنها را حفظ خواهيم کرد تا ديگر فعاليت هاي ايران در منطقه را متوقف کنيم»، تن به مذاکرات داديد و اعلام کرديد ما چيزي را امضاء نمي کنيم مگر اينکه در همان روز همه تحريم ها برداشته شود؟!
خوب، ما الآن در کجا ايستاده ايم؟ بايد به اين سؤال هم پاسخ داد. ما
نمي توانيم دولت خود را در برابر گرگ هاي جهاني تنها بگذاريم و يک نهضت ملامتيه در کشور درست کنيم و هر روز چوب ملامت بر سر وزير خارجه و رئيس سازمان انرژي اتمي و تيم مذاکره کننده فرود آوريم. بايد با اين بدعهدي ها
مقابله کرد و به آنها درسي بدهيم که واقعاً پشيمان شوند. لذا پاسخ نقض عملي برجام، يک سري حرف بدون پشتوانه و عمل نيست، آن هم در حالي که رئيس جمهور و وزير خارجه فريادشان از تحريم ها بلند است و صريحاً مي گويند ما در برابر آمريکا مي ايستيم!
معاون وزير خارجه ما و رئيس کميسيون نظارت برجام در هشتمين نشست کميسيون مشترک ايران و 1+5 در وين، آن هم پس از برگزاري هشت نشست حاضر نشد موضوع نقض عهد آمريکا در خصوص تداوم تحريم ها را به کميسيون حل اختلاف ارجاع دهد. رويترز که اين خبر را داده، مي گويد: «عراقچي در برابر پرسش خبرنگاران در اين مورد سکوت کرده است.» چرا نبايد گام هاي عملي را که در متن برجام براي مقابله با نقض عهد وجود دارد، برداريم؟ اگر آن مکانيزم ها فاسد است و نتيجه نمي دهد، چرا ده ها گزينه عملي پشيمان کننده خارج از برجام را که روي ميز داريم عملي نمي کنيم؟
دولت که در گذشته منتقدين را با عباراتي موهن مي نواخت و آنها را به جهنم حواله مي داد، اکنون خود را گرفتار جهنم نقض عهد يک قرارداد در مقياس جهاني مي بيند. براي رهايي از اين جهنم، به وحدت و عزم و فرياد ملي نياز است. گفتمان مقابله با غرب بايد در دولت دوازدهم بر مبناي بدعهدي آمريکا مورد استقبال قرار گيرد. ديگر نبايد فعل و قول ديپلماتيکي به گوش برسد که از آن بوي اعتماد و خوشبيني به غرب و به ويژه آمريکا احساس شود. اگر اين مسير ادامه پيدا کند، ما ناگزير به فروش بيشتر حقوق عمومي هستيم. اين چيزي نيست که مردم در برابر آن سکوت کنند.
اکنون نسخه اوليه طرح مجلس نمايندگان براي تحريم هاي جديد عليه ايران منتشر شده است. آگاهان از آن به عنوان رونمايي از «مادر تحريم ها» ياد
مي کنند. تا ديروز ما در برجام با پدر تحريم ها روبه رو بوديم، بايد ديد از اين پس که به دوران پسابرجام معروف است، با مادر تحريم ها چه خواهيم کرد؟
نبايد فراموش کنيم که شعار «انرژي هسته اي حق مسلم ماست» يک مطالبه ملي بوده و هست. اين شعار را نمي شود با دستاورد تقريباً هيچ برجام لگدمال کرد. ملت در عبور از برجام و پاسخ محکم به آمريکا ترديد ندارد. دولتي که اين ملت را نمايندگي مي کند بايد گزينه هاي روي ميز را براي مقابله با بدعهدي آمريکا عملياتي کند و از حرف درماني در اين مورد پرهيز نمايد. همچنين مجلس که عصاره فضائل ملت را درون خود جاي داده است آيا حاضر است طرح مقابله به مثل ملت ايران در خروج از برجام و نيز اقدامات تنبيهي عليه آمريکا را با تداوم کار مجموعه هاي هسته اي دنبال کند؟ تصويب برجام توسط مجلس، بيست دقيقه طول کشيد، طرح مقابله با آمريکا نيز نبايد بيشتر از بيست دقيقه به طول بينجامد. آمريکايي ها بايد هزينه بلاهت خود در نقض برجام را بپردازند. اقدام دولت و مجلس مي تواند تضميني براي پرداخت اين هزينه باشد.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
