آقای روحانی! این جوان می خواست با شما در انتخابات رقابت کند!

علی رضا فیضی، از جمله کسانی بود که برای انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کرد. او صحبت هایش را با این جمله آغاز می کند:« بنام خدایی که ما معلولان را آفرید، که دیگران را بوسیله ما امتحان کند.» سپس هدف خود از ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری را دفاع از حقوق معلولان اعلام می کند و می گوید: من می دانستم که از لحاظ سطح تحصیلات و مسئولیت های اجرایی صلاحیت پذیرش این مسئولیت را ندارم اما نمی خواستم با ثبت نام در مسئولیت خطیر خودم را مضحکه دیگران کنم بلکه هدف من از حضور در وزارت کشور و ثبت نام برای کاندیداتوری ریاست جمهوری این بود که نشان دهم معلولان هم حق زندگی و حق شرکت در انتخابات و سایر رویدادهای اجتماعی را دارند و نشان دهم وضعیت اشتغال معلولان و مستمری بگیران اسفناک است و رئیس جمهور آینده باید وضع معیشت معلولان را ساماندهی کند.

این جوان خوش رو و خوش برخورد متولد سال 72 است؛ او علت معلولیت خود را بیماری زردی و قصور پزشکی در تزریق اشتباه دارو می داند که باعث شد در سه ماهگی بخشی از مغز او آسیب ببیند و دچار ضایعه مغزی و معلولیت جسمی حرکتی اش شود.  

 می گویند یتیم اگر شانس داشت، پدرش را از دست نمی داد؛ علی رضا هم از جمله این کودکان است که علاوه بر دچار شدن به معلولیت جسمی حرکتی در سه ماهگی، در سه سالگی هم از نعمت پدر محروم شد.

پدر علیرضا کشاورز و سبزیکار بوده و در سال 1374 بر اثر تصادف از دنیا می رود و او مهم ترین پشتوانه خود را از دست می دهد.  

دلسوزی های بی مورد نفرت انگیز است

علی رضا پشتکار بسیار بالایی دارد و می گوید: من تا آنجا که یادم هست به خودم متکی بوده ام و دستم در جیب خودم بوده است بسیار تلاش می کنم تا از طریق دسترنج خودم پول در بیاورم. ما نیازی به صدقه مردم و مسئولان نداریم. دولت و مسئولان باید زمینه را فراهم کنند تا معلولان روی پای خودشان بایستند.

همچنین صدا و سیما فرهنگ سازی کند که مردم به ما بی احترامی و ترحم و دلسوزی نکنند. ما به جای دلسوزی های بی مورد و نفرت انگیز به شغل و مسکن نیاز داریم.

یک دنیا حرف برای گفتن؛ یک گوش برای شنیدن هست؟

فکر نمی کردم که علیرضا این همه حرف برای گفتن داشته باشد؛ چندین بار به تصور اینکه صحبت های او تمام شده است یادداشتم را جمع کردم و داخل کیفم گذاشتم اما او   بحث دیگری را شروع کرد که برایم جالب و جذاب بود و دوباره یادداشتم را از کیف بیرون آوردم و گفته های او را که از سر درد بر روی قلبش تلنبار شده بود می نوشتم.

حضور فعال در فعالیت های اجتماعی

فیضی، به ظاهر معلول اما جوان پرتلاش و فعالی است؛ او دبیر کانون معلولان سرای محله نفر آباد و مسئول امداد و نجات و همچنین پیک و بایگان پایگاه بسیج سید الشهداء حوزه 357 شهرستان ری است.

حقوق های از ما بهتران 

 علیرضا همچنین اطلاعات زیادی در زمینه های سیاسی اجتماعی و ... دارد، او گریزی هم به حقوق های نجومی و حقوق مسئولان و مدیران می زند و می گوید: وزیر کشور اخیرا در سخنانی در تلویزیون اظهار داشت که حقوق 10 میلیون تومانی او کفاف مخارج زندگی اش را نمی دهد و کم می آورد! از آقای رحمانی فضلی می خواهم یک هفته بیاید خانه ما و مهمان ما باشد تا از نزدیک ببیند ما با 150 هزار تومان حقوق یارانه بهزیستی که برای پرداخت حق بیمه ام کنار گذاشته ام و 400هزار تومان در آمد واکس زدن کفش چطوری زندگی می کنیم.

سوء استفاده کارفرمایان از استخدام معلولان

علیرضا با گلایه از صاحبان مشاغل «خود دوستی» که به جای «نوع دوستی»، با افراد ناتوان و مددجو از وضعیت آنان سوء استفاده می کنند، می گوید: کارفرمایان از شرایط خاص ما سوء استفاده می کنند و حقوق کمی به افرادی معلول پرداخت می‌کنند، کارهای زیادی در شرکت های مختلف انجام داده ام که به اندازه افراد سالم باید کار کنم اما حقوق 300 - 400 هزار تومان می دهند به همین خاطر تصمیم گرفتم خودم کارگر و کارفرمای خودم باشم تا اجازه ندهم هیچ احدی از موقعیت من برای بالا کشیدن خودش و بهره بردن سود خودش استفاده کند.

 بیمه از کار افتادگی نمی دهد

او با انتقاد از سازمان تامین اجتماعی، می گوید: این سازمان، به مشاغل آزاد و افرادی مثل ما از کار افتادگی قبل از فوت را نمی دهد. بیمه هیچ امکاناتی به ما نمی دهد فقط معلولان را 12 درصد بیمه می کنند اگر روزگاری فوت کنم هیچ حقوقی به خانواده ام پرداخت نمی کنند، فقط پول دفترچه می گیرند تا بعد از 30 سال اگر بازنشست شدیم حقوق مستمری بگیریم. ابتدا می خواستم خودم را بیمه اجباری کنم اما چون معافیت پزشکی دارم قبول نکردند.

ساعت کار از8 صبح تا 9 شب

علیرضا هیچگاه خودش را به خانواده و جامعه تحمیل نکرده و برخلاف بسیاری از جوانان که چهار ستون بدن آنها سالم است و قطر گردن آنها از دور کمر علیرضا کلفت تر است، اما پول جیبی از پدر و مادرشان می گیرند، با پشتکار و تلاش زیاد علی رغم معلولیت مادرزادی کوله پشتی اش را بر دوش می اندازد و از 8 صبح تا 9 شب در سطح شهر به دنبال کسب رزق و روزی حلال و درآمد آبرومندانه ای است. می گوید: سال 1392 دیپلم فنی و حرفه‌ای در رشته کفاشی گرفتم. کارت ویزیتش را به من می دهد و می گوید: شماره 09365685063 تلفن همراه من است حرف برای گفتن زیاد دارم اما نمی خواهم بیشتر از این وقت شما را بگیرم مطالب زیادی در کانال تلگرامم قرار داده ام و می توانید اطلاعات بیشتر را از طریق تلگرام ملاحظه کنید.

  مثل توپ بین مسئولان پاس‌کاری می‌شوم

 او نگران آینده خود است و می‌گوید: مرگ و زندگی دست خداست شاید من با همین شرایط و وضعیت جسمانی موهایم سفید شود، مادرم هم بیمه پدر خودش است و من باید از الان به فکر آینده خودم باشم اما می‌خواهم مستقل باشم و روی پای خودم بایستم، نمی خواهم نیازمند و سربار کسی باشم.

  چندین بار نیز برای به دست آوردن کار با سازمان بهزیستی، ریاست جمهوری، مجلس و فرمانداری مکاتبه کرده‌ام.اما مسئولان برایم کاری انجام نمی‌دهند و مرا پاس می دهند.  

 روزی 40 هزار تومان برای فیزیو تراپی                  

 بالا بودن هزینه‌های توانبخشی از جمله فیزیوتراپی و گفتار درمانی از دیگر دغدغه‌های این جوان معلول است و می‌گوید: برای بهبود مشکلات گردن و دستم هر روز باید فیزیوتراپی انجام دهم که برای هرجلسه ۴۰ هزار تومان باید پرداخت کنم، سازمان بهزیستی هم به این موضوع رسیدگی نمی‌کند.

 معلول به حمایت نیاز دارد نه صدقه!

او از برخورد بسیاری از افراد جامعه با معلولان ناراحت است و می‌گوید: والدین باید به فرزندانشان یاد بدهند که افراد معلول را مسخره نکنند، مردم وقتی معلولان را می‌بینند، می‌ایستند و بر و بر به آنها نگاه می‌کنند این موضوع ما را ناراحت‌ می‌کند.

معلولان نیاز به کمک و رسیدگی دارند نه ترحم. گاهی اوقات به ما صدقه می‌دهند؛ معلول نیاز به صدقه کسی ندارد ما نیاز به حمایت مسئولان و نگاه برابر با سایر اقشار جامعه داریم.

آرزوی دیدار با رهبر معظم انقلاب

علی رضا فیضی بزرگ‌ترین آرزو‌یش را دیدار با رهبر انقلاب، ظهور امام زمان(عج) و داشتن استقلال مالی و شغلی عنوان می‌کند و می گوید: خیلی دوست دارم من هم به همراه اقشار مختلف از نزدیک با حضرت آقا دیدار کنم. او می افزاید: رهبر معظم انقلاب زمانی که رئیس جمهور بودند، کارهای زیادی برای جامعه معلولان انجام دادند؛ ای کاش روسای جمهور بعدی هم از ایشان الگو می گرفتند. فیضی به پیام رهبری به دولت دوازدهم اشاره کرده و تاکید می کند: رئیس جمهور پیام رهبری در مورد اشتغال جوانان را جدی بگیرد.

ضرورت مناسب سازی معابر و توجه به حمل و نقل عمومی

فیضی از مسئولان می‌خواهد محیط شهر را برای معلولان مناسب‌سازی کنند، تا آنان به راحتی بتوانند در خیابان‌ها رفت و آمد کنند زیرا شرایط به گونه‌ای است که تردد برای معلولان در معابر سطح شهر مشکل است. 

او یکی از مشکلات اساسی جامعه معلولان و همچنین سالمندان را وجود سکوها در ایستگاه های اتوبوس و نیز قرار داشتن ایستگاه های خطوط بی آر تی وسط اتوبان ها اعلام کرده و می گوید: معلولان برای سوار شدن به اتوبوس های بی آر تی باید از عرض خیابان عبور کنند و یا باید از پله های هوایی تردد کنند که هر دوی اینها برای آنها مشکل است. برخی ایستگاه های اتوبوس هم به صورت سکو بوده و خیلی بالا هستند و سوار شدن معلولان به اتوبوس سخت است. همچنین با توجه به ازدحام جمعیت در ایستگاه های مترو باید یک واگن ویژه به افراد معلول و سالمند اختصاص دهند.

  قانون 3 درصد استخدام معلولان فراموش شده     

طبق قانونی که در مجلس شورای اسلامی تصویب شده، معلولان حق زندگی برابر با سایر اقشار جامعه را دارند و دستگاه‌های اجرایی باید بیش از 3 درصد از ظرفیت استخدامی خود را به معلولین اختصاص دهند اما این قانون متاسفانه اجرا نمی شود. او اضافه می کند: معلولان هم مثل بقیه مردم حق زندگی دارند، دولت می تواند کارهایی مانند بسته بندی مواد غذایی و کالاهای مختلف را به معلولان ذهنی بسپارد.

به ساده ترین مشاغل هم راضی هستم

فیضی در ارتباط با مشکل بیکاری اش می گوید: دلم خیلی خون است. 4 سال دنبال کار می گردم به هر دری می زنم به رویم بسته است خیلی اذیتم کردند. از روحانی رئیس جمهور بگیر تا لاریجانی رئیس مجلس، به همه مسئولان نامه و در خواست نوشتم اما گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من، آنچه البته به جایی نرسد فریاد است. از صدا و سیما خواستم صدایم را به گوش مسئولان برساند، اگر شما صدای من را شنیدید مسئولان هم شنیدند.

 توقع زیادی ندارم، فقط کار می خواهم؛ خدماتی، نگهبانی، کمک دست مسئولان ادارات،  نامه رسانی، بایگانی کردن پرونده ها، هر چه در توانم باشد انجام می دهم. فقط بیمه شوم و طبق قوانین وزارت کار حقوق پرداخت کنند. خیلی جاها برای استخدام رفتم اما اغلب کارفرمایان از ما سوء استفاده می کنند و فکر می کنند ما خرج و برج نداریم یا اینکه از کره ماه آمده ایم و طرز زندگی ما با بقیه مردم فرق می کند. حقوقی که تعیین کرده اند بسیار پایین بوده و یا بیمه نمی کردند و از وضعیت ما سوءاستفاده می کنند به همین خاطر حاضرم از صبح تا شب در خیابان ها بگردم و کفش واکس بزنم اما در شرکتی که مثل برده به ما نگاه می کند کار نکنم. اگر از طریق کفاشی 100 هزار تومان درآمد کسب کنم بهتر از این است که برای شرکت هایی کار کنم که به جای حقوق حداقلی وزارت کار نصف آن را پرداخت می کنند چون ما قشر مظلوم و ضعیف جامعه هستیم و صدایمان به جایی نمی رسد.

  تاکید معاون سیاسی و انتظامی فرمانداری ری بر حل مشکل اشتغال معلولین

  او به دیداری که با معاون سیاسی و انتظامی فرمانداری ری داشته اشاره می کند و می گوید: هادی تمهیدی معاون سیاسی و انتظامی فرمانداری ری در مراسمی به من لوح تقدیر داد و بر ضرورت حل مشکل اشتغال افراد معلول تاکید کرد.

 او بر پیگیری و حل مشکلات معلولان تاکید کرد و افزود: توجه به اشتغال معلولان و نیازمندان تحت پوشش بهزیستی از مسائل مهمی است که باید پیگیری شود و با احداث مراکز حرفه آموزی در راستای توانمندسازی آنان اقدام موثر صورت گیرد.

تمهیدی: طبق گفتگوهایی که با مسئولین بهزیستی شهرستان ری صورت گرفته است مقرر شد نسبت به برگزاری جلسات مشترک با مسئولین شهرک های صنعتی به منظور بررسی ظرفیت های اشتغال جامعه معلول در سطح شهرستان ری اقدام گردد اما هنوز هیچ اقدامی صورت نگرفته است.

بی بی سی هم سنگ معلولان را به سینه می زند

این جوان معلول با اشاره به پخش برنامه در شبکه بی بی سی فارسی در مورد مشکلات جامعه معلولان می گوید: در برنامه هشتک شما در شبکه بی بی سی فارسی درمورد توان بخشی معلولان در ایران بحث و گفتگو می شد و با هدف تخریب نظام اسلامی با تعدادی از معلولان ایران مصاحبه کرده بودند این در حالی است که صدا و سیمای جمهوری اسلامی در ارتباط با معلولان کم رنگ و ضعیف ظاهر شده و شبکه های معاند به قصد تضعیف و تخریب ما اقدام به پخش چنین برنامه هایی می کنند. لذا مسئولان ما هم در ادارات مربوط و هم در صدا و سیما باید به گونه ای عمل کنند که غربی ها فکر آسیب رساندن به کشورمان را در سرشان راه ندهند. 

راه اندازی حلقه صالحین معلولان

 او اضافه می کند: من در حد و توان خودم با کامپیوتری که در خانه دارم در فضای مجازی در حوزه معلولان کار می کنم و فعالیت های زیادی برای حمایت از معلولان انجام می دهم که بروز و آنلاین هم هستم. در حوزه مقاومت 357 حلقه صالحین معلولان را راه اندازی کردم اما مسئولان در این زمینه اطلاع رسانی خوبی نمی کنند اگر به معلولان توجه شود توانایی انجام کارهای زیادی را دارند؛ من هر چه تلاش می کنم قشر معلولان را دور هم جمع کنم نمی توانم چون حداقل برای برگزاری یک مراسم ویژه معلولان 500 هزار تومان بودجه نیاز دارم. بعضی از مسئولان کشور از بسیج به مسئولیت های بالا رسیده اند ما هم می توانیم از راه بسیج به درجات بالاتری برسیم.

ایستگاه واکسی صلواتی

 علی رضا فیضی برای انجام کار کفاشی واکس زدن برای خودش برنامه دارد؛دوشنبه ها به فرمانداری می رود و کفش پرسنل فرمانداری را واکس می زند یا تعمیر می کند؛  شهرداری، بانک ها و سایر ادارات هم از جمله مکان های پاتوق اوست و مقابل ساختمان این ادارات بساط می کند. مدتی بود که ماموران سد معبر شهرداری جلوی بساط کردن او را می گرفتند اما با مراجعه به اداره اجتماعی شهرداری و با همکاری اداره سلامت، هفته ای یک روز هم با موافقت شهرداری جلوی ساختمان شهرداری منطقه 20 فعالیت می کند.

 گاهی اوقات هم خیرین بانی می شوند و مبلغ 25-30 هزار تومان به او پرداخت می کنند و علی رضا به صورت صلواتی هنگام نماز جماعت کفش های نمازگزاران را واکس می زند. هفته ای یک روز هم ایستگاه صلواتی واکسی جلوی حوزه حضرت ولی عصر(عج) برپا می کند.   

 ثواب می کنی اگر این مطلب را بنویسی

می گوید: پدرم باغبان بود؛ چون وقتی که او فوت کرد پدرش زنده بود حق ریشه او را ندادند و حق ریشه را به پدر بزرگم دادند. زمین های کشاورزی پشت خیابان کمیل تا میدان فرمانداری دست پدر من بود. اما بعد از فوت پدرم، پدر بزرگم حتی یک ریال هم به ما نداد. به او می گویم: این مطالب خصوصی و خانوادگی است، اگر چاپ کنم بعدا مشکل پیش می آید و روابطتان با پدر بزرگ شکر پنیر می شود؛ قهقهه ای از ته دل سر می دهد و می گوید: اتفاقا اگر این موضوع را منتشر کنید ثواب زیادی می کنید چون برخی از قوانین کشور ما ایراد دارد و باید اصلاح شود. از جمله این قانون که وقتی پدر فوت می کند تمام اموال او به جدش می رسد. بعد از فوت پدرم با اینکه خدا بیامرز کلی زحمت کشید و حق ریشه داشت، اما تا حالا با اینکه من یک فرد معلول و نیاز به حمایت دارم یک سر سوزن از این اموال به ما نداده اند.

مشاوره ژنتیک؛ یکی از اقدامات خوب بهزیستی است

این معلول جسمی حرکتی با اشاره به مشاوره هایی که بهزیستی قبل از ازدواج زوج های جوان انجام می دهد، می گوید: مشاوره ژنتیک یکی از طرح های بسیار مهم و خوب بهزیستی است که قبل از ازدواج زوج ها را ملزم به انجام مشاوره ژنتیک می کنند تا فرزندانی سالم در جامعه داشته باشیم. این کار به نفع همه است و حتی آمار طلاق را کاهش می هد.

   گفت و گو: علی اشرف خانلری